Η απόφαση της Κομισιόν να τερματιστούν οι διαδικασίες ελέγχου της Ελλάδας για υπερβολικό έλλειμμα ,αποτελεί μια θετική εξέλιξη με περισσότερο συμβολικό ρόλο όμως παρά ουσιαστικό.
Είναι προφανώς μια απόφαση που συμβάλλει στη δημιουργία ενός κλίματος κανονικότητας στην οικονομία,αλλά δεν προβλέπεται επί της ουσίας να αλλάξει σημαντικά το καθεστώς επιτήρησης της χώρας.
Ούτως ή άλλως η Ελλάδα βρίσκεται υπό επιτήρηση λόγω του τρίτου μνημονίου μέχρι την ολοκλήρωση του τον Αύγουστο του 2018 που όπως όλα δείχνουν θα συνεχιστεί και μετά, ίσως όχι τόσο ασφυκτικά λόγω των δεσμεύσεων που έχει ήδη αναλάβει η κυβέρνηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ημέρα που ανακοινώθηκε η διαδικασία άρσης της επιτήρησης για υπερβολικό έλλειμμα, ήρθε στο φως η επιστολή του πρωθυπουργού προς το ΔΝΤ που αναλάμβανε την υποχρέωση να εφαρμόσει μια σειρά μέτρα προκειμένου το Ταμείο να μετέχει, έστω και υπό όρους, στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η αφετηρία της επιτήρησης ήταν η τραγική οικονομική κατάσταση που δημιούργησε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή με τα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία για να ακολουθήσει η φαιδρή ιστορία με τις κατηγορίες κατά του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ ότι φούσκωσε τα στοιχεία για να μπούμε στα μνημόνια.
Χρειάστηκε μια δεκαετία σχεδόν, τρία μνημόνια και ένα εν αναμονή τέταρτο καθώς και οι τρομακτικές θυσίες των ελλήνων πολιτών για να επανέλθουν τα δημόσια οικονομικά σε κατάσταση ισορροπίας.
Μεσολάβησαν βέβαια και απίστευτες ιδεοληψίες,τραγικές ανακολουθίες,ατελείωτες διαπραγματεύσεις για να αποφασίσει το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα η κυβέρνηση των Σύριζα-ΑΝΕΛ ότι χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα και ασφυκτικός έλεγχος των δημόσιων οικονομικών από την τρόικα, για να φτάσουμε στη σημερινή εξέλιξη.
Το κόστος για την οικονομία και την κοινωνία από αυτή τη διαρκή αμφιθυμία και τις καθυστερήσεις ήταν και παραμένει τεράστιο.Κατάφεραμε να έχουμε το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα,αλλά με σκληρότατες υποχρεώσεις.
Τα μαθήματα από τις άλλες χώρες που ήταν σε ανάλογη διαδικασία επιτήρησης και βγήκαν πολύ νωρίτερα από εμάς, τα πήραμε δυστυχώς με μεγάλη καθυστέρηση και ακόμα μεγαλύτερο κόστος.
Δεν δικαιούται λοιπόν κανείς να πανηγυρίζει και πολύ περισσότερο η κυβέρνηση. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας για να τελειώσουμε ουσιαστικά από το καθεστώς διαρκούς εποπτείας.
TO BHMA
