Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ιδέα στην πορεία αυτών των χρόνων, έχασε μεγάλο μέρος της ελκυστικότητας της ,ενώ η περιχαράκωση σε μια δημοσιονομική πολιτική διαρκούς λιτότητας, αποθάρρυνε πολλούς και δυσαρέστησε περισσότερους.
Το μήνυμα της πολιτικής αυτής δυσαρέσκειας, που οδήγησε στην αποστράτευση παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, μοιάζει να έχει γίνει πλέον αντιληπτό. Χρειάζονται όμως τώρα γενναίες και κυρίως τολμηρές πρωτοβουλίες, από τις ηγέτιδες χώρες που θα αντιστρέψουν αυτό το κλίμα κατήφειας και απογοήτευσης.
Η αναδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού,η σφυρηλάτηση ενός αισθήματος ασφάλειας,η μείωση των ανισοτήτων και κυρίως η δίκαιη κατανομή του πλούτου είναι τα μεγάλα ζητούμενα.
Οι πολίτες πρέπει να πειστούν και πάλι ότι η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι,ότι το μέλλον όλων μας περνάει από τη διεύρυνση του κοινοτικού κεκτημένου σε όλους τους κρίσιμους τομείς και όχι από τη συρρίκνωση του.
Οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν μια ευκαιρία να πείσουν τους πολίτες των χωρών τους ότι δεν είναι προς το συμφέρον τους τα κλειστά σύνορα αλλά οι ανοικτοί ορίζοντες.Ότι η Ευρώπη των πολιτών,των ίσων δικαιωμάτων και ίσων υποχρεώσεων δεν είναι ουτοπία,αλλά αναγκαιότητα.Αρκεί να μην φανούν κατώτεροι των καιρών και των περιστάσεων.
ΤΟ ΒΗΜΑ
