Δεν είναι η μόνη κυβέρνηση που αντί να αναζητά λύσεις κουκουλώνει το πρόβλημα, ελπίζοντας ότι δεν θα σκάσει στα χέρια της.
Όμως αυτή τη φορά δε υπάρχει καν το άλλοθι της άγνοιας .Ήξεραν πολύ καλά τι είχε γίνει στο παρελθόν με τις περιβόητες αθρόες μονιμοποιήσεις συμβασιούχων από την κυβέρνηση Καραμανλή, ήξεραν ότι προσκρούσει στο Σύνταγμα η συνεχής ανανέωση των συμβάσεων, αλλά δεν έκαναν τίποτε για να το αντιμετωπίσουν.
Τώρα στο και πέντε ο αρμόδιος υπουργός υπόσχεται και πάλι προσωρινές και κυρίως προβληματικές λύσεις που δεν πείθουν κανένα.
Εδώ και ένα χρόνο είχε αναγγείλει μερική λύση του προβλήματος με μονιμοποιήσεις 2.500 περίπου, αλλά φυσικά δεν προχώρησε τίποτε.
Δήμοι,επιχειρήσεις,νοικοκυριά, πολίτες βρίσκονται έτσι όμηροι και πάλι της ανικανότητας και της ανοργανωσιάς μιας κυβέρνησης που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τις συνέπειες της απραξίας της.
Γιατί και το θέμα των συμβασιούχων, όπως και σε πολλά άλλα, μοίραζαν ελπίδες και υποσχέσεις για να αποδειχθεί ότι δεν είναι σε θέση να υλοποιήσου το παραμικρό.
Εδώ και καιρό γνώριζαν ότι μια τρίτη συνεχής ανανέωση θα οδηγήσει σε νομικό και πραγματικό αδιέξο. Όπως και συνέβη μετά την αναμενόμενη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Αυτή η ιστορία όμως με την ομηρία της κοινωνίας και των εργαζομένων πρέπει επιτέλους να τελειώσει.
Αν φυσικά μετά από 8 χρόνια κρίσης θέλουν να αρχίσουμε να γινόμαστε μια κανονική χώρα.Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να ζούμε με τα σκουπίδια στους δρόμους και να αναρωτιόμαστε για την ανευθυνότητα αυτών που μας κυβερνούν…
ΤΟ ΒΗΜΑ
