«Στο νέο περιβάλλον που έχει πλέον διαμορφωθεί στην ελληνική Οικονομία έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και δυνητικές επενδυτικές ευκαιρίες όπως είναι αυτή της ιδιωτικοποίησης σειράς μικρότερων λιμένων που αποτελούν τη συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων των ΟΛΠ και ΟΛΘ. Η προοπτική αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολύ καλή ευκαιρία για τις ακτοπλοϊκές εταιρίες στα πλαίσια υλοποίησης στρατηγικών διαφοροποίησης αλλά και καθετοποίησης των υπηρεσιών τους. Για την πραγματοποίηση όμως αυτών των στρατηγικών χρειάζονται σχήματα τα οποία να είναι ικανά να έχουν πρόσβαση σε ανταγωνιστικό δανεισμό. Τα επίπεδα δανεισμού που εμφανίζουν οι μεγάλες εταιρίες σήμερα, καθώς επίσης και η έλλειψη ενδιαφέροντος χρηματοδότησης από πολλούς τραπεζικού ομίλους ίσως να αποτελέσουν τροχοπέδη σε αυτή τους την προσπάθεια. Η δημιουργία νέων σχημάτων ίσως να διευκόλυνε την υλοποίηση τέτοιων ή παρόμοιων στρατηγικών.»
Αυτό αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην 16η ετήσια μελέτη για την ελληνική ακτοπλοΐα, με τίτλο «Η αγορά σε λήθαργο αναμένοντας προοπτικές» που εκπόνησε η εταιρεία χρηματοοικονομικών συμβούλων XRTC. Και σημειώνεται ότι «καθώς λοιπόν η σχέση λιμένων-ακτοπλοϊκών εταιριών αναμένεται να αλλάξει την επόμενη πενταετία είναι πιθανόν να διαμορφωθεί ένα νέο επενδυτικό πεδίο για τις ακτοπλοϊκές εταιρίες. Είναι πολύ πιθανόν να δούμε ακτοπλοϊκά σχήματα να επενδύουν σε λιμενικές εγκαταστάσεις και το αντίθετο, ανάλογα με το ποιος θα έχει την οικονομική δυνατότητα.»
Επισημαίνεται ακόμη ότι «πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η συνεισφορά της ακτοπλοΐας στην ελληνική Οικονομία ξεπερνάει κατά πολύ την οικονομική δραστηριότητα του ιδίου του κλάδου. Εθνικοί και κοινωνικοί λόγοι απαιτούν μια διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων της Ακτοπλοΐας, καθώς και τη διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής πολιτικής µε κύριο άξονα την διευκόλυνση της πρόσβασης των νησιών με το μητροπολιτικό κέντρο.»
Στη μελέτη τονίζεται επιπλέον ότι «υπό το πρίσμα αυτό, είναι βέβαιο ότι οποιοσδήποτε σχεδιασμός ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την ελληνική Ακτοπλοΐα προσφέροντας κίνητρα ανάπτυξής της. Πιθανότατα μια τέτοια κίνηση θα την βγάλει από τον λήθαργο που βρίσκεται εδώ και κάποιο διάστημα και θα αρχίσει ξανά να παράγει εντός κι εκτός συνόρων αντιδρώντας στην επικίνδυνη συρρίκνωση που έχει υποστεί. Η χώρα σε κάθε περίπτωση μπαίνει σε νέο χάρτη συνδυασμένων μεταφορών. Αυτόν το χάρτη που κανείς κυβερνήτης σε εθνικό η τοπικό επίπεδο δεν θέλησε να ακολουθήσει την ώρα που χαράχτηκε, όταν υπήρχαν οι δυναμικές και τα χρήματα να υλοποιηθεί σωστά προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Τώρα πλέον η πορεία προς τις συνδυασμένες μεταφορές και έναν χάρτη ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών που να διασφαλίζει την ορθολογιστική και ασφαλή λειτουργία δικτύου θαλάσσιων μεταφορών είναι εφικτό να γίνει και θα πρέπει όλα τα μέρη που απαρτίζουν την αγορά, Χρήστες, Κράτος, Εταιρίες, Πληρώματα και επενδυτές/ τράπεζες να τον σεβαστούμε και να κρατήσουμε μακριά τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.»
Κατά την παρουσίαση της μελέτης από τον επικεφαλής της XRTC κ. Γιώργο Ξηραδάκη ειπώθηκε ότι «η ακτοπλοϊκή αγορά σήμερα σε μεγάλο βαθμό πληρώνει το κόστος ακραίων ανταγωνιστικών πρακτικών του παρελθόντος τα οποία οδήγησαν σε υπερπροσφορά χωρητικότητας η οποία συνοδεύτηκε από υψηλό κόστος κεφαλαίου (νέα πλοία) και ναύλους εισιτηρίων με μηδενικά ή και αρνητικά περιθώρια κέρδους. Θα πρέπει η αγορά να προσέξει να μην οδηγηθεί πλέον στο άλλο άκρο δημιουργίας μονοπωλιακών εταιρικών σχημάτων διοίκησης. Το γεγονός ότι ένας τραπεζικός όμιλος (σημ. Τράπεζα Πειραιώς) έχει συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των τριών εκ των τεσσάρων συστημικών παικτών του κλάδου αποτελεί ένα φαινόμενο το οποίο θα πρέπει να απασχολήσει όλους. Η εμφάνιση νέων παικτών σε ορισμένες γραμμές αποτελεί ενθαρρυντικό στοιχείο για τον ανταγωνισμό. Στην παρούσα φάση όμως το μέγεθος αυτών δεν είναι ικανό στο να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα τους και είναι πολύ πιθανό να έχουμε μια κινητικότητα αγοραπωλησιών από μικρά σχήματα.»
Και σημειώθηκε ότι «κινήσεις που σχετίζονται με αναθεωρήσεις τιμολογιακών πολιτικών οι οποίες θα πρέπει να συνοδεύονται με τον επαναπροσδιορισμό του προσφερόμενου ακτοπλοϊκού προϊόντος φαντάζουν πλέον απαραίτητες για την αναβίωση του κλάδου. Το «νέο» ακτοπλοϊκό προϊόν θα πρέπει να δώσει έμφαση στη συνολική εμπειρία του πελάτη η οποία σχετίζεται όχι μόνο με την ποιότητα του πλοίου αλλά και με τις υπηρεσίες που παρέχει το εισιτήριο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού. Δεδομένου ότι η θαλάσσια μεταφορά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί εύκολα σε επίπεδο χρόνου τις αεροπορικές συνδέσεις πλην ορισμένων εξαιρέσεων, και από τη στιγμή κατά την οποία ο ανταγωνισμός από αέρος είναι πιο έντονος από ποτέ την τελευταία πενταετία, οι εταιρίες του κλάδου θα πρέπει να αυτοσχεδιάσουν και να προσαρμόσουν το «νέο» προϊόν σύμφωνα με τις δεξιότητες που έχουν.»
Όπως αναφέρεται στα κύρια σημεία της μελέτης «οι ακτοπλοϊκές εταιρίες συνεχίζουν να μη μπορούν να επωφεληθούν από τη συνεχιζόμενη αύξηση της τουριστικής κίνησης στη χώρα μας κυρίως λόγω αυξημένου αεροπορικού ανταγωνισμού…Η τιμή του ακτοπλοϊκού εισιτηρίου παραμένει ακριβό για το μέσο Έλληνα καταναλωτή συγκριτικά με τις αεροπορικές μεταφορές για τις μετακινήσεις του στα νησιά»
