Από τη μια ο προφανής κίνδυνος για τη δημόσια υγεία με τις δεδομένες κλιματολογικές συνθήκες, από την άλλη η υποβάθμιση της ζωής των πολιτών αλλά και οι σοβαρές συνέπειες για τη βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας, τον τουρισμό.
Είναι σαφής και δεδομένη η τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος αλλά και των τοπικών αρχόντων που άφησαν, συντήρησαν ή ανέχθηκαν αυτό το καθεστώς.
Δεν είναι όμως άμοιροι ευθυνών και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπέθαλψαν, βολεύτηκαν και διατήρησαν αυτή τη σχέση συναλλαγής.
Και βέβαια όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, δεν εκδικούνται τους υπεύθυνους υπουργούς, αλλά τους πολίτες από τους οποίους πληρώνονται.
Για να φτάσουμε μετά από λίγο ξανά σε αδιέξοδο,καθώς ποτέ σχεδόν δεν επαρκούσαν οι μόνιμοι εργαζόμενοι στην καθαριότητα στους μεγάλους δήμους.
Από τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανέλαβε την ευθύνη ζητώντας να συναντηθεί με την ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν υπάρχει περιθώριο για νέο αδιέξοδο.
Τα σκουπίδια πρέπει να φύγουν από τους δρόμους, η ομαλότητα πρέπει να επανέλθει, αν θέλουν να αποφύγουν τα χειρότερα.
Οφείλουν και οι συνδικαλιστές να αντιληφθούν ότι οι ακρότητες όχι μόνο δεν τους βοηθούν, αλλά συσπειρώνουν και την κοινωνία απέναντι τους.
Όμως και η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι προέχει η υγεία των πολιτών και η ομαλή λειτουργία των πόλεων.
ΤΟ ΒΗΜΑ
