Λαϊκή δημοκρατία και δημοκρατικοί θεσμοί

Αστοιχείωτος: αυτός που αγνοεί ακόμη και τα στοιχειώδη, αμαθής, άσχετος, ανιστόρητος. Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών.

Είναι δείγμα έσχατης πνευματικής ένδειας ο Πρωθυπουργός της χώρας να επαίρεται για την ασχετοσύνη του, προκειμένου να υπερασπιστεί έναν διαρκώς τραμπουκίζοντα υπουργό του. Δεν νομίζω να υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, όπου ο κορυφαίος, υποτίθεται, πολίτης της χώρας να επιδεικνύει με περισσή αλαζονεία, πολλάκις μάλιστα, την άγνοιά του ακόμη και για τη σημασία λέξεων και εννοιών. Και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια ξένη γλώσσα, που ας πούμε δικαιολογεί την έλλειψη κατανόησης και χρήσης των λέξεων –όπως το περιβόητο frozen war -, αλλά για στοιχειώδη ελληνικά, αυτά που διδασκόμαστε στο σχολείο.

Δεν είναι όμως μόνο αστοιχείωτος γλωσσικά, αφού υποθέτουμε ότι δεν έχει φτάσει στο σημείο να επιδεικνύει την αμάθειά του. Είναι κυρίως επικίνδυνος πολιτικά αφού μέσα σε δύο φράσεις κατάφερε να επιδείξει την πλήρη απαξίωσή του στους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο πολιτικός ηγέτης που κραύγαζε ότι είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος, θεωρεί τώρα ότι οι θεσμοί αποτελούν εμπόδια στο υψιπετές έργο που επιτελεί μετά του εκλεκτού υπουργού του.

Μόνος θεσμός ο λαός, είχε εκστομίσει βέβαια κάποτε, σε μια περίοδο πολιτικής πίεσης και ο πρώτος διδάξας την καταφυγή στον λαϊκισμό. Ομως ήταν μια συγκυριακή παρασπονδία. Για τον κ. Τσίπρα και τον κ. Πολάκη η θεσμική απαξίωση είναι ο κανόνας. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η διάκριση των εξουσιών, το συνταγματικό κράτος δικαίου δεν αποτελούν τις μεγάλες κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού, αλλά εμπόδια σε μια ολιγαρχική αντίληψη της εξουσίας.

Το κόμμα και τα στελέχη του αποτελούν τους αυθεντικούς εκφραστές της λαϊκής βούλησης απέναντι στους «εχθρούς του λαού», τη συστημική ελίτ, τους τεχνοκράτες, τους διανοουμένους που βάζουν διαρκώς εμπόδια στη δημιουργία της νέας Εδέμ, που υπόσχονται οι εξουσιαστές και αναμένουν οι απογοητευμένοι από την κρίση πολίτες.

Ηυπεράσπιση των αντιθεσμικών κραυγών Πολάκη από τον Πρωθυπουργό δεν είναι μια γλωσσική παρέκβαση της στιγμής. Είναι μία ακόμα επιβεβαίωση της μόνιμης δυσαρμονίας που διακατέχει την πρώτη φορά Αριστερά με τους δημοκρατικούς κανόνες. Οταν κορυφαίοι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, δεν υποτάσσονται, δεν αλώνονται εκ των έσω με αποτέλεσμα να μη συμβαδίζουν και να μην επικυρώνουν τα κελεύσματα της εξουσίας, στοχοποιούνται και ταυτίζονται με τους εχθρούς των προσδοκιών του λαού, που εκφράζονται φυσικά αυθεντικά από την κυβερνώσα Αριστερά…

Ας μην εντυπωσιαζόμαστε και αγανακτούμε λοιπόν από τις… πιστολιές του υπουργού Υγείας. Δεν αποτελεί μια ακραία εξαίρεση, είναι ο αυθεντικός εκφραστής των αντιλήψεων που κυριαρχούν στην εθνικο-λαϊκιστική Αριστεροδεξιά.