Ξεκινάτε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με το έργο «Πέτρες στις τσέπες του» μετά τις sold out παραστάσεις στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Τι σας γοητεύει στην ιστορία των δύο ιρλανδών κομπάρσων;

«Οτι είναι γραμμένη για ντουέτο. Επίσης, απολαμβάνω σχεδόν σαδιστικά το γεγονός ότι ενώ το έργο πηγαίνει προς την κωμωδία, τρώει τράκες και πέφτει στον γκρεμό. Βέβαια, με γοητεύει πολύ και το δίδυμό μου, ο Μάκης Παπαδημητρίου».

Με τον οποίο, άλλωστε, συν-σκηνοθετείτε το έργο…

«Μου αρέσει που είναι δική μας παράσταση. Ο Μάκης το έχει ξαναπεράσει αυτό και δεν δίνει σημασία σε τόσο “ηλίθια” πράγματα. Χθες έδινα οδηγίες στον φωτιστή: “Δεν μου αρέσει αυτό, δεν μου αρέσει το άλλο”. Δεν μιλώ για την εξουσία του πράγματος, αλλά για το γεγονός ότι η παράσταση είναι κάπως σαν παιδί μας».

Πώς προσεγγίζετε αρχικά έναν ρόλο;

«Μαθαίνω τα λόγια ξερά, σαν να λέμε παπαγαλία, χωρίς ανάλυση στις λέξεις. Και ύστερα εκεί πάνω χτίζω. Ψάχνω επίσης να δω πώς περπατάει αυτός ο τύπος, πώς στέκεται. Γι’ αυτό ζητάω να μου δώσουν τα παπούτσια του. Το βλέπεις κι εσύ: αλλιώς είσαι με τη γόβα, αλλιώς με το αθλητικό σου».

Το 2014 κερδίσατε το βραβείο Χορν. Σας άγχωσε στις μετέπειτα επιλογές σας;

«Ημουν καιρό θυμωμένος που δεν το έπαιρνα. Κάποια στιγμή παρακάλεσα τον Θεό να μου φέρει κάποια χρήματα και ήρθαν. Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι και πολλοί χειρότεροι ηθοποιοί από εμένα. Ετυχε εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα να έρθει ο Φασουλής να με δει. Προσωπικά, το βραβείο με ησύχασε. Τώρα, αν αγχώνεται ο καθένας για το εάν εγώ κάνω ποιοτικές δουλειές ή όχι, δεν θα κάτσω να απολογηθώ».

Στην επίσημη κριτική πιστεύετε;

«Πιστεύω ότι για να γράψει κανείς τη γνώμη του πρέπει να έρθει να δει δύο φορές μια παράσταση. Οταν είναι επώνυμος κριτικός και κυκλοφορήσει στα καμαρίνια ότι ήρθε, δεν θα “τρέξει” σωστά το έργο, γιατί ο ηθοποιός θα έχει το μυαλό του σε εκείνον. Γέλασε, δεν γέλασε; Καλό είναι να έρθει δύο φορές και να μην κάτσει στην πρώτη σειρά».

Στον Θεό πιστεύετε;

«Ναι, αλλά όχι σε έναν γέρο με μούσια. Πολύ σωστά και πολύ αστεία είπε κάποιος ότι ο άνθρωπος έφτιαξε τον Θεό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Σήμερα είμαι περισσότερο πνευματικός από ό,τι παλαιότερα. Γενικότερα, ό,τι Τον έχω παρακαλέσει να συμβεί στη ζωή μου έχει γίνει, ακόμη και πράγματα που με δυσκόλεψαν».

Τι έχει συμβεί τελευταία στον δρόμο και σας ταρακούνησε;

«Πήγε κάποιος να με πατήσει και του είπα κάτι για τη μητέρα του. Και μου είπε και αυτός κάτι για τη δική μου. Και σκέφτηκα πόσες φορές έχω υπάρξει και εγώ επιθετικός και άδικος. Αρπάζω εύκολα. Τώρα με τον καιρό μπαίνει κόφτης. Λέω στον εαυτό μου: “Ηρέμησε”».

Δεν φοβάστε τι θα πουν οι άλλοι;

«Δεν μπορώ να ασχοληθώ. Τις προάλλες αλλάζαμε και ήμουν με το εσώρουχο. Μπαίνει μέσα μια τύπισσα με πέντε φίλες της: “Γεια σας”. Tης λέω: “Ρε κοπέλα μου, χτύπα την πόρτα, παραβιάζεις τον χώρο μου, είμαι με το βρακί”. “Καλά”, μου λέει, “μη θυμώνετε”. Aυτή θα πάει στις φίλες της και θα πει ότι είμαι ηλίθιος και θα είναι τόσο ειλικρινής όσο θα είναι και μια άλλη που μπορεί να πει ότι είμαι ευγενικός».

Ποιος θεατρικός ήρωας θα θέλατε να ήταν φίλος σας;
«Ολοι οι τρελοί του Σαίξπηρ. Αλλά νομίζω ότι αν ήθελα έναν φίλο, θα προτιμούσα να είναι κινούμενο σχέδιο. Καμιά φορά, όταν με πιάνουν οι φόβοι και οι μοναξιές στο σπίτι, βάζω παιδικά και φτιάχνω σοκολατένια δημητριακά με γάλα». l

«Πέτρες στις τσέπες του»: Περιοδεία σε όλη την Ελλάδα έως την 1η Οκτωβρίου.