Συνειδητοποίησαν ότι οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα, χρειάζονται κάτι περισσότερο από τροφή και καταφύγιο. Χρειάζονται και πνευματική τροφή. Έτσι, δυο εθελόντριες στους προσφυγικούς καταυλισμούς αποφάσισαν να διαμορφώσουν ένα μίνι βαν σε κάτι που θα υπηρετούσε το σκοπό αυτό.
Ενώ προσέφεραν εθελοντικό έργο στην Ελλάδα, η Λάουρα Σαμίρα Ναούντ και η Έσθερ Τεν Ζιχόφ, αισθάνθηκαν ότι οι άνθρωποι που συναντούσαν καθημερινά, χρειάζονταν κάτι περισσότερο από τροφή και μέρος για να κοιμηθούν. Είχαν την επιθυμία να σπουδάσουν, να εργαστούν για το μέλλον τους και να βρουν ένα νόημα ύπαρξης και σκοπού.
Αποφάσισαν, λοιπόν, να παρέχουν στους πρόσφυγες ένα μέρος ήσυχο, εν μέσω της συνολικής αναταραχής και αβεβαιότητας, στο οποίο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν πραγματικά το χρόνο τους.
Έτσι, το δίδυμο προχώρησε στην έναρξη της Κοινότητας Εκπαίδευσης, Ελπίδας και Ευκαιρίας και εγκαινίασε μια κινητή βιβλιοθήκη.
Φίλοι των δύο κοριτσιών στο Λονδίνο και στο Βέλγιο συγκέντρωσαν χρήματα από δημόσιες καμπάνιες και διαμόρφωσαν κατάλληλα ένα μίνι βαν. Συγκεκριμένα, τοποθέτησαν ράφια και σημεία με πρόσβαση στο ίντερνετ κι έπειτα, το οδήγησαν στην Ελλάδα. Αργότερα, έψαξαν και βρήκαν βιβλία στα αραβικά, κουρδικά, περσικά, γαλλικά, ελληνικά και αγγλικά, και γέμισαν τα ράφια.
Έως τώρα, έχουν συγκεντρώσει 1.300 βιβλία, φιλοξενώντας περίπου 115 αναγνώστες την εβδομάδα, ενώ έχουν δανείσει 904.
«Έχουμε χάσει και κάποια στην πορεία, κάτι που αναπόφευκτα ξέραμε ότι θα συμβεί, ενώ κάποιες φορές, ειδικά με τα βιβλία εκμάθησης ξένων γλωσσών, αφήνουμε τον κόσμο να τα κρατήσει και κάνουμε αντίγραφα για να ανταποκριθούμε στη ζήτηση», λέει η Ζιχόφ.
Οι επισκέπτες κάθονται είτε μέσα στο βαν είτε στα παγκάκια έξω από αυτό, αν και αυτό εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες. «Στον παγωμένο χειμώνα που είχαμε στη Θεσσαλονίκη, το βαν ήταν πιο θερμό από ότι οι σκηνές και οι άνθρωποι έρχονταν απλά και μόνο για να ζεσταθούν».
Τώρα, το καλοκαίρι, που η ζέστη είναι αφόρητη, οι πρόσφυγες έρχονται για βραδινές αναγνώσεις. «Συχνά το βαν έχει θεωρηθεί ως βαν για πάρτι, αλλά προσπαθούμε να τα αποφεύγουμε αυτά και να κρατάμε τις ώρες ανάγνωσης γαλήνιες».
Όσοι έρχονται στην κινητή βιβλιοθήκη το λατρεύουν. Τα παιδιά λένε ότι αισθάνονται σα να είναι σπίτι τους και όσοι φεύγουν από τους καταυλισμούς δωρίζουν τα δικά τους βιβλία.
Οι δυο εθελόντριες τρέφουν υψηλές ελπίδες για την βιβλιοθήκη τους μελλοντικά, την οποία «τρέχουν» υπό κανονικό ωράριο και χωρίς μισθό, έχοντας μόνο τη βοήθεια κάποιων άλλων εθελοντών.
«Όταν ξεκινήσαμε το πρότζεκτ, είχαμε το όραμα να διαδώσουμε την ιδέα αυτή και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ελπίζουμε πραγματικά το όλο εγχείρημα να επεκταθεί».
