H υπαίθρια εικαστική θεματική παρέμβαση «Λευκάδα, η πόλη του ποδηλάτου» με έργα της Καίτης (Ματαφιά) Χόρτη, η σύνθεση των οποίων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου -στην «ξέρα» του Ιβαριού ( Λιμνοθάλασσα)- θα διαρκέσει έως τις τις 23 Αυγούστου. Πρόκειται για μια υπαίθρια εικαστική θεματική παρέμβαση με 7 μεγάλου μεγέθους έργα μεταλλοτεχνίας.
«H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής «εργαλεία», είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί… Το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη…
Η μεταλλοτεχνία είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου» σημειώνει η Καίτη Ματαφιά Χόρτη.
«Η ευρηματική καλλιτέχνιδα έρχεται να μας υποβάλλει μια νέα αισθητική ανάγνωση του λευκαδίτικου τοπίου και να μας παρασύρει στην ευαίσθητη αγωγή ενός εμπλουτισμένου βλέμματος εικαστικών μεταμορφώσεων. Μας καλεί σε μια «παρά θίν’ αλός» ρομαντική ανακάλυψη της ευαίσθητης πρόσληψης της μικρο-ζωής, της ενόργανης σιωπής των μικρών και ασήμαντων, που δεν φωνασκούν την ύπαρξή τους, αλλά την ψελλίζουν στον καλλιτέχνη κι εκείνος διαμεσολαβεί σε μας για την κατανόηση, την οικείωση με την ύπαρξή τους» επισημαίνει για την καλλιτέχνιδα η Παρασκευή Κοψιδά Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας – Συγγραφέας
Η δημιουργός Καίτη Ματαφιά Χόρτη κατάγεται από την πόλη της Λευκάδας όπου επιστρέφει κάθε καλοκαίρι γιατί αισθάνεται πως τη συνδέουν πολλά με αυτή. Έχει μέσα της τις μυρωδιές του νησιού, τις βόλτες στον κάμπο και στη Γύρα όπου έτρεχε με το ποδήλατο μικρή και όπου έμαθε και τις κόρες της να κάνουν ποδήλατο. Δημοσιογράφος επί 35 χρόνια σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.
Ξεκίνησε το εικαστικό της «ταξίδι» το 2008 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο. Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις (Αγρός Ελληνικού). Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική. Θεωρεί τη Λευκάδα τόπο έμπνευσης και δημιουργίας.
