Συνεπώς η απάντηση στο ερώτημα φίλου αναγνώστη γιατί δεν έτυχε ανάλογης μεταχείρισης και η πρωταθλήτρια ποδοσφαίρου Ευρώπης το 2004:
Κατ’ αρχήν, δεν πρόκειται περί επετείου και είναι ως εκ τούτου διαφορετική η χρονική εκτίμηση. Αλλά το ουσιώδες στην περίπτωση της Εθνικής Μπάσκετ του 1897 αφορά ότι είναι τέτοιας ιστορικής εμβέλειας καθώς εκφράζει μια επαναστατική τομή στην πορεία του αθλήματος.
Η αντικειμενική αξιολόγηση του γεγονότος του 1987 είναι λογικό να θεωρηθεί ότι άλλαξε τη «μοίρα» (πορεία, εξέλιξη, πρόοδο ή όποια άλλη πρόσφορη λέξη να χρησιμοποιηθεί) ενός βασικού τομέα του ελληνικού αθλητισμού. Είχε συνέχεια διεθνών επιτυχιών (εκτόξευση) του αθλήματος σε κορυφαία θέση δημοτικότητας και κοινωνικής παρουσίας.
Ενας σοφός στοχαστής (Κίρκεγκορ) έγραψε ότι «τη ζωή τη βιώνουμε ατενίζοντας προς τα εμπρός αλλά και την κατανοούμε κοιτάζοντας προς τα πίσω». Και αυτό ταιριάζει στις προσδοκίες –φύσει και θέσει μεγάλες –όσον αφορά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης.
Στοιχειώδης γνώση του θέματος που αφορά συνολικά την «επίσημη αγαπημένη εν έτει 2017» (έστω και αν το 1897 παραμένει σε άλλους βιωματικά και σε άλλους διδακτικά ως ιστορική πληροφόρηση) οδηγεί στη σκέψη ότι ο δρόμος για την κορυφή είναι δύσκολος και οι απαιτήσεις ως προς το τρίγωνο Ομοσπονδία – Προπονητής – Αθλητές είναι μεγάλες και ουσιαστικές. Ιδιαίτερα καθώς αφορά στην αναπλαστική δυνατότητα στη στελέχωση της ομάδας.
Πρωτεύουσα σημασία έχουν η ποιότητα της προετοιμασίας, η θεμελιώδους αξίας συντροφικότητα των αθλητών και βέβαια η εμπνευσμένη πειθώ από την προπονητική και καθοδηγητική πλευρά.
Σε αυτό το έδαφος θεμελιώνονται η συνέχεια και συνεπώς και η σύνδεση με το ένδοξο παρελθόν. Η πρόσφατη λαμπρή επιτυχία της εθνικής ομάδας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της νέας γενιάς του μπάσκετ συνιστά για τον ελληνικό αθλητισμό σαφέστατη εγγύηση διαχρονικής συνοχής αυτού του δημοφιλέστατου αθλήματος.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
