Η αναζήτηση διαφορετικών δρόμων για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ήταν για την κυβέρνηση ένα από τα μεγάλα σχέδια για την έξοδο από την ύφεση.
Σε αυτά συμπεριλαμβανόταν και η ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας. Μια διαδικασία που ξεκίνησε λιγους μόνο μήνες μετά από την ανάληψη της εξουσίας (Απρίλιος 2015). Ακολούθησε όμως το δραματικό καλοκαίρι του 2015.
Οι τράπεζες έκλεισαν, επιβλήθηκαν τα capital controls και τα σχέδια μπήκαν στο συρτάρι.
Τελικά την προηγούμενη εβδομάδα, αν και ακόμη δεν έχουν διασφαλιστεί οι δημόσιοι πόροι που θα προικοδοτήσουν τη σύστασή της, αποφασίστηκε ξανά η ίδρυσή της με στόχο να χρηματοδοτεί έργα και εξωστρεφείς δραστηριότητες.
Ομως, η κρίση έχει οδηγήσει στα όριά τους χιλιάδες επιχειρήσεις. Μέσα σε συνθήκες ασφυκτικής έλλειψης χρηματοδότησης παλεύουν μέρα με τη μέρα να αντεπεξέλθουν στην υπερφορολόγηση, στις μισθολογικές υποχρεώσεις και στην εξυπηρέτηση δανειακών υποχρεώσεων. Το πρόβλημα αυτών των επιχειρήσεων δεν είναι η έλλειψη αναπτυξιακής τράπεζας.
Το ζητούμενο είναι η οικονομία να επιστρέψει στην ομαλότητα. Πρέπει να βρεθούν οι δρόμοι που θα βγάλουν τη χώρα από την ύφεση και την αβεβαιότητα, που θα δημιουργήσουν δουλειές και νέες θέσεις εργασίας.
Απαιτείται να δημιουργηθεί ένα φιλικό επενδυτικό περιβάλλον που θα δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης για να έρθουν ξένα κεφάλαια και να ενισχύσουν τη ρευστότητα ώστε το κράτος να μη στηρίζεται στην αύξηση των φόρων.
Είναι απαραίτητες οι μεταρρυθμίσεις και οι παρεμβάσεις που θα περιορίσουν τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, που θα φρενάρουν την παραοικονομία που οργιάζει.
Τότε ίσως μπορεί μια αναπτυξιακή τράπεζα να λειτουργήσει ως συμπληρωματικός πυλώνας στο τραπεζικό σύστημα και να στηρίξει το επιχειρείν καθώς θα καλύπτει κενά όπως επενδύσεις υψηλού ρίσκου σε νεοφυείς επιχειρήσεις ή στοχευμένες παρεμβάσεις σε κλάδους προτεραιότητας.
Γιατί όσο η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται, καμία επιχείρηση που έχει οδηγηθεί στο «κόκκινο» δεν θα σωθεί από καμία αναπτυξιακή τράπεζα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
