Το νέο ναυάγιο στις συνομιλίες για το Κυπριακό δεν αποτέλεσε έκπληξη και τούτο διότι οι αδιάλλακτες θέσεις της Αγκυρας στα θέματα ασφαλείας και παραμονής των κατοχικών στρατευμάτων, καθώς και η επιμονή της στη διατήρηση των παράλογων επεμβατικών δικαιωμάτων, ήταν γνωστές από καιρό και είχαν επαναληφθεί με απόλυτα σαφή τρόπο τόσο προς την Αθήνα όσο και προς τη Λευκωσία τις παραμονές της διάσκεψης στο Κραν Μοντανά.

Εκπληξη θα αποτελούσε αν η τουρκική αντιπροσωπεία, στο πλαίσιο ενός κλασικού «πάρε – δώσε», μετέβαλε τη στάση της αυτή. Αυτό όμως όχι μόνο δεν συνέβη αλλά οι Τούρκοι, θεωρώντας μάλιστα ότι κάνουν μια μεγάλη υποχώρηση, τόνισαν ότι η απαράδεκτη αυτή θέση θα μπορούσε να αναθεωρηθεί μετά από… 15 χρόνια! Μια καθαρή κοροϊδία δηλαδή, που συνοδεύθηκε από τη διευκρίνιση του τούρκου υπουργού Εξωτερικών ότι δεν υπάρχει πλέον λόγος επιμονής στην «αποστολή καλών υπηρεσιών του ΟΗΕ», κορυφώνοντας έτσι την τουρκική αδιαλλαξία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ναυάγιο αυτό έρχεται τη χειρότερη δυνατή στιγμή καθώς τις επόμενες ημέρες έχουν προγραμματισθεί να αρχίσουν οι γεωτρήσεις στη θαλάσσια περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ από την Κυπριακή Δημοκρατία, για τις οποίες έχουν ήδη εκδηλωθεί έντονες τουρκικές αντιδράσεις, συνοδεία απειλών για στρατιωτική παρέμβαση ώστε να σταματήσουν οι γεωτρήσεις αυτές. Η Αγκυρα θεωρεί ότι έχει νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή και ότι χωρίς συνεννόηση μαζί της οι γεωτρήσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν.

Μια νέα λοιπόν κρίση βρίσκεται στα σκαριά στην ήδη εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που επηρεάζεται άμεσα από τις άλλες γνωστές συγκρούσεις που την περιβάλλουν. Μια κρίση που θα μπορούσε να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και θα είχε ασφαλώς αποφευχθεί αν προηγουμένως είχε επιτευχθεί μια συμφωνία για λύση του Κυπριακού, που θα καθόριζε και τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής περιοχής στην ΑΟΖ.

Ολα αυτά δείχνουν ότι η σκλήρυνση της τουρκικής στάσης εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική του νέου Σουλτάνου να τα βάλει με όλον τον κόσμο, στην προσπάθεια δημιουργίας μιας περιφερειακής ισλαμικής υπερδύναμης και της ανάγκης να προσεταιρισθεί τις ψήφους των ακραίων εθνικιστών εν όψει των προσεχών προεδρικών εκλογών, καθώς μάλιστα κέρδισε με ελάχιστη πλειοψηφία το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη έχει έλθει σε ανοικτή ρήξη με τους Αμερικανούς λόγω της υποστήριξης που παρέχουν στους Κούρδους, με τους Γερμανούς, τους Αυστριακούς και τους Ολλανδούς που απαγορεύουν σε τούρκους υπουργούς να περιοδεύουν σε προεκλογικές εκστρατείες στις χώρες τους και πάει λέγοντας.

Και το ερώτημα είναι αν η ελληνική πλευρά θα παρασυρθεί από την πολιτική αυτή διαβαίνοντας την πόρτα του φρενοκομείου που έχει ανοίξει η Αγκυρα, ή αν θα αντιμετωπίσει τη νέα αυτή τουρκική απειλή επιδιώκοντας μια αναγκαία όσο ποτέ εθνική συνεννόηση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ