Είναι προφανές ότι μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης και της αποδοχής όλων των όρων των δανειστών ο κ. Τσίπρας προσπαθεί με τη γνωστή συγκρουσιακή τακτική που τον έφερε στην εξουσία να διαμορφώσει τις συνθήκες που θα του επιτρέψουν να διαβεί τον Ρουβίκωνα των μνημονίων που υπέγραψε.
Με αρωγό την ολιγομελή ομάδα πιστών του Μαξίμου, προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το… αντισυστημικό του προφίλ, καλλιεργώντας συνθήκες ακραίας πόλωσης για να συγκρατήσει μια συμπαγή ομάδα ψηφοφόρων που θα του επιτρέψει να παραμείνει, ακόμα και μετά μια εκλογική ήττα, καθοριστικός παίκτης στις όποιες πολιτικές εξελίξεις.
Η βαθύτατη κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος που παραμένει κυρίαρχη σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας μπορεί τώρα να πλήττει και τον ίδιο, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι επενδύοντας στη συκοφαντία και στην καταστροφή των αντιπάλων του μπορεί να συγκρατήσει τη δική του φθορά. Δημιουργεί λοιπόν ανάλογα με τη συγκυρία αποδιοπομπαίους τράγους, συντηρεί ή δημιουργεί νέους εχθρούς για να εμφανίζεται ως ο Δον Κιχώτης που δεν διστάζει να συγκρουστεί με κατεστημένους θεσμούς και παθογένειες.
Ετσι, πέρα από τα μέσα ενημέρωσης που αποτελούν τον μόνιμο στόχο, κατηγορεί διά πάσαν νόσον το παλιό πολιτικό σύστημα, στοχοποιεί τη Δικαιοσύνη, όταν δεν προσπαθεί να την καθυποτάξει, προσπαθεί να ελέγξει τον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας και συγχρόνως προφέρει γη και ύδωρ στην Εκκλησία. Εμφανίζεται ως ο εκλεκτός συνομιλητής των Ευρωπαίων και ταυτοχρόνως αξιοποιεί σε κάθε ευκαιρία το αντιευρωπαϊκό κλίμα που ο ίδιος καλλιέργησε.
Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας παρά την αναπόφευκτη μνημονιακή στροφή παραμένει δέσμιος βραχυπρόθεσμων τακτικισμών που μπορεί να εξυπηρετούν το προσωπικό του συμφέρον αλλά διατηρούν τη χώρα σε καθεστώς αβεβαιότητας. Από τη μια έχουμε τον έρωτα με τις αγορές και από την άλλη ένα κλίμα εσωτερικής έντασης που υπονομεύει κάθε σχέδιο για επενδύσεις, κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη.
Ξορκίζουν τον Βαρουφάκη και τη ρήξη με την Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα κλείνουν το μάτι σε θεωρίες συνωμοσίας –υπόθεση Γεωργίου -, απαξιώνουν δημοκρατικούς θεσμούς και υπερασπίζονται καθεστώτα τύπου Μαδούρο. Μια διαρκής αμφιταλάντευση, μια συνεχής μικροκομματική –και προσωπική –στόχευση, που απομακρύνει κάθε προοπτική μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αριστερόστροφο φιλοευρωπαϊκό κόμμα όπως προσβλέπουν διάφοροι απογοητευμένοι κεντροαριστεροί…
