Η διάθεση συνεργασίας και συνεννόησης των πρωθυπουργών Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας που αποτυπώθηκε στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης είναι ένα βήμα για την αναζωογόνηση των σχέσεων των τριών γειτονικών χωρών. Είναι καιρός, μετά από μια ταραγμένη περίοδο τα Βαλκάνια να αποτελέσουν ένα πόλο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, όπως υπάρχουν βέβαια και τα αγκάθια, ιδιαίτερα με το θέμα της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Είναι γεγονός όμως ότι το κλίμα έχει αλλάξει όπως και η διάθεση να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση που θα επιτρέψει και τη διεύρυνση της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα. Είναι σημαντικό ότι όλες οι χώρες της περιοχής είτε είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε προσβλέπουν στην ένταξη τους. Η περίοδος των ακραίων εθνικιστικών εξάρσεων δείχνει επιτέλους να έχει ξεθωριάσει με αποτέλεσμα η προσέγγιση να μοιάζει τώρα ευκολότερη.
Η Ελλάδα έχασε βέβαια την ευκαιρία που είχε να αποτελέσει την ηγετική προωθητική δύναμη για την περιοχή. Από τη μια το αγκάθι με την ονομασία της πΓΔΜ, από την άλλη οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης αλλά και η έλλειψη ενός ευρύτερου εθνικού σχεδιασμού,οδήγησαν στην αποδυνάμωση της παρουσίας στην περιοχή. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αλλά και οι επιχειρήσεις που είχαν καταφέρει να έχουν σημαντικό ρόλο στις οικονομίες των βαλκανικών χωρών, σιγά – σιγά αποδυναμώθηκαν.
Η οικονομική διείσδυση και η ευρύτερη επιρροή που δημιουργούσε σήμερα έχουν σημαντικά περιοριστεί και σε ορισμένες χώρες έχουν σχεδόν ελαχιστοποιηθεί. Ωστόσο τα Βαλκάνια παραμένουν η ευρύτερη γειτονιά μας. Η αναγκαία πρόσδεση τους στην Ευρώπη διαμορφώνει ένα κοινό ζωτικό συμφέρον.
Η διάθεση συνεννόησης που φαίνεται να υπάρχει σήμερα πρέπει λοιπόν να αποτελέσει την αφετηρία για μια νέα σελίδα στις σχέσεις μας.Αρκεί να εγκαταλειφθούν οριστικά, ένθεν κακείθεν, ιδεοληψίες, φόβοι και μισαλλοδοξίες του παρελθόντος, που κόστισαν σε όλους.
ΤΟ ΒΗΜΑ
ΤΟ ΒΗΜΑ
