Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Τροβατόρε», τη νέα παραγωγή της Λυρικής Σκηνής, που παρουσιάζεται στο Ηρώδειο. Πρόκειται για μία από τις πιο αγαπημένες όπερες του Βέρντι… «
Πράγματι. Ισως γιατί η μουσική της είναι πολύ δημοφιλής. Υπάρχει μυστήριο. Βρισκόμαστε στην Ισπανία του 15ου αιώνα: διαμάχες εμφύλιες, μίση ταξικά, ένα παλιό έγκλημα και δύο άνδρες που αγαπούν την ίδια γυναίκα και στο τέλος αποδεικνύονται αδέλφια».
Ενσαρκώνετε τον «κακό» της υπόθεσης, τον Κόμη ντι Λούνα…
«Δεν είναι ο αναμενόμενα κακός. Δεν είναι ο Ιάγος, για παράδειγμα. Συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο γιατί το απαιτεί η θέση του, το αξίωμά του, είναι πολεμιστής. Και δεν παύει να είναι ένας άνδρας που ποθεί βαθύτατα μια γυναίκα, στην οποία λέει τα ομορφότερα λόγια. Βέβαια, το πάθος του τον οδηγεί στο έγκλημα».
Πώς προσεγγίζετε τον ρόλο;
«Πρωτίστως, πολύ καλά προετοιμασμένος μουσικά, με απόλυτη ειλικρίνεια και προσοχή στις λεπτομέρειες που αφορούν τον χαρακτήρα και το περιβάλλον δράσης του. Ενας καλός μου φίλος μού έχει πει ότι τους “κακούς” ρόλους έχω την τάση να τους εξανθρωπίζω, να τους δικαιολογώ. Συμφώνησα στην αρχή, αλλά μετά σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς στο θέατρο δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Οταν παίζεις έναν αρνητικό χαρακτήρα, δεν μπορείς να “δηλώνεις” ότι είναι κακός. Δηλαδή, ο Κόμης ντι Λούνα δεν πιστεύει ότι διαπράττει κάτι ανήθικο.
Είναι απόλυτα δίκαιος, σύμφωνα με τη δική του ηθική και τάξη πραγμάτων».
Η όπερα τελικά απευθύνεται μόνο σε ένα συγκεκριμένο κοινό;
«Πρόκειται για μια λανθασμένη πεποίθηση. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό και αφορά τόσο αυτούς που τη γνωρίζουν όσο και αυτούς που δεν τη γνωρίζουν ως είδος. Μάλιστα θα έλεγα πως για τους δεύτερους είναι ακόμα πιο απολαυστική, διότι έρχονται στην παράσταση ίσως λιγότερο προετοιμασμένοι, αλλά πιο “ανοιχτοί” ψυχικά και πνευματικά».
Εχετε τραγουδήσει στο Κόβεντ Γκάρντεν, στη Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης, σε μεγάλες σκηνές σε όλο τον κόσμο. Το κοινό διαφέρει από χώρα σε χώρα;
«Μα το κοινό διαφέρει από ημέρα σε ημέρα. Η σύνθεσή του είναι ένας τυχαίος παράγοντας. Για παράδειγμα, μπορεί να δώσεις πέντε παραστάσεις στην Ελλάδα και οι πέντε να έχουν εντελώς διαφορετικό κοινό».
Εχετε κάνει θυσίες για χάρη της τέχνης;
«Η μόνη θυσία είναι η απόσταση από τα παιδιά μου όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό. Τώρα το γεγονός ότι μερικές ημέρες πριν από μια παράσταση δεν θα βγω το βράδυ έξω με φίλους, καθώς δεν πρέπει να κουράσω τη φωνή μου, δεν αποτελεί θυσία. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω».
Στο σπίτι σας τραγουδάτε κάτι πέρα από κλασικό τραγούδι;
«Ναι. Τραγουδάμε μάλιστα με τα παιδιά μου Χατζιδάκι, αλλά και άλλα τραγούδια. Επειδή παίζουν μουσική, φτιάχνουμε αυθόρμητα μια μπάντα».
Θα τολμούσατε να το κάνετε και εκτός σπιτιού;
«Βέβαια. Εχω τραγουδήσει Χατζιδάκι και θα το έκανα πάλι. Δεν μου αρέσει να εξυπηρετώ κανένα στερεότυπο. Δεν θέλω να ενδυθώ το κλισέ του τραγουδιστή όπερας και μόνο».
Για ποια δουλειά σας είστε πολύ περήφανος;
«Για όλες – ελπίζω να μην ακούγομαι υπερφίαλος. Ισως βέβαια ξεχωρίζω το τελευταίο μου “παιδί”,
τον “Ντον Τζοβάνι”, που ηχογραφήσαμε με τον Θεόδωρο Κουρεντζή για τη Sony Classical. Αυτή η ηχογράφηση ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Υστερα από τόσα χρόνια ενασχόλησης με αυτόν τον ρόλο, ήμουν απόλυτα έτοιμος».
Με ποιον ήρωα όπερας θα θέλατε να κάνετε παρέα;
«Με τον Δον Ζουάν! Είναι ο πιο μαγευτικός ήρωας, μακριά από τα κλισέ όπου κατά καιρούς τον έχουν τοποθετήσει. Προκαλεί τον θάνατο, διατυμπανίζει τον έρωτα, απεχθάνεται τους ηθικοπλάστες, είναι αληθινός, όσο μυστήριος και σκοτεινός. Θα βγαίναμε σίγουρα για πολλά κρασιά».
«Τροβατόρε»: Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 21, 23, 25, 27 Ιουλίου. Ο Δημήτρης Τηλιακός υποδύεται τον Κόμη ντι Λούνα στις δύο τελευταίες παραστάσεις 25 και 27/7.
