Στον απρόσκοπτο χειρισμό του θέματος είχε ένα κενό που του δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα. Γιατί με κατάλληλες μεν εντολές προς τους αστυνομικούς διευκόλυνε τα παιδιά να πετάνε μολότοφ, να καίνε λεωφορεία, να σπάνε βιτρίνες, οι δε φρουροί της δημόσιας τάξεως να παριστάνουν ότι την προστατεύουν. Ωστόσο προέκυπτε μια απειλή από τον ισχύοντα ακόμη νόμο Διαμαντοπούλου. Αυτός προβλέπει ότι και στα εγκλήματα που τελούνται εντός των χώρων των πανεπιστημίων εφαρμόζεται η κοινή ποινική νομοθεσία. Δηλαδή μπορούν και οφείλουν ανεμπόδιστα να επεμβαίνουν Εισαγγελία και Αστυνομία για να επιβάλουν τη νομιμότητα. Και είναι μεν γεγονός ότι μέχρι τώρα κουφοί πρυτάνεις αδιαφορούν και δεν καλούν, όπως οφείλουν, την Αστυνομία να μαζέψει τα άτακτα παιδιά και με τη σύμπραξη της επίσης εθελοτυφλούσας έως τώρα Δικαιοσύνης να τα στείλει στον Κορυδαλλό, όπου θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και από τους εμπειρότερους έγκλειστους δασκάλους της τρομοκρατίας. Τι θα κάνω όμως –διερωτήθηκε ο κ. υπουργός –αν βρεθεί κάποιος πρύτανης αντάξιος της αποστολής του και ζητήσει από την Αστυνομία να μαζέψει τα παιδιά που στοιβάζουν αποθέματα βομβών μολότοφ στο ιερό του Πολυτεχνείου καθώς και ναρκωτικά που διακινούν διάφοροι περιθωριακοί με το αζημίωτο για τους προστάτες τους; Αλίμονο δεν αν ανακαλυφθούν εκεί και αποθηκευμένα τα όπλα με τα οποία παρελαύνουν και πυροβολούν κατά καιρούς τα παιδιά των βορείων προαστίων, όπως αποκαλούνται με τρυφερότητα.
Η αδράνεια του κ. υπουργού και του συνυπεύθυνου αρχηγού της Αστυνοµίας χαρακτηρίζεται από τον Ποινικό Νόµο παράβαση καθήκοντος, που θεωρείται κακούργηµα συνεπαγόµενο ποινές οι οποίες µπορεί να τους στείλουν παρέα µε τους λατρευτούς φυλακισµένους Πυρήνες της Φωτιάς, που δυστυχώς για κάποιους δεν πέτυχαν να σκοτώσουν τον κ. Λουκά Παπαδήµο (περαστικά του).
Γι’ αυτό και υποθέτω ότι ο κ. υπουργός Προστασίας των παρανομούντων παιδιών πήρε στο τηλέφωνο τον συνάδελφό του υπουργό Παιδείας:
«Κώστα, κάνε κάτι σε παρακαλώ» του ζήτησε βαθιά ανήσυχος.
Και ο τελευταίος, διπλά συμπαθών ως ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου, πρόθυμα ανταποκρίθηκε. Ανέσυρε από τη ναφθαλίνη παλαιοπασοκική διάταξη περί πανεπιστημιακού ασύλου. Και, καλού-κακού, θωρακίζει το άσυλο και με τη δοκιμασμένης αναποτελεσματικότητας απαιτουμένη πριν από την επέμβαση των διωκτικών αρχών σχετική έγκριση του πρυτανικού συμβουλίου, όπου θα μετέχει και εκπρόσωπος των συνυπεύθυνων κάθε ανομίας στα ΑΕΙ φοιτητών.
«Με σώζεις» θα είπε ευγνώµων ο κ. Τόσκας στον κ. Γαβρόγλου. Και ο τελευταίος έσπευσε να καταθέσει αµέσως στη Bουλή το σχετικό νοµοσχέδιο γεµίζοντας µε ανείπωτη χαρά τις πικραµένες από όλα τα άλλα καρδιές των συριζανέλ. Θα εγκρίνουν µε τον ίδιο ενθουσιασµό όπως και τον νόµο Παρασκευόπουλου, που έβγαλε από τις φυλακές φουρνιές ληστών και δολοφόνων. Πρόκειται για τη διδακτική για τους αγνοούντες την Ιστορία συνταγή των εξεγερµένων κατά του τσάρου το 1917 «που άνοιξαν τις φυλακές και απελευθέρωσαν και τους ποινικούς κρατουµένους, οι οποίοι έσπευσαν µαζικά να ενταχθούν στις πιο ακραίες εκδοχές της Αριστεράς και να υποστηρίξουν το σύνθηµα του Λένιν «πλιατσικολογήστε τους πλιατσικολόγους»» (Π. Μαρτινίδης, «Το Βήµα», 2/4). Και υπάρχουν µερικοί αφελείς που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν έχει σχέδιο…
ΥΓ.: Ο φόνος του 11χρονου στο Μενίδι ανέδειξε και το άλλο άβατο του κ. Τόσκα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
