Σε απόγνωση έχουν οδηγηθεί χιλιάδες πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία και άλλοι πολυμεταγγιζόμενοι ασθενείς, λόγω των συνεχιζόμενων έντονων ελλείψεων αίματος και παραγώγων του. Στα μέσα του Αυγούστου το πρόβλημα ήταν οξυμένο με τους περισσότερους θαλασσαιμικούς ασθενείς να λαμβάνουν πολύ μικρότερες ποσότητες αίματος από τις απαιτούμενες. Το πρόβλημα εξακολουθεί, καθώς σύμφωνα με τους ίδιους τους ασθενείς δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως.
«Πριν από περίπου δέκα μέρες το πρόβλημα ήταν γενικευμένο. Τις τελευταίες ημέρες, έχει γίνει κάπως πιο ομαλή η κατάσταση, αλλά και πάλι δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως το πρόβλημα», δηλώνει στο Βήμα η γενική γραμματέας του Πανελληνίου Συλλόγου Πασχόντων Μεσογειακής Αναιμίας κυρία Όλγα Κακαράκη. Η ίδια σημειώνει ότι μπορεί την τελευταία φορά να καλύφθηκε κανονικά, ωστόσο την προηγουμένη (πριν από περίπου 12 ημέρες) είχε λάβει μόνο 170 γραμμάρια από τα 400 γραμμάρια που έχει ανάγκη.
«Οι ασθενείς εξυπηρετούνται ανάλογα με την ομάδα αίματός τους και τη διαθεσιμότητα που υπάρχει, καθώς και αν έχουν δικό τους αιμοδότη. Αυτή η πίεση που υπάρχει ειδικά σε πολυμεταγγιζόμενους να έχουν δικό τους αιμοδότη προκειμένου να κάνουν μετάγγιση, είναι τρομερή. Μας βάζουν τη θηλιά στο λαιμό, διότι εμείς πρέπει να κάνουμε μεταγγίσεις κάθε 14 μέρες. Τους συγγενείς μας, τους έχουμε ¨στεγνώσει¨. Πρέπει το πρόβλημα να λυθεί άμεσα από την πολιτεία», προσθέτει.
Όπως αναφέρει, το μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στο Νοσοκομείο «Αγία Σοφία» όπου λειτουργούν οι δύο μεγαλύτερες μονάδες (στη μία μεταγγίζονται 300 θαλασσαιμικοί και στη δεύτερη 400 πάσχοντες), αλλά και στο Λαϊκό παρότι –όπως λέει –έχει πολύ λιγότερους πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του Ευαγγελισμού, καρδιολόγος κ. Ηλίας Σιώρας, αναφέρει ότι το σοβαρότατο πρόβλημα της έλλειψης σε αίμα (και παραγώγων του), δηλαδή, της τεράστιας αναντιστοιχίας ανάμεσα στις ανάγκες και στη διαθεσιμότητα, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες σ’ αυτόν τον τομέα, τόσο στο πεδίο της εκπαίδευσης –διαπαιδαγώγησης του πληθυσμού στις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης και εθελοντικής προσφοράς (αίματος, οργάνων κλπ), όσο και στο πεδίο της οργάνωσης λήψης και διάθεσης μέσω πχ των τμημάτων αιμοδοσίας στα δημόσια νοσοκομεία.
«Όσον αφορά στο δεύτερο, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει», τονίζει, «οι ελλείψεις σε προσωπικό (και μάλιστα, εξειδικευμένο) και οι υπόλοιπες δυσλειτουργίες (ελλείψεις σε υλικά, τρόπος λήψης – διάθεσης κ.ά.) δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν μόνο με το φιλότιμο και την αυτοθυσία των συναδέλφων στις μονάδες και του σταθμούς αιμοδοσίας».
