Το επταήμερο του Διόδωρου

Τέλος εποχής, ημερολόγιό μου, είναι βέβαιο: έκλεισα τα παράθυρα, σκεπάστηκα με κουβέρτα για να κοιμηθώ τη νύχτα. Το φθινόπωρο είναι ante portas, σχεδόν έτοιμη και η πόρτα του φράχτη, το τελευταίο έργο που μου έχει απομείνει. Εντάξει, δεν είναι τέλεια η δουλειά μου, έχω κάμποσες ανασουμπαλιές, το έχω παραδεχθεί ήδη –μπορεί και να μην άρεσε στον Παναγιώτη Πάνο που δίπλα του μαθήτευσα στην ξυλουργική τότε που σουλουπώναμε το σκάφος των μεγάλων περιπετειών, τη Μελαχρώ.

Αλλά το έργο μου είναι γνήσιο τέκνο της ανάγκης, ώριμο τέκνο της στοργής για το σπιτάκι της Δράκειας –όπως θα έλεγε και ο Βάρναλης αν ήταν λιγότερο αιμοχαρής.

Αλλά εκτός από τις κουραστικές δραστηριότητες, είχα και την αναψυχή μου –για πρώτη φορά ύστερα από 20 τόσα χρόνια πήγα σε θερινό πανηγύρι, μάλιστα! Τότε, σε κάποιο μακρινό χωριό της Ηλείας, για να φθάσεις στην πλατεία περνούσες μέσα από ατέλειωτη σειρά παραπηγμάτων που πούλαγαν μικροπράγματα, είχαν καθένα τη γεννήτριά του και όλες μαζί παρήγαγαν περισσότερα καυσαέρια από μποτιλιάρισμα στη Σόλωνος λόγω διαδήλωσης. Αντηχούσαν παντού μεγάφωνα που στρίγκλιζαν καψουροτράγουδα –παραγγελιές επιδειξιομανών που συνόδευαν κυρίες με ξεχειλισμένα τα πάντα τους από ξώμπρατσα, ξώστηθα και ξώμπουτα φορέματα 5 νούμερα μικρότερά τους. Στο τραπέζι, σου πετούσε το γκαρσόνι μερίδες «γουρνοπούλας» άψητης που τη χρέωνε σαν να ήταν μελωμένο sanglier του Οβελίξ μαγειρεμένο από δρυΐδη.

Αυτά θυμόμουνα· με κρύα καρδιά ξεκίνησα λοιπόν για την Κάτω Πλατεία της Δράκειας όπου ο Πολιτιστικός Σύλλογος διοργανώνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή τη Γιορτή Ελιάς –φέτος είχε και χορευτική βραδιά με δημοτικά τραγούδια.

Ούτε δείγμα αναθυμίασης καυσαερίου: ένας μόνο έμπορος με εξαιρετικό χαλβά Φαρσάλων «Βαΐτση» που τον τροφοδοτούσε με ρεύμα κάποιος γείτονας. Τα αυτοκίνητα πολλά αλλά σωστά και ευγενικά αραδιασμένα στον κεντρικό δρόμο, το σέρβις και τα εδέσματα στην Πλατεία, άψογα –και σε τιμές κρίσης.

Τι γλυκά που ήταν… Είχαν έρθει ομάδες από την Υπάτη να χορέψουν ρουμελιώτικα, από τη Δράμα που είχαν προτίμηση στα θρακιώτικα και από την κοντινή Νέα Ιωνία του Βόλου που τίμησαν τα μικρασιάτικα –φυσικά ήταν παρών και ο όμιλος της Δράκειας. Χαιρόσουν να ακούς τη μουσική: ξεκίνησαν με νταούλι και ζουρνά αλλά παρέλασαν μετά –πέρα από το αυτονόητο κλαρίνο –λαούτο, γκάιντα, βιολί, ακόμα και ακορντεόν και οι περίεργες μακριές γλυκόηχες θρακιώτικες φλογέρες, τα καβάλια. Γνωστά και άγνωστα δημοτικά τραγούδια και χοροί, όλα με τέχνη εκτελεσμένα από ερασιτέχνες γυναίκες και άντρες, κορίτσια και αγόρια, κάτω από τον γιγάντιο πλάτανο της Πλατείας, με ένταση και ποιότητα ήχου που αναδείκνυε τη χάρη της τραγουδίστριας και των οργανοπαικτών.

Μετά τα συγκροτήματα, χόρεψε κόσμος και ντουνιάς, οι άνθρωποι του χωριού και οι επισκέπτες –όλοι μαζί, χωρίς παραγγελιές για ναρκισσιστικά σόλο, χωρίς χαρτονομίσματα στα κούτελα των μουσικών.

Θα είμαι και του χρόνου οπωσδήποτε.

Κομμουνιστικά και σοσιαλδημοκρατικά

Η κρίση λοιπόν δεν λέει να μας αφήσει γιατί είναι βαθιά και ολόπλευρη και ενώ εμείς μόνο σύννεφα βλέπουμε μπροστά μας, οι κυβερνώντες κοιτάνε πίσω και ζητάνε παρηγοριά και στήριξη στο κομμουνιστικό τους παρελθόν, που νομίζουν πως τους τιμάει –και έτσι δεν μετείχε σε διάσκεψη για τα «εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων του 20ού αιώνα» η κυβέρνηση, μετά από απόφαση του μετακομμουνιστή (μπορεί και κομμουνιστή ακόμη) υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή.

«Δεν πρέπει να μιλάμε για κομμουνιστικά εγκλήματα τώρα που η Ακροδεξιά και οι νεοναζί είναι σε άνοδο στην Ευρώπη» ήταν ένα από τα επιχειρήματα του υπουργού –άνοδος που σηματοδοτείται φυσικά και από τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ στην ελληνική κυβέρνηση. Πιθανόν τους θεωρεί χρήσιμους ηλίθιους τους ακροδεξιούς του Πάνου Καμμένου, όπως θεωρούσε χρήσιμες και η Ρένα Δούρου τις ψήφους της Χρυσής Αυγής για το μεγάλο έργο που θα πραγματοποιούσε ως περιφερειάρχης –που το ψάχνουμε με τηλεσκόπιο όσοι κατοικούμε στην Αττική.

Να μη μιλάμε λοιπόν για κομμουνιστικά εγκλήματα, για το τι έγινε στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Καμπότζη, στη γειτονική Αλβανία. Να μιλάμε μόνο για τα φασιστικά εγκλήματα –για να νιώθουν οι συριζαίοι πως είναι από τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και ας ήταν από την πλευρά που τους έπεσε το Τείχος του Βερολίνου στα κεφάλια και έκτοτε δεν ξέρουν τι λένε και τι κάνουν.

Ας πούμε: εφαρμόζουν «νεοφιλελεύθερα μέτρα» επειδή είναι εναντίον τους οι συσχετισμοί δύναμης –που θα πει, αν δεν έκαναν αυτά που κάνουν θα είχαν πάψει προ πολλού να είναι κυβέρνηση, έχοντας κιόλας καταστρέψει πλήρως τη χώρα, όπως παραλίγο να γίνει το 2015.

n Αναρωτιέμαι: είναι ηθικότεροι και εντιμότεροι οι συριζαίοι, που εφαρμόζουν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν για να μείνουν στην εξουσία, από τη Θάτσερ και τον Ρίγκαν, τους πολιτικούς θεμελιωτές του νεοφιλελευθερισμού, που τα εφάρμοζαν επειδή τα πίστευαν;

n Αλλά ας αφήσουμε τους συριζαίους να απολαμβάνουν τις (μετά;)κομμουνιστικές τους φαντασιώσεις, ημερολόγιό μου –εμείς θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές σε λίγο: το μεγάλο πολιτικό γεγονός του φθινοπώρου θα είναι η επανασυσπείρωση της Κεντροαριστεράς.

Ο Γιώργος Καμίνης ανακοίνωσε πρώτος την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του νέου φορέα, ακολούθησε ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει πια επιφυλάξεις, η Φώφη Γεννηματά δεν θα απουσιάζει βέβαια από την αναμέτρηση –και μόνο αυτοί να είναι υποψήφιοι, όλοι καταλαβαίνουμε πως διαμορφώνεται καινούργια δυναμική.

Η «Επιτροπή Αλιβιζάτου» έκανε πολύ καλή δουλειά –και αν πείσει τελικά τους παλαιοπασόκους πως είναι αναγκαία η ηλεκτρονική εγγραφή μελών και ψηφοφορία για τον νέο φορέα όλα θα είναι άριστα, μέχρι και εγώ ο απογοητευμένος θα τρέξω να γραφτώ για να ψηφίσω.

Ωρα να τα μαζεύω για την Αθήνα λοιπόν.

Και τούτο το καλοκαίρι μάς πυρπόλησε η συνεχής – μάταιη, ευτυχώς – θηλυκή προσπάθεια επαναφοράς επί των γλουτών του αενάως διολισθαίνοντος προς στριγκάκι ελάχιστου, ελαστικού μαγιώ.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΥΓΟΔΙΦΗΣ
ΥΓ.: Παρακαλώ, τους αγαπητούς διορθωτάς, ειδικά για τη λέξη «μαγιώ», να μη σπεύσουν να μου ακυρώσουν την αρχέγονη, εξόχως θηλυκή – χάρις στο αισθησιακό «ω» -, ορθογραφία.
nnn
Ελεγα ότι θα χάσω τα ορθόστηθα κορίτσια / Αυτά που δροσίζουν την ψυχή, καθώς την καίει ο Αύγουστος απ’ έξω και όλα τα άλλα από μέσα… / Ελεγα πως θα χάσω το χαρτί και τα ωραία κείμενα της Κυριακής. / Ευτυχώς, πήγα στο περίπτερο πρωί πρωί, πήρα «Το Βήμα», ήσαν όλοι εκεί / Στη θέση των· κι έχω χαρεί!
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΡΙΣΗΣ, ΑΙΓΙΟ
nnn
…στις 31/8 η Εθνική Ελλάδας θα αντιμετωπίσει την αντίστοιχη της Εσθονίας για τα προκριματικά του Μουντιάλ… για τον Κοντονή, την Αυλωνίτου και λοιπούς Τσιπραίους, ο αγώνας θα διεξαχθεί ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και στο Γ’ Ράιχ.
Πέτρος Τσ., Νεμέσεως
nnn
Η μαθητική αριστεία υπάρχει για να κρατούν το κοντάρι (της σημαίας) οι άριστοι – ούρλιαξε η αντιπολίτευση. Το σχήμα της μύτης είναι τέτοιο για να βαστάζει τα ματογυάλια – ειρωνεύεται ο Βολταίρος – στον «Αγαθούλη» – τη μεσαιωνική τελεολογία, κληρονομιά του Αριστοτέλη.
Γ.Κ., @otenet.gr
nnn
Μετ’ ευχών και προσδοκιών για άλλα εκατό ευδόκιμα χρόνια ενημέρωσης από «Βήμα» και «Νέα»!
ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ
nnn
Από τη στιγμή που οι άνθρωποι του «Βήματος» και κατ’ επέκταση οι επιστολογράφοι του εδώ «Γραμματοκιβωτίου» παραμένουν στα ίδια ψυχή τε και σώματι, ουδείς κίνδυνος για γήρανση υπάρχει. Απεναντίας, πας για νέα νιάτα, Διόδωρε – και ας περνιέσαι για νέος.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΠΑΛΙΟΣ ΑΤΥΧΩΣ
nnn
Κατανοώ απολύτως τον κ. Κοντονή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ανάγκη να ταΐσουν με «σταλινόχορτο» τους εναπομείναντες υποστηρικτές τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
nnn
Παππάς στα κυπριακά σημαίνει πατέρας. Προς τι λοιπόν ο θόρυβος; Αν για κάτι μπορεί να κατηγορηθεί ο υπουργός, είναι η άγνοια της κυπριακής διαλέκτου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ