Το πιο φλέγον στοίχημα του Μακρόν οι μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά

«Ανθρωπο των τραπεζών και του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου» τον ανέβαζαν, «υποψήφιο των επιχειρήσεων και των εργοδοτών» τον κατέβαζαν οι αριστεροί αντίπαλοί του στις εκλογές.

Ο σοσιαλ-φιλελεύθερος Εμανουέλ Μακρόν ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι το πρώτο μεγάλο στοίχημα της προεδρίας του είναι τα εργασιακά –ριζικές μεταρρυθμίσεις σε ένα «καυτό ντοσιέ» που μπορεί να τον κάψει.

Παρουσιάζοντας στο υπουργικό συμβούλιο πρόγραμμα αλλαγών που θα ταρακουνήσουν εκ βάθρων το ιερό για τα συνδικάτα εργατικό Δίκαιο της Γαλλίας, ο 39χρονος Μακρόν μίλησε για μέτρα που θα διευκολύνουν προσλήψεις και απολύσεις, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα φέρουν οικονομική ανάπτυξη.

Αριστερή αντιπολίτευση και συνδικάτα έχουν πάρει θέση μάχης. Ο ηγέτης της Ανυπότακτης Γαλλίας και βετεράνος της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν μίλησε για «κοινωνικό πραξικόπημα» για το οποίο «δεν νομιμοποιείται η προεδρική πλειοψηφία». Κήρυξε πανεθνική ημέρα διαμαρτυρίας την Τετάρτη 12 Ιουλίου καλώντας τον κόσμο να διαδηλώσει ενώ το σκληροπυρηνικό συνδικάτο CGT απειλεί με κινητοποιήσεις και απεργίες από τον Σεπτέμβριο.

Αλλά ο Μακρόν δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να βάλει νερό στο κρασί των μεταρρυθμίσεων. Η οικονομική εφημερίδα «Les Echos» γράφει μάλιστα ότι τα σχέδια πηγαίνουν πολύ μακρύτερα υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας από όσο άφηνε να εννοηθεί προεκλογικά ο υποψήφιος πρόεδρος.

Οπως παρουσιάστηκαν στο υπουργικό συμβούλιο, οι αλλαγές έχουν τρεις κύριους στόχους: να καθησυχάσουν τους εργοδότες ότι θα μπορούν «να προσαρμόσουν το δυναμικό τους (βλ. απολύσεις) εάν αντιμετωπίσουν δυσκολίες στις επιχειρήσεις τους», «να μειωθεί η ανησυχία των εργοδοτών για δικαστικές προσφυγές σε περιπτώσεις απολύσεων» και «να βελτιωθούν οι πιθανότητες διαιτησίας πριν από την εκδίκαση μιας υπόθεσης σε εργατοδικείο».

«Αλλά στην πράξη μόνο τα δικαστήρια θα αποδείξουν εάν τα μέτρα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν –και τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο» γράφει η «Les Echos».

Πολλοί λένε ότι οι μεταρρυθμίσεις ακολουθούν τη λογική του «πρώτα οι επιχειρήσεις και μετά τα δικαιώματα των εργαζομένων», και άλλοι ότι πρέπει να τεθούν οπωσδήποτε σε μακροχρόνια διαβούλευση. Αλλά ο Μακρόν βιάζεται να δώσει δείγματα γραφής –δήλωσε ότι το νομοσχέδιο θα περάσει με υπογραφές υπουργικού συμβουλίου πριν από τις 21 Σεπτεμβρίου.

Ο Μακρόν επιμένει ότι η χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας θα συμβάλει στη μείωση της ανεργίας στο 7% ως το 2022 (από πεισματικά άνω του 10% σήμερα). Αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος και αυτή την εντολή πιστεύει ότι πήρε στις κάλπες.

Μένει λοιπόν να δούμε αν θα μπορέσει να αποφύγει επανάληψη των βίαιων διαδηλώσεων και των γενικών απεργιών που συγκλόνισαν πέρυσι το καλοκαίρι τη Γαλλία με τον μισητό «loi travail», μια πρώτη μεταρρύθμιση στα εργασιακά που πέρασε η Σοσιαλιστική κυβέρνηση Ολάντ, χωρίς να προηγηθεί ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση.

Ενωμένη Ευρώπη: «Το όραμα, το κατσαβίδι και τα λεφτά της Μέρκελ

Οραμα και κατσαβίδι», αυτό χρειάζεται η ενωμένη Ευρώπη έλεγε ο Ζακ Ντελόρ. Σήμερα, το όραμα το έχει ο Μακρόν αλλά το κατσαβίδι της επιδιόρθωσης το κρατάει αναγκαστικά μαζί με την Ανγκελα Μέρκελ. Και η Γερμανία είναι που έχει τα λεφτά.

Ευρωπαϊστής, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για την αναγέννηση της ευρωζώνης: κοινό προϋπολογισμό και έναν υπουργό Οικονομικών για τις 19 χώρες.

Αλλά ο Μακρόν ξέρει ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι να προχωρήσουν εντατικά οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Γαλλίας. Τότε και μόνο τότε θα δείξει πως είναι αξιόπιστος και θα αρχίσουν να συζητούν σοβαρά σε Βερολίνο και Βρυξέλλες τις τολμηρές προτάσεις του για την Ευρώπη. Οπότε προέχουν οι διαρθρωτικές αλλαγές στα εργασιακά (και στο συνταξιοδοτικό από την άνοιξη) και βέβαια η μείωση χρέους (2,1 τρισ. ευρώ) και ελλείμματος (8 δισ. ευρώ) στη Γαλλία.

Αν ο Μακρόν προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά σε περικοπές, μειώνοντας το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, η Μέρκελ φέρεται θετική να συζητήσει αλλαγές για την ΕΕ από το 2018. Ολα δείχνουν ότι η καγκελάριος θα εκλεγεί για τέταρτη θητεία τον Σεπτέμβριο και πολλοί πιστεύουν πως θα θελήσει να αφήσει πολιτική παρακαταθήκη στα ευρωπαϊκά για να μη μείνει στην Ιστορία σαν «καγκελάριος της αιώνιας λιτότητας». Ηδη δήλωσε ανοιχτή στην ιδέα να γίνει ο ESM ένα είδος Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου – αν και απέκλεισε ευρωομόλογα και αμοιβαιοποίηση χρεών.

Οι αισιόδοξοι λένε ότι με την εκλογή του απομονωτιστή Τραμπ στις ΗΠΑ, το Brexit προ των πυλών και την καλή χημεία Μέρκελ – Μακρόν οι οιωνοί είναι καλύτεροι απ’ όσο εδώ και πολύ καιρό για τολμηρές αλλαγές στην Ευρώπη.
Προς το παρόν όμως, πολλοί Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, με πρώτο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αντιστέκονται σθεναρά στην ιδέα να γίνει η ευρωζώνη «μόνιμη ένωση μεταβίβασης χρημάτων» από τα ισχυρά στα οικονομικά αδύναμα κράτη-μέλη.

Λένε ότι οι ιδέες του Μακρόν απαιτούν αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες (κάτι που έχει παραδεχθεί και ο ίδιος, δηλώνοντας ότι «δεν είναι πλέον ταμπού για τη Γαλλία»). Και πάνω απ’ όλα φοβούνται ότι τον λογαριασμό για όλα αυτά θα τον πληρώσει η Γερμανία.

Η πιο σκληρή αντιπολίτευση αναμένεται και πάλι στους δρόμους. Οι συνδικαλιστές του CGT μιλούν για «απόλυτο ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων δύο αιώνων». Πιο μετριοπαθές, το συνδικάτο CFDT δήλωσε ότι είναι ανοιχτό σε διαβουλεύσεις και ότι οι απεργίες «πρέπει να είναι η έσχατη λύση».