Η αξιολόγηση έκλεισε με τα θετικά της και τα αρνητικά της. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν πως βγαίνουμε στο ξέφωτο. Ελπίζω να ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς. Πρωθυπουργός και οικονομικό επιτελείο κάλεσαν το ΔΝΤ να σταματήσει να παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Αρκετή αυτή η επτάχρονη ταλαιπωρία του λαού.
Συνεπώς, φαίνεται να κλείνει αυτή η σελίδα της αξιολόγησης, που επί οκτώ και πλέον μήνες, κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή. Χάθηκαν τόνοι μελάνης και ατελείωτες συζητήσεις, καθώς και πολύτιμος χρόνος για την οικονομία μας. Μέχρι την τρίτη αξιολόγηση έχουμε χρόνο για να ασχοληθούμε με τα μεγάλα προβλήματα του τόπου μας. Να χαράξουμε μία ελπιδοφόρα πορεία για τη χώρα μας και τους πολίτες. Να ασχοληθούμε με τους γείτονές μας, να εξετάσουμε τις σχέσεις μας με τις χώρες των Βαλκανίων της Μεσογείου και να αντιμετωπίσουμε τα ζωτικά μας εθνικά ζητήματα.
Αλλάζουμε σελίδα. Τα μπάνια του λαού άρχισαν. Να σκεφτεί η Πολιτεία τους ανήμπορους να φθάσουν τη θάλασσα. Να χαρούν μία βδομάδα ξεκούρασης, ανακούφισης του σώματος και της ψυχής. Η ακαταμάχητη καθημερινότητα πρέπει να απασχολήσει την εξουσία πέραν από τις μεγάλες ιδέες και τις ασκήσεις επί χάρτου. Σε αυτό το πεδίο των πραγματικών αναγκών θα αξιολογηθεί το έργο των κυβερνόντων.
Αλλάζουμε σελίδα. Οι Τούρκοι έχουν το βλέμμα τους στην Κύπρο, στα θαλάσσια οικόπεδα της ενέργειας, τριγύρω στο Καστελόριζο και ίσως ο Σουλτάνος διεκδικήσει να έχει δικαιώματα και στα νότια της Κρήτης, ίσως να φθάσει και μέχρι την Αίγυπτο. Ας μην χαριτολογούμε και να εξετάζουμε τα πράγματα σε βάθος.
Μείζον εθνικό ζήτημα οι σχέσεις μας με την Τουρκία. Το κυπριακό για μία ακόμη φορά ναυάγησε με το βλέμμα στις γεωτρήσεις. Με πρόσφατες δηλώσεις να εκμεταλλευτούμε από κοινού τα κοιτάσματα του Αιγαίου και χωρίς συζήτηση τα κοιτάσματα στην Κύπρο. Για τετελεσμένες καταστάσεις η Τουρκία είναι πρώτη. Γι’ αυτό χρειάζεται σοβαρή εθνική στρατηγική για το σήμερα και το αύριο. Σ’ αυτό το πεδίο η εθνική ενότητα επιβάλλεται κατά τρόπο κατηγορηματικό. Μπορεί σήμερα και ευτυχώς, (διότι υπήρξαν σοβαρές και αποφασιστικές ενέργειες από την κυπριακή πλευρά για τη διεθνοποίηση του προβλήματος της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων) η δύναμη του πυρός (οικονομική και στρατιωτική) να συνέτισε τους Τούρκους, αλλά η όρεξή τους θα παραμένει ζωντανή και αδηφάγα.
Θα προκαλούν διαρκώς και ο στρατός της κατοχής στην Κύπρο θα μας θυμίζει ότι το «τείχος της ντροπής» σαράντα τρία χρόνια μετά παραμένει εκεί για να μην ξεχνάμε, προκαλώντας μάλιστα τη διεθνή κοινότητα.
Αλλάζουμε σελίδα. Η έκθεση Θεσσαλονίκης πλησιάζει και από το βήμα της τα κόμματα θα μιλήσουν για την πορεία της οικονομίας μας και την κατάσταση στην κοινωνία μας. Να ελπίσουμε και να απαιτήσουμε από την πολιτική εξουσία να είναι οι δηλώσεις ρεαλιστικές και ειλικρινείς. Να διαγκωνίζονται οι προτάσεις των κομμάτων με θετικό πρόσημο για το αύριο χωρίς σκιαμαχίες και παρελθοντολογίες. Μονάχα με την αλήθεια ο λαός θα ανακτήσει εμπιστοσύνη στο πολιτικό μας σύστημα. Και η εμπιστοσύνη δεν είναι το «αλατοπίπερο», είναι το μοτέρ που θα κινήσει προς τα μπρος την παραγωγική μηχανική και τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Αν αυτό το στοίχημα δεν κερδηθεί, τότε απλά η πολιτική εξουσία θα αρκεστεί στο παιχνίδι του θεάματος και της επικοινωνιακής – προπαγανδιστικής υστερίας, που μονάχα βλάπτει τις κοινές μας υποθέσεις.
Αλλάζουμε σελίδα. Το θεσμικό πεδίο της Πολιτείας μας, βρίσκεται σ’ ένα συνεχή άγονο πόλεμο αντιπαράθεσης. Σίγουρα, σε περιόδους κρίσης, οι κεντρικοί θεσμοί αναπόφευκτα αντικατοπτρίζουν τις μεγάλες ρήξεις και ανισότητες στο οικονομικό και το κοινωνικό πεδίο.
Οι θεσμοί αποδυναμώνονται και χάνουν μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους, όπως συμβαίνει στην Πολιτεία μας. Το νομοθετικό σώμα βρίσκεται σε μεγάλους ασφυκτικούς περιορισμούς, λόγω των Μνημονίων. Η εκτελεστική εξουσία βρίσκεται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, ανάμεσα στις πιέσεις και απαιτήσεις των δανειστών, τη λιτότητα και τη φτωχοποίηση του λαού. Η δικαστική εξουσία καλείται να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά», προσπαθώντας να διασφαλίσει τα ακρότατα όρια της συνταγματικής τάξης, η οποία έχει διασαλευθεί ένεκα των ρυθμίσεων των Μνημονίων και των πολιτικών αποφάσεων της εκτελεστικής εξουσίας.
Η αλήθεια είναι ότι σε περιόδους κρίσης, η εκτελεστική εξουσία κυριαρχεί και διαρκώς αδικεί, ενοχλεί και περιορίζει ασφυκτικά τόσο τη νομοθετική, όσο και τη δικαστική εξουσία. Η Βουλή ψηφίζει σε «κατάσταση ανάγκης» με απόλυτη εποπτεία και κυριαρχία των μνημονιακών κανόνων. Η δικαστική εξουσία ελέγχει και κρίνει τα ακρότατα συνταγματικά όρια δράσης του νομοθετικού σώματος και όταν οι αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων δεν συμβαδίζουν με τις απόψεις της εκτελεστικής εξουσίας, αρχίζει το γαϊτανάκι της αντιπαράθεσης (τηλεοπτικές άδειες, παραγραφή φορολογικών υποθέσεων, αποφάσεις ΣτΕ για αντισυνταγματικές διατάξεις στο συνταξιουχικό κ.α.). Η σύγκρουση αυτή εκφράζει τις αδύναμες πλευρές λειτουργίας των κεντρικών θεσμών της Δημοκρατίας μας.
Αλλάζουμε σελίδα. Η Μεσογειακή λεκάνη ανάδειξε τους πιο σημαντικούς πολιτισμούς επί της γης και στα χνάρια αυτών των πολιτισμών πορεύεται και σήμερα η ανθρωπότητα. Φλέγεται όμως η Μεσόγειος από τις πολιτικές ανακατατάξεις και τα συμφέροντα.
Τεράστια η υποθαλάσσια ενέργεια στο Ιόνιο, στο Νότο της Κρήτης και τριγύρω της Κύπρου. Χιλιάδες εκατοντάδες μεταναστών δοκιμάζουν το ταξίδι της ελπίδας (ή του θανάτου) προς την Ε.Ε..
Ζωτικά τα εθνικά και τα οικονομικά συμφέροντά μας και επηρεάζουν τις σχέσεις μας με την Τουρκία. Το «καζάνι» στο εσωτερικό αυτής της χώρας βράζει σε επικίνδυνους βαθμούς.
Αλλάζουμε σελίδα, ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε τα «τείχη» της μικροπολιτικής, να υπερβούμε τις μυωπικές, κοντόφθαλμες πολιτικές της συγκυρίας. Έχουμε πράγματα να κάνουμε έξω, όπως λέει και ο Καβάφης, στο ποίημα του τα «τείχη». Ας μην κάνουμε πως δεν ακούμε, «τους ήχους των κτιστών» που προσπαθούν να περιορίσουν τη θέση και το ρόλο της χώρας μας στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.
Αλλάζουμε σελίδα. Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα έχουν μπροστά τους σημαντικό πολιτικό χρόνο μέχρι τις κάλπες για να αναμετρηθούν με τις ιδέες, τις θέσεις τους και τις προτάσεις τους στην επίλυση των μεγάλων αυτών προβλημάτων: Της καθημερινότητας, της οικονομίας, των θεσμών και των εθνικών θεμάτων.
Σε αυτό το πεδίο μπορούν να αναδειχθούν νέες επιλογές του εκλογικού σώματος. Πολιτικές κατευθύνσεις της λογικής, του ρεαλισμού για μία Ελλάδα που ξαναβρίσκει το βηματισμό της.
