Οι αγωνίες του Αλέξη Τσίπρα για την Κεντροαριστερά

Εχοντας καταστήσει σαφή τη στρατηγική τους επιλογή της ακραίας πόλωσης και σύγκρουσης με τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου παρακολουθούν με ενδιαφέρον (έως και αγωνία) τις εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Το ενδεχόμενο συσπείρωσης του μεσαίου χώρου και διαμόρφωσης ενός ενδιάμεσου πόλου αποτελεί αγκάθι για την ηγεσία του κόμματος, στην προσπάθειά του να καλύψει μια μεγάλη απόσταση από τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις και να διαμορφώσει μια προσδοκία ανατροπής της εικόνας μεταξύ στελεχών και εναπομεινάντων, δυνητικών ψηφοφόρων.

Κορυφαία στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης εμφανίζονται να υποβαθμίζουν τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Οπως λένε, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διαμόρφωσης δυναμικής, εξαιτίας της απουσίας προγραμματικών συγκλίσεων μεταξύ των υποψηφίων.

Παρά ταύτα, η αντίληψη αυτή υποκρύπτει και την ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ για την ενδεχόμενη επίπτωση μιας ενίσχυσης του ενδιάμεσου πόλου, η οποία θα ανατρέψει κάθε σχεδιασμό της κυβέρνησης στο πολιτικό πεδίο. Βασική παράμετρος του σχεδιασμού αυτού είναι η καλλιέργεια της έντασης με τη ΝΔ μέχρις εσχάτων, για προφανείς λόγους εκλογικής συσπείρωσης.

Οπως ομολογούν όμως άλλα χαμηλόβαθμα στελέχη με καλή γνώση της εσωκομματικής συζήτησης «το τι θα γίνει στην Κεντροαριστερα είναι μία από τις βασικές παραμέτρους για την επόμενη πολιτική περίοδο», ενώ αναρωτιούνται: «Για να δούμε, θα παραμείνουν όλοι μαζί;».

Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, οι ίδιες πηγές δεν κρύβουν ακόμη και την προσδοκία τους για μια διάσπαση του μεσαίου χώρου, σε περίπτωση που η εκλογή ενός ή μίας αρχηγού προκαλέσει αποχωρήσεις, εντάσεις ή και ρήξεις με τους ηττημένους. Κάτι τέτοιο αντιμετωπίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως πιθανό ενδεχόμενο και κατά τα αναμενόμενα είναι ένα επιθυμητό σενάριο.

Στο πλαίσιο αυτό, εκτυλίσσεται και μια υπόγεια απόπειρα υπονόμευσης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με κάθε αφορμή. Αυτό έγινε αισθητό και κατά την πρόσφατη δήθεν συζήτηση για τα εγκλήματα του κομουνισμού και του ναζισμού, όπου αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ και ο φιλικός προς αυτόν Τύπος κατηγορούσε τη ΝΔ για ακροδεξιά απόκλιση, ενώ άλλα δγημοσιεύματα εμφάνιζαν δήθεν «φλερτ» της Φώφης Γεννηματά με τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την τοποθέτηση της Συμπαράταξης για το θέμα και την αυτονόητη διαπίστωση: «Η ταύτιση κομμουνισμού και ναζισμού είναι ανιστόρητη. Ομως τα ιστορικά αποδεδειγμένα εγκλήματα και του ναζισμού και του σταλινικού καθεστώτος βρίσκουν όλους μας αντίθετους».

Στους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα για το διάστημα που ξεκινά μετά τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης βρίσκεται κατά προφανή τρόπο μια απόπειρα παρέμβασης στο πολιτικό τοπίο. Οι φημολογούμενες επιχειρήσεις για στροφή στη Σοσιαλδημοκρατία είναι μάλλον αβάσιμες, όπως φαίνεται και στην αγωνία με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να απευθυνθεί στο εξ αριστερών του ακροατήριο με τις πρόσφατες συζητήσεις.

Παρά ταύτα, είναι σαφές ότι θα επιχειρήσει να ασκήσει πιέσεις προς τη ΔΗΣΥ, θέτοντας με οιποιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο το δίλημμα των συνεργασιών την επομένη των εκλογών ή την τοποθέτησή της για επιμέρους ζητήματα.

Εν αναμονή του οριστικού καταλόγου των υποψηφίων για την ηγεσία της ΔΗΣΥ, στην Κουμουνδούρου και στην Ηρώδου Αττικού εξετάζουν τα πιθανά σενάρια για την έκβαση της διαδικασίας ανάδειξης του νέου επικεφαλής.

Κατά κάποιους, το ενδεχόμενο επικράτησης της Φώφης Γεννηματά είναι προτιμότερο. Η διάθεση αυτή όμως βασίζεται σε δύο ελπίδες/αυταπάτες: αφενός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές, οπότε μια ΔΗΣΥ υπό την κυρία Γεννηματά είναι δυνάμει κυβερνητικός εταίρος, αφετέρου ότι η σημερινή πρόεδρος της Συμπαράταξης έχει τέτοιου είδους διαθέσεις.

Η παρουσία του Γ. Καμίνη και η ενδεχόμενη του Στ. Θεοδωράκη στην κούρσα για την ηγεσία στον μεσαίο χώρο αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την κυβέρνηση. Κατά τις εκτιμήσεις κορυφαίων στελεχών, η ανάδειξη του ενός ή του άλλου είτε στην προεδρία είτε σε έναν κεντρικό ρόλο, μπορεί να έχει ευνοϊκά για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσματα. Μία εκδοχή βασίζεται στην αντίληψη ότι τόσο ο επικεφαλής του Ποταμιού όσο και ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων θα συγκρατήσει ψηφοφόρους οι οποίοι θα ήταν διατεθειμένοι να καταφύγουν στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δίνοντάς τους ένα ικανοποιητκό πολιτικό άλλοθι. Συνεπώς, μια τέτοια επιλογή θα ανέκοπτε τη δυναμική της ΝΔ.

Η άλλη εκδοχή για την επίπτωση ενός τέτοιου αποτελέσματος βασίζεται στην αντίληψη ενός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία περιορίζονται σημαντικά οι πιθανότητες της ΝΔ για αυτοδυναμία ή/και συγκρότηση μιας πλειοψηφίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2019.

Μέχρι στιγμής όλες αυτές οι εκτιμήσεις συνιστούν ασκήσεις επί χάρτου, δεδομένου και ότι απομένει σημαντικός πολιτικός χρόνος ώσπου να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στη ΔΗΣΥ. Παρά ταύτα, το ενδιαφέρον με το οποίο παρακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τις διαδικασίες είναι ενδεικτικό της αγωνίας του.

Επικοινωνιακό σόου με τον Μακρόν

Στην πολιτική προσπάθεια υποβάθμισης ή και υπονόμευσης του εγχειρήματος της ΔΗΣΥ εντάσσεται και το επικοινωνιακό υπερθέαμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση εν όψει της επίσκεψης του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν στις 7 Σεπτεμβρίου.

Δύο μόλις ημέρες πριν από την παρουσία του κ. Τσίπρα στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, η επίσημη αυτή επίσκεψη επιχειρείται ήδη να αξιοποιηθεί από το επιτελείο του κ. Τσίπρα περίπου ως ψήφος εμπιστοσύνης και αναβάπτιση της κυβέρνησης στα ιερά ύδατα της ευρωπαϊκής πολιτικής νεωτερικότητας. Και υπό την έννοια αυτή, ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να εμφανιστεί ως ο μοναδικός συνομιλητής του γάλλου προέδρου.

Στο πλαίσιο αυτό, ήδη εκτυλίσσονται διάφορες άκομψες πολιτικές ακροβασίες, όπως η πρόσφατη του υπουργού ΨΗΠΤΕ Ν. Παππά, ο οποίος σε συνέντευξή του προ ημερών δήλωσε: «Ο Μακρόν ήρθε στην εξουσία μετά την κατάρρευση των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών στη Γαλλία, όπως έγινε και με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα».
Παρά ταύτα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που την ημέρα ακριβώς κατά την οποία ο Στ. Θεοδωράκης συναντούσε τον κ. Μακρόν στο Παρίσι λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές του προηγούμενου Απριλίου, εξέδιδε ανακοίνωση με την οποία τηρούσε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον ανεξάρτητο υποψήφιο και τη Μαρίν Λεπέν. Οπως αναφερόταν τότε: «Η υποψηφιότητα του ανεξάρτητου κεντρώου υποψηφίου Εμανουέλ Μακρόν δεν μπορεί να είναι το αντίπαλο δέος στη Λεπέν, αφού, σύμφωνα με τις προγραμματικές του διακηρύξεις, θα σημάνει τη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που γνωρίσαμε ως σήμερα στη Γαλλία και στην Ευρώπη».

Ασκήσεις επί χάρτου

Κορυφαία στελέχη ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης εμφανίζονται να υποβαθμίζουν τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά. Οπως λένε, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διαμόρφωσης δυναμικής

***
Στους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα για το διάστημα που ξεκινά μετά τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης βρίσκεται κατά προφανή τρόπο μια απόπειρα παρέμβασης στο πολιτικό τοπίο. Οι φημολογούμενες επιχειρήσεις για στροφή στη Σοσιαλδημοκρατία είναι μάλλον αβάσιμες.

***
Εν αναμονή του οριστικού καταλόγου των υποψηφίων για την ηγεσία της ΔΗΣΥ, στην Κουμουνδούρου και στην Ηρώδου Αττικού εξετάζουν τα πιθανά σενάρια για την έκβαση της διαδικασίας ανάδειξης του νέου επικεφαλής.