Ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις ακόμη και 15 ποσοστιαίες μονάδες της ΝΔ, η οποία θα είναι – με τεράστια πιθανότητα – η μεγάλη νικήτρια των επόμενων εκλογών. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί – στις ίδιες έρευνες – να προηγείται του ΠαΣοΚ (ΔΗΣΥ) γύρω στις 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Είναι πιθανό μάλιστα, έως τις επόμενες εκλογές (ίσως Σεπτέμβριο, Οκτώβριο του 2018, εφόσον το τρίτο Μνημόνιο έχει ολοκληρωθεί και η χώρα έχει βγει στις αγορές) ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί μεγάλο μέρος της σημερινής του δημοσκοπικής επιρροής. Εφόσον βέβαια η οικονομία επιστρέψει στην ανάπτυξη και ο κ. Τσίπρας βάλει χαλινάρι στους Καμμενοπολάκηδες .
Το ποσοστό όμως που θα βγάλει στις επόμενες εκλογές το νέο κεντροοαριστερό κόμμα ή κόμμα του προοδευτικού Κέντρου που θα αναδειχθεί από το Συνέδριο της ΔΗΣΥ θα έχει τεράστια σημασία για το μέλλον της χώρας. Αλλο να παραμείνει στο απογοητευτικό σημερινό 5%-7% και εντελώς άλλο αν πετύχει ένα διψήφιο, 10%-12%!
Στην πρώτη περίπτωση θα είναι ένα κόμμα σε αποδρομή, το οποίο δεν μπόρεσε τελικά να πείσει την κοινωνία για την εναλλακτική του πρόταση – θέμα χρόνου πότε θα το καταπιεί ο «ήρθε για να μείνει» ΣΥΡΙΖΑ .
Στη δεύτερη περίπτωση, το νέο κόμμα του Κέντρου θα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ότι το κύμα του λαϊκισμού που παρέσυρε τη χώρα το 2015 διαλύεται. Και ότι οι ευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της κοινωνίας έχουν πλέον τον πρώτο ρόλο για να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση και να εκσυγχρονίσουν την οικονομία σε μία διεθνώς ανταγωνιστική κατεύθυνση.
Γι’ αυτό η προσπάθεια που ξεκίνησε το ΠαΣοΚ (ΔΗΣΥ) και η Φώφη Γεννηματά για επανένωση του κεντροαριστερού χώρου είναι πολύ σημαντικό να πετύχει. Να επαναπατρίσει ψηφοφόρους και να συσπειρώσει νέες δυνάμεις που απέχουν ή παραμένουν αδρανείς μετά τον κατακερματισμό του χώρου και την εκρηκτική άνοδο του αριστερού λαϊκισμού.
Για να μπορέσει όμως η προσπάθεια ενοποίησης να εμπνεύσει και να προσελκύσει νέους ανθρώπους, απαιτούνται καθαρές εξηγήσεις και τίμιες διαδικασίες. Χωρίς κρυφές ατζέντες και κλίκες παρασκηνίου – ιδιαίτερα στην υπόθεση της εκλογής νέου αρχηγού.
Απαιτείται, πάνω απ’ όλα, σκληρή αυτοκριτική για μελανά σημεία του παρελθόντος και τολμηρή ανανέωση στους εκπροσώπους του νέου κόμματος. Και να υπάρξουν ξεκάθαρες και συγκεκριμένες απαντήσεις για το πολύ πιο σύνθετο και απαιτητικό παγκόσμιο τοπίο.
Που καμία σχέση δεν έχει με την πολιτική πραγματικότητα της δεκαετίας του ‘80 και με τις γνωστές, ξεπερασμένες πλέον από τις εξελίξεις, κρατικιστικές συνταγές, που ανακυκλώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι νέοι καιροί απαιτούν νέα αφηγήματα και νέους στόχους. Το ΠαΣοΚ δεν έχει άλλη επιλογή από το να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αλλιώς θα απορροφηθεί από τον αναχρονιστικό και ιδεοληπτικό ΣΥΡΙΖΑ τραυματίζοντας καίρια τις προοπτικές της χώρας.
