Η περιπέτεια του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου είναι δηλωτική της ελληνικής πολιτικής καθυστέρησης.
Στον κ. Γεωργίου ανετέθη από την πατρίδα, σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της, η αποστολή επανάκτησης της εμπιστοσύνης στις ελληνικές στατιστικές.
Μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του τα περιβόητα «γκρηκ στατίκτις» ήταν περίγελος διεθνώς, συνώνυμα της αναξιοπιστίας της χώρας.
Ο κ. Γεωργίου δούλεψε σκληρά, συγκρούστηκε με πρόσωπα και καταστάσεις, ιδιαιτέρως με κατεστημένες πολιτικές αντιλήψεις που ήθελαν τα στατιστικά στοιχεία εργαλεία εξωραϊσμού των αρνητικών επιδόσεων της οικονομίας, προκειμένου να ανακτήσει την αξιοπιστία των ελληνικών οικονομικών στοιχείων.
Περιττό να πούμε βεβαίως ότι η ανάκτηση της αξιοπιστίας των ελληνικών αριθμών αποτελούσε σε εκείνη τη φάση προαπαιτούμενο για τη συνέχεια της χώρας, για την αποδοχή της από το ευρωπαϊκό και το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Παρά τις πολλές αντιξοότητες ο κ. Γεωργίου επέτυχε στην αποστολή του. Εισήγαγε διεθνή πρότυπα, τα επέβαλε κόντρα σε όλους τους ανέμους και εντέλει κατάφερε να καταστήσει αξιόπιστες και αποδεκτές διεθνώς τις ελληνικές στατιστικές.
Σήμερα ουδείς αμφισβητεί τους ελληνικούς αριθμούς και το σπουδαιότερο αποτελούν βάση για τους όποιους σχεδιασμούς σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας.
Η πατρίδα λοιπόν αντί να ευγνωμονεί τον κ. Γεωργίου για την αξιόπιστη και εξαιρετική δουλειά του, τον καθύβρισε, τον εξέθεσε, του απέδωσε αστήρικτες κατηγορίες και θέλησε να τον διασύρει στα δικαστήρια.
Το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι προκειμένου να καλύψουν τις πομπές τους τον εμφάνισαν σχεδόν ως δόλιο προδότη του έθνους, ότι δήθεν αυτός παραποίησε τα στοιχεία του ελλείμματος με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα στα μνημόνια και στην επιτροπεία.
Και με αυτή την κατηγορία τον έσυραν στα δικαστήρια. Τα οποία όλα εντέλει τον αθώωσαν, γιατί απλούστατα η χρεοκοπία είναι αδιάψευστη.
Ωστόσο παρ’ ότι αποκαλύφθηκε η σκευωρία οι στρεψόδικοι, που κατοικούν και στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης, δεν καταθέτουν τα όπλα τους.
Επιμένουν και κατά τρόπο απόλυτα στρεβλωτικό διεκδικούν αναίρεση των αθωωτικών δικαστικών αποφάσεων.
Ο κύκλος της καθυστέρησης δυστυχώς παραμένει ενεργός και εμμονικός.
Προσφέρει όμως το χειρότερο σημάδι για την εξέλιξη και τις προοπτικές της χώρας.
Αν δεν απομονωθεί, αν δεν περιθωριοποιηθεί όπως του αξίζει και συνεχίσει να αρνείται τα προφανή η Ελλάδα θα βασανίζεται, θα παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δεν θα βρίσκει την διέξοδο που της αξίζει.
ΤΟ ΒΗΜΑ
