Ο παραλογισμός για το πώς μπήκαμε στα μνημόνια καλά κρατεί, τώρα μάλιστα και με τη βούλα της Δικαιοσύνης.Η καταδίκη του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Αν.Γεωργίου σε δύο χρόνια φυλάκιση γιατί δεν ενημέρωσε το διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού πριν στείλει τα στοιχεία στη Eurostat ώστε, δήθεν, να αποκομίσει ηθικό όφελος( !) είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε αυτή την τραγική αλυσίδα ψευδαισθήσεων και παράλογων αποφάσεων.Είναι αξιοσημείωτο ότι σε βάρος του Γεωργίου εκκρεμεί μια ακόμα ανάλογη υπόθεση μετά την αναίρεση που άσκησε κατά του απαλλακτικού βουλεύματος η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Η νέα καταδίκη προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που επεσήμανε ότι «έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την ακρίβεια των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2010-2015 και μετά» .Θυμίζουμε επίσης ότι η κυβέρνηση έχει αναλάβει τη ρητή δέσμευση να αποζημιώσει τον κ.Γεωργίου για τις επαναλαμβανόμενες δικαστικές περιπέτειες του.
Είναι πέραν πάσης λογικής ότι επτά χρόνια μετά την αναγκαστική είσοδο της Ελλάδος σε καθεστώς μνημονίων αναζητούμε όχι τις πραγματικές αιτίες που οδηγηθήκαμε σε συνθήκες επιτήρησης αλλά εξιλαστήρια θύματα για να αποσείσουν κάποιοι τις ευθύνες τους. Είναι ενδεικτικό επίσης ότι ο κ.Γεωργίου κατηγορείται για στοιχεία που έδωσε το Νοέμβριο του 2010, ενώ σε καθεστώς μνημονίου μπήκαμε το Μάρτιο…
Δεν ξέρουμε τη λογική που επικρατεί στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου που φαίνεται ότι εξαντλεί το ρόλο της σε επιλεκτικές αναιρέσεις απαλλακτικών αποφάσεων κατά συγκεκριμένων προσώπων.Ωστόσο ξεπερνά τα όρια της λογικής η κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι θα «δικαιώσει» οικονομικά τουλάχιστον τον κ.Γεωργίου,να αναγνωρίζει τη συνέπεια και τη συνέχεια της αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων και κάποιοι να προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον στιγματίσουν και να τον καταδικάσουν.
Οι κάμποσες δεκάδες εκατομμύρια που έλειπαν από τα δημόσια ταμεία και η αδυναμία δανεισμού από τις αγορές δεν ήταν αποτέλεσμα στατιστικών στοιχείων. Ήταν αποτέλεσμα της ουσιαστικής χρεοκοπίας της χώρας και της αδυναμίας της να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της.Όσο αρνιόμαστε να το καταλάβουμε και να το παραδεχθούμε ,τόσο η έξοδος από την κρίση θα χάνεται στον ορίζοντα.
