Είναι κοινή διαπίστωση ότι ως έθνος, οικονομία και κοινωνία βρισκόμαστε ασφυκτικά στριμωγμένοι. Οι πιέσεις των δανειστών είναι πρωτοφανείς. Οι πιέσεις της κοινωνίας ένεκα των πολιτικών λιτότητας, ανεργίας και φτώχειας προς το κράτος, είναι μεγάλες και δικαιολογημένες. Και σαν να μην έφταναν αυτά ο Σουλτάνος, στέλνει τον Γιλντιρίμ να μας ζητήσει: Συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Αιγαίο, Συνεκμετάλλευση στα οικόπεδα στην Κύπρο!!!
Και δεν έχασε ευκαιρία να τονώσει την ψυχή των «ομογενών και ομόθρησκών» του στην Θράκη τονίζοντας: «να διατηρείτε τις αξίες σας και τα πιστεύω σας. Και να προσπαθείτε να γαλουχείτε τα παιδιά σας με αυτές τις αξίες».Συνάντησε βέβαια και παράγοντες της μουσουλμανικής Κοινότητας που ονειρεύονται μία αυτόνομη Θράκη!!!
Ο πονηρός Σουλτάνος δεν μιλάει τυχαία για τα «σύνορα της καρδιά τους» που φθάνουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη και τη Μέση Ανατολή. Εξοντώνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους στο εσωτερικό, το βλέμμα του είναι στα σύνορά του:
Το μεγάλο αγκάθι της Τουρκίας, είναι η δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού Κράτους. Ένας πληθυσμός μέσα – έξω από την Τουρκία, που φτάνει τα 30 εκατομμύρια. Ο Σουλτάνος θέλει να το φέρει σαν θέμα και στην Ε.Ε., αφού οι ΗΠΑ δεν του έχουν κάνει το χατίρι. Και δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλλον και επίσημα να ακούσουμε θέμα αυτονόμησης της Θράκης, αν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Όσο για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου του Αιγαίου ο Γιλντιρίμ, ούτε λίγο, ούτε πολύ μας είπε ότι και εμείς κάνουμε παραβιάσεις!!
Ενώ αυτά συμβαίνουν στα εθνικά θέματα, στο μέτωπο της οικονομίας και της πολύπαθης Αξιολόγησης, δεν λένε να κοπάσουν οι φωνές, οι κραυγές και οι κονταρομαχίες συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Οι συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών κατόπιν εορτής είναι αλήθεια ότι γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους. Αντί να κτίζουν, όμως γέφυρες συνεννόησης του πολιτικού προσωπικού, γκρεμίζουν και τις ελάχιστες που έχουν απομείνει.
Όταν όμως υπάρχει τόση μεγάλη απόσταση και όξυνση στο πολιτικό πεδίο, τα εθνικά και οικονομικά θέματα στον τόπο βλάπτονται και τη νύφη την πληρώνει η πατρίδα και οι πολίτες.
Δεν είναι θεμιτό κυβέρνηση και κόμματα να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα θέματα με μοναδικό κριτήριο το κομματικό συμφέρον και το βλέμμα στην κάλπη.Είναι καιρός να γκρεμίσουμε τα τείχη του μικρόκοσμου μας. Έξω από τα σύνορά μας, την Ε.Ε. και τον κόσμο έχουμε πράγματα να δούμε και να κάνουμε. Με το βλέμμα στο μέλλον πρέπει να χαράξουμε εθνική στρατηγική με συνεννόηση, εθνική συνοχή και με ορίζοντα όχι μονάχα την κάλπη και τη νομή της εξουσίας. Κάποτε, θα πρέπει να σοβαρευτούμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες για το σήμερα και το μέλλον αυτού του τόπου. Να σκεφτούμε ότι πριν μία δεκαετία στον χώρο των Βαλκανίων και της Μεσογείου, η χώρα μας αποτελούσε έναν σημαντικό, στρατηγικό, σταθεροποιητικό παράγοντα για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Σήμερα, φαντάζουμε ως χώρα προς αποφυγή. Οφείλουμε να γυρίσουμε σελίδα και να χαράξουμε μια νέα αφετηρία. Να σταματήσουμε τον «αλληλοσπαραγμό», να προχωρήσουμε μαζί σε αυτά που συμφωνούμε και να συζητήσουμε γι’ αυτά που διαφωνούμε, διότι το κεντρικό διακύβευμα αυτής της συγκυρίας είναι η ίδια η πορεία της χώρας.
Επίκαιρη και χρήσιμη θαρρώ η ρήση του Ενρ. Μπερλινγκουέρ «Δεν μπορεί μια χώρα να πάει μπροστά, όταν το 50% κτίζει και το άλλο 50% γκρεμίζει».Έχουμε πράγματα να κάνουμε έξω. Στο αρχιτεκτόνημα της Ε.Ε. γίνονται μεγάλες αλλαγές. Γαλλία και Γερμανία αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να γίνουν γοργά βήματα στα ζητήματα της εξωτερικής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας. Πρέπει η Ευρώπη να πάρει στα χέρια της τις τύχες για το μέλλον, χωρίς Αγγλία και ΗΠΑ.
Έχουμε πράγματα να κάνουμε στην κοινωνία. Να ενώσουμε τον λαό μας. Να συζητήσουμε μαζί του. Να απελευθερωθεί από το ψυχικό βάρος που σήμερα κουβαλάει. Μπορεί το «κίνημα των αγανακτισμένων», το «κίνημα δεν πληρώνω» να έφεραν στην εξουσία τη σημερινή διακυβέρνηση.
Πιστεύω όμως, σήμερα η κοινωνία μας, η πατρίδα μας δεν έχει ανάγκη την επανάληψη αυτών των κινημάτων που πολλές φορές χωρίζουν και διχάζουν τον κόσμο και τον απομακρύνουν από την ενασχόλησή του στα κοινά.
Στη σημερινή συγκυρία έχουμε ανάγκη από εθνική συνεννόηση πάνω στις εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας.Να γκρεμίσουμε τα τείχη του μικρόκοσμου μας, κόμματα, παρατάξεις, φορείς και πολίτες. Έχουμε πράγματα να δούμε και να κάνουμε έξω, όπως λέει ο ποιητής. Να μάθουμε να κτίζουμε με το βλέμμα στο μέλλον. Η πολιτική ηγεσία να εμπνεύσει σταθερότητα, ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ελπίδα ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς κηδεμόνες.
