Σημαιοφόροι με σπόνσορα το Τζόκερ

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν συνεπής με τον εαυτό του θα καταργούσε τις μαθητικές παρελάσεις. Είναι μια πάγια ριζοσπαστική θέση του που τουλάχιστον έχει μια λογική, βασιζόμενη σε άλλα εκπαιδευτικά μοντέλα, σε αντιμιλιταριστικές αντιλήψεις, στην προστασία των νέων από λογικές ολοκληρωτικές που κρύβουν οι αυστηρές και πειθαρχημένες προδιαγραφές των παρελάσεων.

Αν το πολυαναλύσεις μπορεί να είναι και έτσι, ποιος ο λόγος παιδιά από 12 ως 17 ετών να μιμούνται το βάδισμα φαντάρων, υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να τιμήσει κανείς μια εθνική επέτειο. Μπορεί βεβαίως και να το δει κανείς με πιο ανάλαφρο τρόπο, μια παρέλαση είναι, τα παιδιά κάνουν χαβαλέ έτσι κι αλλιώς, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να νιώσουν αυτά που σχεδιάζουν οι μεγάλοι, η εκτίναξή τους στη ζωή είναι πιο συναρπαστική από τα επιτεύγματα του έθνους.

Δεν τολμά ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε να συλλαβίσει την ιδέα για τις παρελάσεις, τρέμοντας την αντίδραση του Καμμένου, η «ιδεολογία» του πατριωτισμού και η Εκκλησία είναι οι κόκκινες γραμμές του. Καταφεύγει λοιπόν σε μια τραγελαφική υβριδική λύση για να χαϊδέψει όσο μπορεί το στενό κομματικό του ακροατήριο.

Καταργεί στα δημοτικά τον τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων, αντικαθιστώντας την αριστεία που ήταν μέχρι σήμερα το κριτήριο με κλήρωση!

Αντικαθιστά την επιβράβευση της προσπάθειας του ήθους και της γνώσης με την τύχη. Το επιχείρημα ότι η σημαία δεν μπορεί να είναι βραβείο και ότι όλοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να την κρατούν είναι για «αριστερά» νήπια.

Μία είναι η σημαία, ένας θα την κρατήσει που, θέλουμε δεν θέλουμε, ηγείται, βαδίζει πρώτος. Με τη συντηρητική λογική επιλέγονταν οι άριστοι.

Τώρα οι τυχεροί! Ο τζόγος εισβάλλει στο δημοτικό, καιρός να μπει στις εθνικές επετείους σπόνσορας ο ΟΠΑΠ. Και επειδή δεν είναι δυνατόν στο δημοτικό να κληρώνεται ο σημαιοφόρος και στο γυμνάσιο και στο λύκειο να κρατούν τη σημαία οι άριστοι, φαντάζομαι ότι θα ακολουθήσει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Χιλιάδες κληρώσεις θα γίνονται ολοχρονίς στην επικράτεια καθώς στη λοταρία μπαίνουν και οι παραστάτες και όσοι καταθέτουν στεφάνια στα ηρώα, η χαρά του τζογαδόρου.

Θα θυμόμαστε για χρόνια την ομάδα διακεκριμένων καθηγητών του ΣΥΡΙΖΑ. Τον χορό ξεκίνησε ο Μπαλτάς και η ψυχαναλυτική του προσέγγιση στην αριστεία, συνεχίσαμε με τα έργα και τις ημέρες ενός υπουργού που κυβερνούσε ως παρανοϊκός νάρκισσος και εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι μαγνητοφωνούσε από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον Σόιμπλε!

Παραδοθήκαμε εν συνεχεία στη διαλεκτική του Ευκλείδη που από το Ιτον και την Οξφόρδη ήρθε να διδάξει στους συντηρητικούς ιθαγενείς μαρξιστικούς συμβιβασμούς και καταλήψεις, και φθάσαμε στον εβδομηντάχρονο Γαβρόγλου που αφού σπούδασε και δίδαξε στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου αποφάσισε να παραδώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα!

Φετιχιστές του διαφορετικού, αιώνιοι έφηβοι, πιστοί οπαδοί μιας ομάδας που υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική της ιστορίας, αλλά αυτοί εκεί ξελαρυγγίζονται στις κερκίδες. Κάποτε γραφικοί, συμπαθείς, ως εξουσία ακατάλληλοι, επιζήμιοι.