Δέκα χρόνια, τέσσερα άλμπουμ, εκατοντάδες συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας και κυρίως ένας ήχος, ή μάλλον μια αντίληψη για τη μουσική που άνοιξε τον δρόμο σε πολλούς άλλους συναδέλφους τους. To project Imam Baildi δημιουργήθηκε το 2005 από τους αδερφούς Ορέστη και Λύσανδρο Φαληρέα. Η βασική ιδέα ήταν η παραγωγή remix με βάση samples (ηχητικά αποσπάσματα) από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών του 1940, του ’50 και του ’60. Τα πρώτα τρία remix ήταν το «Ντυμένη σαν αρχόντισσα», με βάση ένα ρεμπέτικο του 1936 (μουσική – στίχοι Στέλιος Κερομύτης), το «Η ζωή μας είναι λίγη», ένα τανγκό της δεκαετίας του ’30 με τη φωνή της Σοφίας Βέμπο, και το «Δε θέλω πια να ξαναρθείς» του Μανώλη Χιώτη με τη φωνή της Μ. Λίντα. Τα πρώτα δύο κομμάτια προέρχονταν από τη δισκοθήκη του πατέρα τους Γρηγόρη Φαληρέα, συνιδιοκτήτη μαζί με τον αδερφό του Τάσο του δισκοπωλείου Pop Eleven και της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας «Αφοί Φαληρέα», η οποία από το 1980 και μετά κυκλοφόρησε αρκετές συλλογές με σπάνια τραγούδια του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.
Από εκεί και πέρα τα δύο αδέρφια εξέλιξαν το project και έφτασαν σήμερα να γιορτάζουν τα επίσημα δεκάχρονά τους με συναυλία-πάρτι στην Tεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στις 6 Ιουλίου. Τα δύο αδέρφια μιλούν στο «Βήμα της Κυριακής» για αυτά τα δέκα χρόνια, την επαφή τους με το κοινό και τη σχέση τους με τη μουσική.
Δέκα χρόνια Imam. Τελικά πώς ήταν;
«Εχουμε ταξιδέψει σε περισσότερες από 20 χώρες, έχουμε παίξει στις πιο κρυφές γωνιές της Ελλάδας και έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που είναι παθιασμένοι με τη μουσική και τη ζωή γενικότερα. Είμαστε 8 άτομα που έχουμε περάσει μοναδικές στιγμές αλλά και δοκιμασίες που τεστάρουν την αντοχή του καθένα μας και μέσα από αυτό έχουμε ωριμάσει και εξελιχθεί πολύ ο καθένας προσωπικά. Εχουμε ζήσει την αγάπη του κόσμου από τη σκηνή, και μόνο του αυτό αρκεί για να πεις ότι ζήσαμε 10 μαγικά χρόνια. Τον τελευταίο καιρό μας ζητούν συχνά να κάνουμε απολογισμό της πορείας μας, και μας είναι πολύ δύσκολο να απαντήσουμε γιατί ποτέ δεν βάζαμε στόχους, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμους. Πάντα δηλαδή έχουμε σχέδια, όπως το να κάνουμε έναν δίσκο ή μια περιοδεία, η και πιο απλά να βρούμε τη λύση σε ένα κομμάτι που δουλεύουμε, αλλά ποτέ δεν έχουμε βάλει συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους. Ετσι, αυτό που μας μένει για να κάνουμε απολογισμό είναι τα συναισθήματα με τα οποία κοιτάμε αυτά τα δέκα χρόνια, τα οποία είναι μόνο όμορφα και νοσταλγικά. Νιώθουμε απίστευτα τυχεροί».
Μια στιγμή που κρατάτε και μια στιγμή που πετάτε σε αυτή τη δεκαετία;
«Μια στιγμή από την πολύ αρχή είναι όταν παίξαμε στο πρώτο φεστιβάλ στο εξωτερικό, τον Δεκέμβρη του 2007. Μας είχαν καλέσει σε ένα φεστιβάλ στη Γαλλία έχοντας ακούσει τον πρώτο μας δίσκο. Εμείς δεν είχαμε καν στήσει καλά-καλά την μπάντα, μαζευτήκαμε λίγες ημέρες πριν τη συναυλία και προβάραμε σε ένα στούντιο στο Παρίσι τη μέρα πριν από τη συναυλία. Παίξαμε 11 το βράδυ σε μία από τις μεγάλες σκηνές. Πριν από εμάς, ο DJ είχε φέρει τον κόσμο σε φοβερό κέφι και ενέργεια. Εμείς περιμέναμε στο πλάι της σκηνής και λίγα δευτερόλεπτα αφού τελείωσε ο DJ μας έκαναν νόημα να βγούμε μπροστά σε ένα κοινό μερικών χιλιάδων που ήταν έτοιμοι για όλα. Από αυτή τη στιγμή λοιπόν κρατάμε τον ενθουσιασμό και το «άλμα πίστης» τού να βγεις μπροστά σε ένα τέτοιο κοινό. Μια βουτιά στα βαθιά. Πετάμε την αγωνία, γιατί αν καταφέρεις να κολυμπήσεις είναι απλά υπέροχα».
Πιστεύετε ότι αυτό που κάνετε άνοιξε δρόμο και για άλλους συναδέλφους σας; Επίσης θα το συνεχίσετε ή θεωρείτε ότι έκλεισε ο κύκλος αυτός –μουσικά –και θα στραφείτε σε κάτι άλλο;
«Επειδή πριν από εμάς δεν είχε γίνει κάποιο album με τόση έμφαση στη χρήση samples από παλιά ελληνικά τραγούδια, αυτό που κάναμε αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς για καλλιτέχνες που ακολούθησαν. Ωστόσο, δεν είμαστε οι πρώτοι που σκεφτήκαμε να χρησιμοποιήσουμε το παλιό για να φτιάξουμε κάτι καινούργιο, η μουσική από πάντα προχωράει μέσα από το να ξανακοιτά και να ανασκευάζει το παρελθόν της. Ο κύκλος αυτός λοιπόν δεν κλείνει, και συγκεκριμένα για εμάς τα παλιά κομμάτια πάντα αποτελούν πηγή έμπνευσης. Σίγουρα όμως πρέπει και εντός αυτού του πλαισίου να μεταλλάσσεσαι, αλλιώς παραμένεις στάσιμος και στο τέλος χάνεις την όρεξή σου. Πιστεύουμε ότι σε έναν βαθμό έχουμε καταφέρει να εξελιχθούμε από το ένα album στο επόμενο και στο νέο μας album που θα κυκλοφορήσει στα τέλη της χρονιάς θα υπάρχουν αρκετές αλλαγές. Με νοσταλγία πάντα προς τα παλιά, αλλά με λιγότερα samples, πιο καθαρό ήχο, περισσότερη δική μας μουσική και νέες φωνές».
Νιώθετε ολοκληρωμένοι με ό,τι έχετε κάνει έως σήμερα;
«Νιώθουμε γεμάτοι, χαρούμενοι και τυχεροί. Ολοκληρωμένοι ελπίζουμε να μη νιώσουμε ποτέ».
Επόμενα σχέδια;
«Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί και το νέο μας video clip για το 2ο single του νέου album μας, με τίτλο «Δε μου φταίει κανείς». Ακολουθεί η επετειακή μας περιοδεία, που έχει ξεκινήσει ήδη και περιλαμβάνει περίπου 40 συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (όλες οι ημερομηνίες είναι στο site μας imambaildi.com) και στα τέλη της χρονιάς ο επόμενος δίσκος μας».
Τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους, φεύγοντας, οι φίλοι που θα σας δουν στην Τεχνόπολη;
«Ενα χαμόγελο».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
