Οι ασταμάτητες ομοβροντίες από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι μόνον εναντίον της Δικαιοσύνης, του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος, εναντίον των δημοσιογράφων, αλλά και κάθε δημοκρατικής – αντικαθεστωτικής (κατά των Παναλέξηδων) φωνής, όλος αυτός ο λαϊκίστικος και οχλοκρατικός ορυμαγδός εναντίον των «αντιφρονούντων» δημοκρατών είναι προσχεδιασμένος από την ημέρα που το δίδυμο Τσίπρας – Καμμένος προβιβάστηκαν σε αξιωματική αντιπολίτευση, εξαπατώντας το ευκολόπιστο και μοιραίο τμήμα του Εκλογικού μας Σώματος που τους έφερε στην εξουσία.
Αλλά όπως κατά κανόνα συμβαίνει, στο χώρο του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, ο «ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται».Η νομοτελειακή αυτή κατάληξη χτυπά πρωτίστως τους μη εθισμένους ν’ αναλαμβάνουν σοβαρές κυβερνητικές ευθύνες, πολιτικούς. Αλλά κυριολεκτικά κονιορτοποιεί τους υστερόβουλους και παρείσακτους ξενομπάτες στον πολιτικό στίβο.
Αυτούς που είχαν ως σημείο εκκίνησης τους «αγανακτισμένους» της Πλατείας Συντάγματος, αλλά και τους αφηνιασμένους υποστηρικτές του δημοψηφισματικού «Όχι» στα μνημόνια, που εν μία νυκτί προσκύνησαν ως ασυγχώρητοι «Νενέκοι» το Eurogroup, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όχι για τη σωτηρία της πατρίδος, αλλά για τη διατήρηση της εξουσιαστικής τους καρέκλας…
Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας με συνυπογράφοντα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, προχωρεί σε γραπτή «δήλωση μετανοίας» προς το ΔΝΤ με εξευτελιστικούς όρους για μια κυβέρνηση που δηλώνει «Αριστερή».Με νομιμοφανείς παγίδες στο δικαίωμα της απεργίας, με επισημοποίηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και σειρά υποχωρήσεων που η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις αποκαλούσε μειοδοτικές και τους συμφωνούντες, γι’ αυτές τις υποχωρήσεις, «Γερμανοτσολιάδες» κλπ.
Μιλάμε πλέον για το «τελευταίο χαρτί» που παίζεται για την έστω και ολιγόμηνη επιπλέον επιβίωση του ψευδο – αριστερο – ακροδεξιού κυβερνώντος πολιτικού μορφώματος.
Οι μετανοούσες ενώπιον των πιστωτών «Μετανοούσες Μαγδαληνές» της σημερινής ανεκδιήγητης κυβέρνησης, προτιμούν μετά από πολύμηνες διαπραγματευτικές παλινωδίες να δέχονται, για τις καθυστερήσεις αυτές, την με γεωμετρική πρόοδο επαύξηση του χρέους. Καμιά μα καμιά μετανοούσα Μαγδαληνή δεν εννοεί να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό, για την παρελκυστική αυτή συμπεριφορά έναντι των πιστωτών.
Είναι προφανές ότι στα διόμισυ περίπου χρόνια της Συριζανελικής ακυβερνησίας, το μόνο που κατόρθωσε η «κυβέρνηση» των Παναλέξηδων ήταν το μετά μανίας ροκάνισμα του οικοδομήματος της Δημοκρατίας, με την καθεστωτικοποίηση του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Αλλά, στο σημείο αυτό, οι παγίδες που έστησαν οι πολέμιοι της πιστωτικής φερεγγυότητας εναντίον της Αντιπολίτευσης, αλλά και των ίδιων των κάθε άλλο παρά αφελών πιστωτών, αυτοί λοιπόν οι λάκκοι, που συστηματικά σκάβονταν από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ήδη λειτουργούν ως ο βέβαιος λάκκος για τους εκσκαφείς τους…
Συμπέρασμα: Η αναίτια και άνανδρα πληττόμενη Δικαιοσύνη αποτελεί την ασφαλέστερη ένδειξη ότι η προσπάθεια της κυβερνώσας ολιγαρχίας για υπερσυγκέντρωση των διακεκριμένων εξουσιών, υπό το σκήπτρο του διδύμου Αλέξη – Πάνου, δεν έχει αποδώσει τους καρπούς που θ’ ανέμεναν οι σχεδιαστές αυτής της εκτροπής. Με άλλα λόγια, μιλάμε για απόπειρα εκτροπής με στόχο την Ερντογκανοποίηση, ή Μαδουροποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Η μόνη σωστή απάντηση προς τους δολιοφθορείς είναι η σταθερή εμμονή της Δικαστικής Εξουσίας να ματαιώνει με τις αποφάσεις της κάθε εκτροπή, στο στάδιο της απόπειρας ή εν τη γενέσει της. Και η στάση αυτή του ανεξάρτητου Δικαστικού Σώματος είναι εκείνη που μετατρέπει τον ύπνο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε ακαταμάχητο εφιάλτη!
