Ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι η ολοκλήρωση του προγράμματος είναι εξαιρετικά θετική καθώς, μεταξύ άλλων…«δεν έχουμε μόνο μια υπόσχεση έχουμε μια σαφή περιγραφή, έναν κλειδωμένο αλγόριθμο για τη μείωση του ελληνικού χρέους». Δεν ξέρω πως ερμηνεύει τον όρο «αλγόριθμο» ο κ. Τσίπρας. Σύμφωνα όμως με την Wikipedia, o αλγόριθμος ορίζεται ως «μία σειρά από εντολές που έχουν αρχή και τέλος, είναι σαφείς και έχουν ως σκοπό την επίλυση κάποιου προβλήματος».
Ανατρέχοντας όμως στην απόφαση του Eurogroup για το κλείσιμο της αξιολόγησης, ο παρατηρητικός αναγνώστης διαπιστώνει ότι μόνο γενικόλογες αναφορές γίνονται σε σχέση με την σύνδεση της όποιας απομείωσης του ελληνικού χρέους (από το 2018 και μετά) με την ανάπτυξη. Συνεπώς, εκτός βέβαια εαν ο πρωθυπουργός γνωρίζει κάτι παραπάνω από τους λοιπούς Έλληνες (ή και την ίδια την Τρόικα), κλειδωμένος (ή ξεκλείδωτος) αλγόριθμος δεν υπάρχει ο οποίος θα εξηγεί το πως θα επηρεάζεται η απομείωση του χρέους από την ελληνική ανάπτυξη.
Παραταύτα, σημειώνω ότι ένας (ξεκλείδωτος) αλγόριθμος είχε προταθεί προ διετίας από τον Charles Goodhart (πρώην μέλος της Monetary Policy Committee στην Τράπεζα της Αγγλίας), ο οποίος, μέσω των Financial Times, είχε προτείνει την σύνδεση της αποπληρωμής χρέους με την επιστροφή του ελληνικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα προ κρίσεως επίπεδα.
Βέβαια, μια τέτοια πρόταση θα μας έδινε την δυνατότητα να επιτύχουμε κάποια έτη οικονομικής ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας προτού καν αρχίσουμε την αποπληρωμή χρέους. Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να τεθεί στο διαπραγματευτικό τραπέζι.
Με την ευκαιρία, ξεκλείδωτος είναι και ο αλγόριθμος που συμφώνησε ο κ. Τσακαλώτος μέσω του οποίου η Ελλάδα συμφωνεί σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, και πρωτογενή πλεονάσματα κοντά στο 2% του ΑΕΠ από εκεί και μετά και μάλιστα σε χρονικό ορίζοντα τεσσαρακονταετίας καθώς, ο τρόπος επίτευξης αυτών των στόχων, δεν έχει «κλειδώσει».
Άραγε, η επίτευξη των παραπάνω πλεονασμάτων θα επιτευχθεί με περαιτέρω φορολογική αφαίμαξη των εργαζομένων; Πολύ πιθανόν, παρά το γεγονός ότι:
- Ήδη η φορολογία για μια ελληνική οικογένεια με δύο εργαζόμενους γονείς και δύο παιδιά βρίσκεται στο 38,3% του εργατικού κόστους σε σχέση με το 30,9% στον ΟΟΣΑ ως σύνολο.
- Ήδη ο ελληνικός ΦΠΑ, στο 23%, υπερβαίνει το 19,2% στο σύνολο του ΟΟΣΑ.
- Ήδη η φορολογία της βενζίνης στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 66,8% της συνολικής τιμής σε σχέση με το 56,9% στο σύνολο του ΟΟΣΑ.
Μπακαλόγατοι λοιπόν είναι προς το παρόν και οι δύο «αλγόριθμοι» (α) επίλυσης του χρέους και (β) επίτευξης πλονασμάτων της τάξης του 3,5% κάτι που βέβαια δεν έχει περάσει απαρητήρητο από τους διεθνείς επενδυτές. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι παρά την συνεχιζόμενη μείωση του, το ελληνικό 10-ετές κόστους δανεισμού ίσως και να δυσκολευτεί να μειωθεί κάτω από το ψυχολογικό όριο του 5% το οποίο είδαμε στα τέλη του 2009.
