Την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος ενθαρρυμένος από το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης ταξίδεψε στο Λονδίνο προκειμένου να διερευνήσει το ενδιαφέρον των διεθνών αγορών σε µια ενδεχόµενη έκδοση ελληνικών οµολόγων.
Επιδιώκει, σωστά, ο υπουργός Οικονοµικών να προετοιµάσει την έξοδο στις αγορές και να διασφαλίσει τόσο το αποτέλεσµα όσο και τη συνέχειά της. Γιατί είναι όντως κρίσιµη η επιδιωκόµενη επανένταξη της χώρας στο διεθνές οικονοµικό σύστηµα.
Κατά τα φαινόµενα, η κυβέρνηση προπαρασκευάζει µια πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές στα τέλη Αυγούστου µε αρχές Σεπτεµβρίου και σκοπός είναι να αντικαταστήσει µε χαµηλότερο επιτόκιο τον πρώτο δανεισµό µε όρους διεθνούς αγοράς που πέτυχε στα χρόνια του Μνηµονίου, το 2014, η κυβέρνηση Σαµαρά.
Ο συµβολισµός µιας ενδεχόµενης επιτυχηµένης απόπειρας εξόδου θα είναι όντως ισχυρός, ιδιαιτέρως σε επικοινωνιακή βάση.
Ωστόσο, αν δεν έχει εξασφαλισµένη συνέχεια η διεκδικούµενη πρώτη επιβεβαίωση των κυβερνητικών προσπαθειών από τις άλλοτε υβριζόµενες και λοιδορούµενες αγορές ουδόλως θα διευκολύνει την ελληνική οικονοµία.
Οι όποιες εντυπώσεις θα εξαντληθούν γρήγορα στα στενά όρια της χρηµατιστηριακής αγοράς και θα επανέλθουµε στα ίδια. Η συνέχεια, λοιπόν, θα εξασφαλισθεί µόνο αν υποστηριχθούν συστηµατικά και οργανωµένα η µεταρρύθµιση της οικονοµίας και ο εκσυγχρονισµός της χώρας.
Και εδώ, στο σηµείο αυτό δηλαδή, εγείρονται αµφιβολίες και διατυπώνονται πολλές αµφισβητήσεις.
Η κυβέρνηση στα δυόµισι χρόνια που κρατά τα ηνία της χώρας δρα µόνο υπό πίεση.
Δεν έχει η ίδια την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν έχει αναλάβει την ευθύνη του προγράµµατος εξόδου από την κρίση, δεν πιστεύει στη µέθοδο, ούτε στα εργαλεία που συνιστούν όλοι οι εµπλεκόµενοι µε το ελληνικό πρόβληµα.
Από την αµφισηµία και την έλλειψη πίστεως πηγάζουν οι διαρκείς αναστολές και οι απίθανες καθυστερήσεις ακόµη και σε αυτονόητες κινήσεις και επιλογές.
Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, αφού ταλαντεύθηκαν επί µακρόν µεταξύ ψευδαισθήσεων και πραγµατικού κόσµου, δεν έχουν πια περιθώρια για ψευδολύσεις.
Πάνδηµο είναι το αίτηµα της ελληνικής κοινωνίας για παραγωγική ανασυγκρότηση και ανασύνταξη. Ολα τα άλλα έπονται. Και αυτή δεν θα επιτευχθεί µε πολιτικές πτωχοπροδροµισµού και πτωχοεπιδοµάτων, παρά µόνο µε ένα γενναίο άνοιγµα στους δηµιουργούς και παραγωγούς της χώρας.
Η ελληνική παραγωγή και η δηµιουργία χρειάζονται ένα µεγάλο, σαρωτικό κύµα απελευθέρωσης και ενίσχυσης, το µόνο ικανό να καλύψει αποτελεσµατικά και γρήγορα το αίτηµα του κάθε Ελληνα για εργασία.
Δουλειές θέλει ο τόπος, αυτές διεκδικούν οι πολίτες, ιδιαιτέρως οι νεότεροι που βλέπουν το τρένο της ζωής να περνά χωρίς αυτούς επιβάτες.
Αν δεν ανοίξει ο µεγάλος δρόµος για παραγωγή και δηµιουργία, η Ελλάδα δεν έχει ούτε τύχη ούτε σωτηρία.
Τώρα είναι η ώρα και αυτή η ευκαιρία. Ας το πάρουν απόφαση οι κυβερνώντες και ας πράξουν τάχιστα τα δέοντα. Αλλιώς ας πάνε σπίτι τους…
