Η δραματική εμπειρία των capital controls

Σαν σήμερα, πριν δύο χρόνια, οι έλληνες είδαν μεν τον ήλιο να ανατέλλει όπως είχε…προβλέψει ο κ.Βαρουφάκης, αλλά διαπίστωσαν ότι οι τράπεζες παρέμειναν κλειστές.Είχε μεσολαβήσει βέβαια η αναγγελία του δημοψηφίσματος, κατάληξη της περιβόητης πολιτικής διαπραγμάτευσης που οδήγησε τη χώρα μπροστά στον κίνδυνο μιας άτακτης χρεοκοπίας.

Έκτοτε ζούμε στον αστερισμό των capital controls ,που παρά τις επαναλαμβανόμενες ανά τακτικά διαστήματα υποσχέσεις για άρση τους,παραμένουν και φαίνεται ότι θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμα.

Παρά την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης,παρά την αποδοχή των δεσμεύσεων που απαιτούσαν οι δανειστές μας,παρά τα μέτρα που ακολούθησαν η χώρα, η οικονομία παραμένει ακόμα ουσιαστικά σε καθεστώς μηχανικής υποστήριξης.

Οι δραματικές συνέπειες που είχε στην πρώτη φάση η επιβολή των τραπεζικών περιορισμών, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις, μπορεί να έχουν αμβλυνθεί,αλλά εξακολουθούν να ταλαιπωρούν.

Tο τραπεζικό σύστημα καταρχήν δεν έχει συνέλθει απολύτως από το σοκ που υπέστη. Οι επιπτώσεις της ανακεφαλαιοποίησης είναι ακόμα ορατές, ενώ οι ζημιές που υπέστη το δημόσιο από την απαξίωση της συμμετοχής του δεν πρόκειται ουσιαστικά να ανακτηθούν ποτέ.

Το τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας που προκλήθηκε παραμένει ακόμα με αποτέλεσμα ακόμα και υγιείς επιχειρήσεις να έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο.

Χάθηκαν δύο πολύτιμα χρόνια,που θα μπορούσαν να είχαν δρομολογήσει μια ρότα ανάπτυξης,ενώ τα κόκκινα δάνεια εκτοξεύθηκαν δημιουργώντας μια ακόμα πληγή και στις τράπεζες και στην οικονομία γενικότερα.

Το μόνο θετικό στοιχείο,είναι η αναγκαστική εξάπλωση του πλαστικού χρήματος λόγω των περιορισμών,που μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στον περιορισμό της φοροδιαφυγής.

Ο μόνος που μίλησε, για πρώτη φορά, παραδεχόμενος την αναγκαιότητα ιδιοκτησίας του προγράμματος ήταν ο κ.Χουλιαράκης, χθες στο συνέδριο του Economist.

Η Κύπρος κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να απαλλαγεί από όλους αυτούς τους δραματικούς για την οικονομία και την κοινωνία, περιορισμούς.

Προφανώς γιατί δεν έτρεφαν αυταπάτες και γιατί εφάρμοσαν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα μια επιβεβλημένη, λόγω των συνθηκών, πολιτική.

Η κυβέρνηση, πόσο χρόνο θα χρειαστεί ακόμα για να αντιληφθεί ότι με ευκαιριακά πολιτικά παιγνίδια,με ατελέσφορες ιδεολογικές εμμονές και χωρίς διαχειριστική επάρκεια η έξοδος από το τούνελ όλο και θα μετατίθεται;

TO BHMA