Αίτηση ακύρωσης κατά της «κρατικοποίησης» του ΟΑΣΘ

Μόλις λίγες μέρες μετά την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου που«παγώνει» τη διαδικασία «εκκαθάρισης εν λειτουργία» του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, οι Αθανάσιος Στεφανίδης, Ελένη Στεφανίδη και Αντώνης Χατζημπαλιώτης αποφάσισαν να κινηθούν νομικά – δια του εκπροσώπου τους καθηγητή Πάνου Λαζαράτου –κρίνοντας ότι δυο σημεία του οικείου νόμου είναι αντισυνταγματικά.

Αξιοποιώντας τη νομολογία του ΣτΕ, οι αιτούντες αντιτείνουν μεταξύ άλλων ότι είναιαναγκαία η εκπροσώπηση (με τουλάχιστον ένα μέλος) των παλαιών μετόχων στη διαδικασία εκκαθάρισης, στην οποία τέθηκε η εταιρεία, κάτι που, κατά την αίτηση ακύρωσης, δεν προβλέφθηκε από τον νόμο κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ.

Οι ίδιοι αναφέρουν επίσης ότι θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη και ζητούν να ανασταλεί η εκτέλεση της διαλύσεως και τηςδιαδικασίας εκκαθαρίσεως του ΟΑΣΘ, αλλά και να μην προχωρήσει το (νέο) Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΣΘ σε προκήρυξη διαγωνισμού για την επιλογή ιδιωτικής ελεγκτικής εταιρίας που θα ενεργήσει την απογραφή και αποτίμηση της αξίας της επιχειρήσεως, μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση τουΔικαστηρίουεπί της αιτήσεως ακυρώσεως.

Επιπρόσθετα, ζητούν να διαταχθούν τα ακόλουθα«κατάλληλαμέτρα»,«προς αποτροπήανεπανόρθωτηςβλάβης των αιτούντων»:

Πρώτον, να εκπροσωπηθεί η Γενική Συνέλευση των μετόχων των οποίων οι μετοχές περιήλθαν αναγκαστικώς στο Δημόσιο στη διαδικασία τηςεκκαθαρίσεωςτου ΟΑΣΘ, είτε με ορισμό εκπροσώπουτηςστο Διοικητικό Συμβούλιο που αποτελεί τον κατά νόμο εκκαθαριστή, είτε με ορισμόορκωτού ελεγκτή – λογιστήτης επιλογής της,είτε με ορισμό προσώπου πουτούτη θα υποδείξειτο οποίο θα έχει εξουσία να συνεργαστεί με την ελεγκτική εταιρίαη οποίαθα αναλάβει το έργο της απογραφής – αποτιμήσεως της περιουσίαςτου ΟΑΣΘέχονταςπλήρη πρόσβαση στο σύνολο του αρχείου και των εγγράφων στοιχείωντου Οργανισμού.

Δεύτερον, να εκπροσωπηθεί η Γενική Συνέλευση των μετόχων στις δύο εκκρεμείςαπό 5.7.2017 και 1.8.2017αιτήσεις υπαγωγής διαφορών με το Ελληνικό Δημόσιο σε διαιτησία, προς αποτροπή συγκρούσεως καθηκόντων.

Και τρίτον, να διαταχθεί κάθε άλλο, πρόσφορο κατά την κρίση του δικαστηρίου μέτρο, εις τρόπον ώστε να μην αρχίσει η διαδικασία εκκαθαρίσεως του ΟΑΣΘ.

Σύμφωνα με την αίτηση, η αντισυνταγματικότητα του νόμου εδράζεται σε δυο σημεία :

Α) Ησκέψη 15 της 3818/1997 αποφάσεως της Ολομέλειας τουΔικαστηρίου θεωρεί«αναγκαία την εκπροσώπηση της Γενικής Συνελεύσεως των μετόχων των οποίων οι μετοχές τους εξαγοράσθηκαν αναγκαστικώς από το Δημόσιοστηνδιαδικασία εκκαθαρίσεως». Συγκεκριμένα σύμφωνα με την παλιά απόφαση(αφορά αφαίρεση συγκοινωνιακού έργου από τις «Συγκοινωνιακές επιχειρήσεις ΑΕ» της Αθήνας και ανάθεσή του στον ΟΑΣΑ) που επικαλείται η αίτηση, το Δημόσιο όφειλε: – να ορίσει ως μέλος ή μέλητου Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΣΘ πρόσωπουποδεικνυόμενο από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, των οποίων οι μετοχές περιήλθαν αναγκαστικώς στο Ελληνικό Δημόσιο, ήνα ορίσει ως ορκωτόλογιστή – ελεγκτή του Ο. Α. Σ. Θ.πρόσωπο υποδεικνυόμενοαπό τη Γενική Συνέλευση των μετόχων των οποίων οι μετοχές περιήλθαν αναγκαστικώς στο Ελληνικό Δημόσιο, ήέπρεπε ναπροβλέψει κάποιον τρόπο αποτελεσματικήςεκπροσωπήσεως της Γενικής Συνελεύσεως των μετόχωντων οποίων οι μετοχές περιήλθαν αναγκαστικώς στο Ελληνικό Δημόσιο, στην διαδικασία εκκαθαρίσεως του ΟΑΣΘ, και συγκεκριμένα στη διαδικασία απογραφής και αποτιμήσεως της αξίας της επιχειρήσεως.

Όπως αναφέρεται στην αίτηση, δεύτερος λόγος ακύρωσης είναι «η μη συμπερίληψη των αξιώσεων που έχει ο ΟΑΣΘ έναντι του Ελληνικού Δημοσίου στην αξία της αναγκαστικώς εξαγοραζόμενης επιχειρήσεως (…). Τούτο διότι, οι εν λόγω αξιώσειςανέρχονται στο ποσό των 112.685.321 (102.685.321ευρώαπό τις εκκρεμείς αιτήσεις υπαγωγής σε διαιτησία και 10.000.000 ευρώ από διαφοράαπό αύξηση τουΦ. Π. Α.), με αποτέλεσμα ναεπαυξάνουν την αξία τηςαποτιμώμενης περιουσίας του ΟΑΣΘκαινα επιδρούνσυνακόλουθαευθέως και αμέσως στο ύψος του τιμήματος εξαγοράς των μετοχών των αιτούντων.Συνακόλουθα, παρίσταται προδήλως αντίθετοπροςτο Σύνταγμα,αλλά καιστους κανόνες τηςοικονομικήςλογικής το να αποτιμάταιη αξίαμίας επιχειρήσεωςμόνον επί τη βάσει του παθητικού της και όχι επί τη βάσει των αξιώσεων που έχει έναντι τρίτων».