«Από πού θα προμηθευόμαστε τώρα τα απαραίτητα;»
με ρώτησε η Στάσι. Της είπα να μην ανησυχεί γιατί η Μέρσι έχει ανακαλύψει μια αποκλειστική μπουτίκ στην Πιονγκγιάνγκ στην οποία μπορεί κάποιος να κάνει τα αναγκαία ψώνια και ότι με τον ΦΠΑ χρηματοδοτείται το πυρηνικό πρόγραμμα των κομμωτηρίων της χώρας, προκειμένου η ελίτ να είναι καλοχτενισμένη εν αναμονή του πυρηνικού ολοκαυτώματος. «Αχ, τώρα ησύχασα» είπε η Στάσι ανακουφισμένη. «Και τι μπορούμε να ψωνίσουμε εκεί;».Της είπα ότι μπορούμε να αγοράσουμε ό,τι θέλουμε, αρκεί να κοστίζει πάνω από 2.000 δολάρια. «POS έχει;» με ρώτησε η Στάσι. Της θύμισα ότι στην Πιονγκγιάνγκ είναι πιο προχωρημένα τα πράγματα και ότι δέχονται μόνο δολάρια και άλλα βαριά νομίσματα σε cash. «Υπάρχουν απευθείας πτήσεις από Αθήνα για Πιονγκγιάνγκ;» θέλησε να μάθει η Στάσι.
Μηνύματα συμπαράστασης
Είπα στη Μέρσι ότι αισθάνομαι πολύ συγκινημένη για τα μηνύματα θαυμασμού και συμπαράστασης που λαμβάνω καθημερινά στο inbox από χιλιάδες φίλους και συναγωνιστές στην πάλη ενάντια στην κατατονία της ασήμαντης πληροφορίας, για ασήμαντα πρόσωπα, σε ασήμαντο χρόνο και ασήμαντες καταστάσεις. «Και δηλαδή τι σου γράφουν;» με ρώτησε η Μέρσι.
«Με συγχαίρουν γιατί ακόμη έχω το κουράγιο να τρέχω από αεροδρόμια σε λιμάνια, σε μουσεία, σε επιδείξεις, σε εκθέσεις, σε κοσμικά events, σε αποκλειστικές παρουσιάσεις και ρεπορτάζ στα άδυτα της αριστοκρατίας και στα χαρακώματα του στυλ, προκειμένου να αντλήσω πληροφορίες στρατηγικής σημασίας για το μέλλον του Homo Cosmicus» της είπα.
«Για εμένα που τρέχω σε όλα αυτά μαζί σου δεν σου γράφουν τίποτε;» με ρώτησε η Μέρσι. «Αγάπη μου, τίποτε. Ούτε λέξη» της είπα. «Σαν να μην υπάρχεις». Η Μέρσι μού έριξε μια θανατηφόρα ματιά και μου είπε: «Φεύγω αύριο το πρωί για το Δέλτα του Νείλου και δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω». «Ψέματα σου είπα, βρε αγάπη μου. Τα περισσότερα μηνύματα είναι για σένα» της είπα προσπαθώντας να την καλμάρω. «Και γιατί δεν μου τα προωθείς;» ρώτησε καχύποπτα η φίλη μου. «Για να σε προφυλάξω στην περίπτωση που περιέχουν ιό» της είπα. «Να μου τα στέλνεις. Εχω κάνει εμβόλιο» μου είπε και ακύρωσε το εισιτήριο για την Αίγυπτο.
Η ασημί βαλίτσα
Η Μέρσι ακούμπησε πάνω στο γραφείο μου μια ασημί βαλίτσα. Μου είπε ότι είναι ακριβές αντίγραφο της βαλίτσας που κουβαλάει πάντα μαζί του ο κεντρικός διαπραγματευτής του Brexit σερ Ντέιβιντ Ντέιβις και η οποία προστατεύει με υψηλή τεχνολογία τα μυστικά της βρετανικής κυβέρνησης από ξένες υπηρεσίες, κατασκόπους και χάκερ. «Και ποιος σου την έδωσε;» τη ρώτησα με καχυποψία, καθώς ήμουν βέβαιη ότι η φίλη μου είχε πέσει θύμα απάτης. «Ο Ν. Καρανίκας, ο σύμβουλος του Μαξίμου, προκειμένου να προστατεύσω την κυβέρνηση σε πιθανές διαπραγματεύσεις για το Grexit. Φαντάσου ότι είμαι η Βελκουλέσκου του Ρlan Β» μου είπε η Μέρσι. Με περιέργεια ανοίξαμε τη βαλίτσα και είδαμε μέσα κάτι σαν πλαστελίνη κι ένα Swatch. «Ούτε καν ένα Franck Muller» παρατήρησε η Μέρσι με απογοήτευση. Της είπα να πετάξει τη βαλίτσα στον πλησιέστερο κάδο σκουπιδιών και να πάρει αμέσως τηλέφωνο σε μια εφημερίδα.
Ο Μότσαρτ στην Κέρκυρα
Αυτές τις ημέρες βρεθήκαμε και πάλι στην αγαπημένη μας Κέρκυρα προκειμένου να παρακολουθήσουμε τους «Γάμους του Φίγκαρο» από την Garsington Opera Company. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε το έργο σε ένα υπέροχο ανοιχτό (al fresco) θέατρο στο Γαστούρι, που κατασκευάστηκε ειδικά για το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Κέρκυρας το 1973. Το θέατρο επισκευάστηκε από το Corfu Music Days για να προσφερθεί ξανά στο κερκυραϊκό κοινό. Η παράσταση της περασμένης Παρασκευής είχε χαρακτήρα gala και περιελάμβανε μεγάλο διάλειμμα με δείπνο, όπως ακριβώς γίνεται στην Αγγλία. Γι’ αυτό ήμασταν κι εμείς εκεί. Για την περίσταση υπήρχε οργανωμένο πικνίκ στον κήπο του κτήματος δίπλα στο θέατρο. Ηταν μια μαγική βραδιά γεμάτη καλό γούστο και υπέροχη μουσική.
Οικολογικό παγόβουνο
Είπα στη Μέρσι ότι είμαι τρομοκρατημένη από το γεγονός πως ένα τεράστιο παγόβουνο αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Μου είπε ότι αυτό είναι fake news και ότι το παγόβουνο αποκολλήθηκε προκειμένου να φτάσει στην ΑΟΖ Κύπρου, στο Οικόπεδο 11, για να διαμαρτυρηθεί για τις οικολογικές επιπτώσεις που θα έχουν στον πλανήτη οι εξορύξεις πετρελαίου. «Αγάπη μου, μην ανησυχείς, μέχρι να έρθει στα μέρη μας θα έχει γίνει σαν παγάκι για το Μαρτίνι μας» σημείωσε η φίλη μου.
Dear Madonna
Βρήκα τη Μέρσι στο γραφείο της, εντελώς απορροφημένη σε αυτό που έκανε. Είχε δίπλα της ένα μπουκάλι κρητική ρακή και έγραφε με την αγαπημένη της πένα. «Τι γράφεις;» τη ρώτησα. «Την απάντησή μου στη Madonna» μου είπε. Οπως μου εξήγησε, την είχε πάρει η Σάρον Στόουν τηλέφωνο και την είχε προειδοποιήσει για τις επιστολές που είχε στείλει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Madge στον τότε άνθρωπο της ζωής της, στις οποίες χαρακτήριζε γνωστούς και αγνώστους ως τραγικές μετριότητες, και οι οποίες θα έβγαιναν σύντομα σε δημοπρασία. «Μέσω του ΤΑΙΠΕΔ;» τη ρώτησα. «Οχι, παιδί μου, σε διεθνείς οίκους». «Κι εσύ γιατί ανησυχείς;» θέλησα να μάθω. «Μα δεν θυμάσαι που σου είχα πει ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχα τσακωθεί και με τη Madge και με τη Σάρον Στόουν; Πώς να μην ανησυχώ;» μου απάντησε. «Α, ναι, θυμάμαι. Και τι της γράφεις;». Η Μέρσι μού διάβασε την επιστολή. «Dear Madonna, Ξέρεις ότι ήμουν πάντα φίλη σου και καταδικάζω απερίφραστα το γεγονός ότι τα παλιά σου γράμματα δημοσιοποιούνται. Αλλά, βρε κορίτσι μου, και εσύ δεν πρόσεχες πού τα έστελνες. Εχεις στείλει πολλά; Ελπίζω όχι για το καλό όλων μας. Δεν ξέρω αν εσύ κάποια στιγμή στις αρχές του ’90 είχες φάει ένα κακό φλασάκι και νόμιζες ότι η Σάρον, εγώ και όλες οι you know who ήμασταν μέτριες, αλλά θα ήθελα να σε ενημερώσω με όλη μου την αγάπη ότι καλύτερα να είσαι μέτριος στα 20 παρά για πάντα. Μέρσι». «Μα αυτό θα κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα» της είπα. «Μα αυτό είναι το ζητούμενο» μου απάντησε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
