Όταν σκίζεις τα ρούχα σου για την αριστεροσύνη σου και εμφανίζεσαι με κάθε ευκαιρία ως προστάτης των φτωχών και μη προνομιούχων και τελικά αντί να τους στηρίξεις ,τους πετσοκόβεις τις συντάξεις, τους μειώνεις στο μισό το αφορολόγητο , τους κόβεις το ΕΚΑΣ ,τους διατηρείς ανέπαφο τον ΕΝΦΙΑ ενώ αυξάνεις τις τιμές των βασικών τροφίμων με 25 % ΦΠΑ είναι υποχρεωτικό να αναζητήσεις κάποιο «άλλοθι» για να το παίξεις αριστερός.
Ιδιαίτερα μάλιστα όταν από κει που ήσουν σκληρός πολέμιος των αγορών ,των ιδιωτικοποιήσεων και των άλλων τεράτων του καπιταλισμού ,τώρα έχεις δεχθεί τα πάντα και ακολουθείς κατά γράμμα την συνταγή της τρόικας ενώ δίνεις και μαθήματα στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς για το ποιο είναι το σωστό επιτόκιο που θα πρέπει να πετύχουν τα τριετή ελληνικά ομόλογα …
Το αριστερό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ ( όπως και του ΠΑΣΟΚ πριν 15 χρόνια – για να λέμε την αλήθεια ) είναι η γνωστή εξαγγελία για ανοιχτά σε όλους δημοκρατικά δημόσια πανεπιστήμια που να εγγυώνται ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης σε κάθε Έλληνα .Μία εξαγγελία που ήταν αναγκαία τη δεκαετία του 70 και του 80 ,όταν η χώρα έβγαινε από την Χούντα αλλά σήμερα δεν είναι παρά μια οπισθοδρόμηση.
Με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου δεν επανέρχεται μόνο το άσυλο -απαγορεύοντας στην αστυνομία να παρέμβει στο χώρο των πανεπιστημίων εκτός κι αν πρόκειται για την τέλεση κάποιου ειδεχθούς εγκλήματος. Επαναφέρεται και το δικαίωμα των φοιτητών να παίζουν καθοριστικό ρόλο για όλα τα σημαντικά ζητήματα του πανεπιστημιακής καθημερινότητας : από θέματα διδακτέας ύλης και διοίκησης του ιδρύματος έως και ζητήματα που αφορούν την οικονομική διαχείριση και τα προγράμματα σπουδών .
Κάθε προσπάθεια αξιολόγησης ,εξωστρέφειας του Πανεπιστημίου και συνεργασίας με καθηγητές διεθνούς κύρους αντιμετωπίζεται ως ακραία νεοφιλεύθερη αντίληψη που βλέπει τα ΑΕΙ ριγμένα στην αρένα του ανταγωνισμού για το ποιος θα επιβιώσει το «ακαδημαϊκό σαρβάιβορ», όπως χαρακτηριστικά είπε χτες ο κ.Τσίπρας .
Και κάθε απόπειρα σύνδεσής του Πανεπιστημίου με την αγορά και τις επιχειρήσεις αντιμετωπίζεται με άρνηση και καχυποψία από τον Πρωθυπουργό που είναι αντίθετοι με την «παραχώρηση ευαίσθητων δημόσιων δομών σε ιδιωτικά συμφέροντα»
Επιπλέον η κυβέρνηση συνεχίζει στο ίδιο πλαίσιο του αριστερού λαϊκισμού το «εμπόριο ελπίδας» προς την ελληνική κοινωνία μιλώντας για αλλαγή της διαδικασίας εισαγωγής στα πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις- ενώ είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν έχει τις υποδομές για να διδάξει πραγματικά 100.000 νέους φοιτητές κάθε χρόνο . Και όταν είναι γνωστό ότι η είσοδος χωρίς εξετάσεις στα ΑΕΙ δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την απόρριψη ενός μεγάλου μέρους φοιτητών τον πρώτο χρόνο του Πανεπιστημίου όταν γίνει σαφές ότι δεκάδες χιλιάδες παιδιά δεν έχουν τα ακαδημαϊκά προσόντα να αντεπεξέλθουν.
Δυστυχώς , αυτό που κάνει πως δεν καταλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας – ενώ το έκαναν σαφές όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που πήραν χτες το λόγο στη Βουλή – είναι η ανάγκη ουσιαστικής αναβάθμισης της πανεπιστημιακής παιδείας στη χώρα ώστε το πτυχίο του ελληνικού πανεπιστημίου να γίνει ανταγωνιστικό με το πτυχίο του ξένου πανεπιστημίου. Και ο Έλληνας απόφοιτος να έχει τις γνώσεις και τα εφόδια ώστε να μπορεί να δουλέψει ισότιμα με τους ξένους πτυχιούχους στο εξωτερικό.
Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται παρά με άρτια οργάνωση του ελληνικού πανεπιστημίου ,με διεθνή προσανατολισμό του και με παρακολούθηση και μίμηση των πετυχημένων ξένων ιδρυμάτων . Για να μπορούν τα ελληνικά ΑΕΙ να προετοιμάζουν τους φοιτητές για την αγορά εργασίας , να τους μαθαίνουν να συνεργάζονται ,να αποκτούν δεξιότητες και να έχουν δημιουργικό και καινοτόμο τρόπο σκέψης που θα τους βοηθήσει στην επαγγελματική τους καριέρα οπουδήποτε στον κόσμο.
Το δημοκρατικό πανεπιστήμιο είναι μία σημαντική κατάκτηση της δεκαετίας τους 80 – δεν έχει όμως καμία σχέση με τις ανάγκες της ευρωπαϊκής κοινωνίας το 2017 στην οποία θα κληθεί να δουλέψει ο Έλληνας πτυχιούχος. Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι οπισθοδρομικοί αριστεροί της εκπαίδευσης .Και να αποδεχθούν ότι το αναχρονιστικό πανεπιστήμιο που προωθούν με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου τιμωρεί κατά κύριο λόγο εκείνους για τους οποίους υποτίθεται ότι θα ήθελαν να προστατεύσουν.- τους φτωχούς και τους μη προνομιούχους φοιτητές και οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν στο εξωτερικό.
