ΟΤΑΝ κατά διαστήματα εκτοξεύεται ένα, «θνησιγενές» μάλλον, φραστικό πυροτέχνημα για την «εγκατάσταση» και μόνιμη διεξαγωγή στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτόματα αναβλύζει από τη μνήμη η «κουμπερτένεια» υποθήκη, διαθήκη ή όπως αλλιώς θέλετε να τη χαρακτηρίσετε (εδώ και 123 χρόνια θεσμού που κατέστη το μεγαλύτερο παγκόσμιο θέαμα).
«Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΙΣ των Ολυμπιακών Αγώνων», είχε γράψει ο Πιερ ντε Κουμπερτέν, αμέσως μετά τη λήξη των Αγώνων του 1896 στη μνημειώδη έκδοση του Καρόλου Μπεκ, «απεφασίσθη ομοφώνως (στο διεθνές αθλητικό συνέδριο στην παρισινή Σορβόννη). Σκοπόν είχομεν να εγκαινιάσωμεν αυτούς τω 1900. Εκρίθη προτιμότερον τω 1896, τη προτάσει δε του έλληνος αντιπροσώπου κ. Βικέλα ωρίσθησαν αι Αθήναι τόπος της πρώτης τέλεσής των. Απεφασίσθη δε να τελεσθώσιν την επομένην τετραετίαν, τω 1900, εν Παρισίοις καθ’ όλον έμελλον κατά τετραετίαν να τελώνται ΕΚ ΔΙΑΔΟΧΗΣ εν ταις μεγάλαις πρεωτευούσας της οικουμένης…».
ΣΥΝΕΠΩΣ η θεμελιώδης διάταξη του καταστατικού της ΔΟΕ πρέπει να καταργηθεί! Τούτο σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη της ΔΟΕ (υπερδιακόσια τον αριθμό) θα επωμισθούν το τεράστιο κόστος της κατασκευής των εγκαταστάσεων και της συνεχούς λειτουργίας τους. Ο αναγνώστης ας ψάξει να βρει στον γεωγραφικό Ατλαντα πρόθυμες χώρες για το «δώρο»… στην Ελλάδα αυτού του παγκοσμίου event, στο οποίο εμπλέκονται πλείστα συμφέροντα και ενδιαφέροντα, από την απροκάλυπτη οικονομική όχθη μέχρι τη γεωπολιτική στοχοσκόπευση και την εθνική έξαρση.
ΕΙΝΑΙ πέραν από κάθε αμφισβήτηση ότι στη ροή τριών αιώνων ο θεσμός εξελίχθηκε σε έναν υπεργίγαντα συμφερόντων. Βέβαια οι αρχές και οι ιδέες του Κουμπερτέν διατηρούν τον σεβάσμιο ιστορικό (μάλλον αρχειακό) χαρακτήρα τους προς παρηγορίαν των ρομαντικών με ένα νοσταλγικό «άλλοτε» απέναντι στον εν πολλοίς πραγματισμό τού «τώρα».
ΑΡΚΕΙ η στοιχειώδης γνώση των πραγμάτων ώστε να διαπιστωθεί ένα «κολλάζ» όπου χορεύουν και διαπλέκονται πλείστα όσα. (Γεωπολιτική, πολυεθνική εμπορευματοποίηση, φροντίδα ευρείας πελατείας από προσοδοφόρα αθλήματα και αγωνίσματα αλλά και προϊόντα παντός είδους, το απόλυτα κυριαρχικό τηλεοπτικό «θέλω», σταρ σύστεμ, για να μην ξεχνάμε και τη φαρμακοτοξική όψη.) Συμπερασματικά ο τίτλος του σημερινού κειμένου της στήλης μόνο ανίδεους –μήπως και εθελοτυφλούντες; –ως προς το εφικτό της πρότασης για τους «Εν Ελλάδι Ολυμπιακούς» θα ενοχλήσει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
