Έκτοτε ζούμε στον αστερισμό των capital controls ,που παρά τις επαναλαμβανόμενες ανά τακτικά διαστήματα υποσχέσεις για άρση τους,παραμένουν και φαίνεται ότι θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμα.
Οι δραματικές συνέπειες που είχε στην πρώτη φάση η επιβολή των τραπεζικών περιορισμών, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις, μπορεί να έχουν αμβλυνθεί,αλλά εξακολουθούν να ταλαιπωρούν.
Το τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας που προκλήθηκε παραμένει ακόμα με αποτέλεσμα ακόμα και υγιείς επιχειρήσεις να έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Το μόνο θετικό στοιχείο,είναι η αναγκαστική εξάπλωση του πλαστικού χρήματος λόγω των περιορισμών,που μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στον περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν έστω και τώρα, μετά από αυτή την τραγική περιπέτεια είναι αν τα κυβερνητικά στελέχη έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής με τις αυταπάτες που έτρεφαν.
Γιατί μπορεί μεν να έχουν εγκαταλείψει,κάτω από το βάρος της πραγματικότητας το σκίσιμο των μνημονίων ,αλλά εξακολουθούν να τα θεωρούν ως εξωτερικό καταναγκασμό που αναγκάστηκαν ,εκόντες άκοντες, να αποδεχθούν.
Η Κύπρος κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να απαλλαγεί από όλους αυτούς τους δραματικούς για την οικονομία και την κοινωνία, περιορισμούς.
Προφανώς γιατί δεν έτρεφαν αυταπάτες και γιατί εφάρμοσαν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα μια επιβεβλημένη, λόγω των συνθηκών, πολιτική.
TO BHMA