Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οπότε και ολοκληρώθηκε η θητεία του στην Ελλάδα, ο πρέσβης μιας από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης υποδεχόταν στις εκδηλώσεις της πρεσβείας τούς καλεσμένους μαζί με τον σύζυγό του. Η στάση του ξένου διπλωμάτη, σε μια χώρα αρκετά υποκριτική και καθυστερημένη σε θέματα αποδοχής του διαφορετικού και θεσμικής κατοχύρωσης της ισονομίας όλων των πολιτών, συζητήθηκε, όπως ήταν φυσικό, αλλά έτυχε απόλυτου σεβασμού. Ισως να μην ήταν κάτι τόσο πρωτοποριακό αφού στη Γηραιά Ηπειρο είχαν προηγηθεί δηλώσεις ομοφυλοφιλίας ακόμη και από διακεκριμένα μέλη κυβερνήσεων, ήταν ωστόσο για την Ελλάδα μια καλή αφορμή αναστοχασμού η γενναία συμπεριφορά του πρέσβεως. Λίγο πιο κάτω από την πρεσβεία, πρυτάνευε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, καθηγητής με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι όπου και έχει διδάξει ως επισκέπτης. Ανθρωπος δηλαδή που φοίτησε σε σχολείο ανοιχτών οριζόντων, ιδιαίτερα όταν εκείνος ήταν μαθητής και ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή του εκπαίδευση, στην πρωτεύουσα του Διαφωτισμού.
Ως γνωστόν από το 2015 εκλέγεται βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και σήμερα κατέχει τη θέση του τομεάρχη Παιδείας. Ομολογώ ότι με εξέπληξε πολλαπλώς όταν, επιχειρώντας να τεκμηριώσει τη διάλυση της Αστυνομίας από την κυβέρνηση, επικαλέστηκε το εξής: «Επιτρέπεται να βλέπουμε αστυνομικούς στο gay pride, με μπλούζες άλλα αντ’ άλλων; Είναι Αστυνομία αυτή;» Στην αρχή γέλασα ειδικά με αυτό το άλλα αντ’ άλλων για τις μπλούζες. Προφανώς θα ήταν πολύχρωμα ντυμένοι λόγω της περίστασης, θα φόρεσαν τα χρώματα της εκδήλωσης. Αλλά οι στερεοτυπικές προδιαγραφές που έχει στο μυαλό του για την Αστυνομία ο κ. Καθηγητής φαίνεται ότι δεν αντέχουν εκτροπές. Εξερράγη λοιπόν ο Φορτσάκης, με τι άραγε; Με την ομοφυλοφιλία, με τις διαδηλώσεις, με την πολυχρωμία, με όλα; Ποιος ξέρει πώς φαντάζεται ο διακεκριμένος νομικός τον ιδανικό αστυφύλακα. Μου φαίνεται όμως εξωφρενικό να πιστεύει ένας κοσμοπολίτης ακαδημαϊκός ότι μόνο στρέιτ και βλοσυροί αστυνομικοί, που δεν δηλώνουν την αντίθεσή τους με κάθε είδους ακρότητα και ρατσισμό, εγγυώνται την ευνομία και την ασφάλειά μας.
Προ ημερών δημοσιεύθηκε στον Τύπο μια φωτογραφία του κ. Φορτσάκη εμπρός στο αυτοκρατορικό σκήνωμα της Αγίας Ελένης. Πρόκειται φαντάζομαι για μια εκδήλωση ευλάβειας ενός χριστιανού ορθόδοξου, το μαρτυρεί άλλωστε και η στάση του σώματος: κεφαλή σκυμμένη, πρόσωπο σφιγμένο, χέρια σταυρωμένα που μοιάζει να συστρέφουν τον κορμό ολόκληρο. Είναι επίσης και μια δήλωση ταυτότητας προς το πλήθος των πιστών, αλλιώς τι γύρευε εκεί ο φωτογράφος;
Πριν πολιτευθεί, ο κ. Φορτσάκης έδωσε ως πρύτανης γενναία μάχη εναντίον της βίας και της ανομίας που παραλύει τα πανεπιστήμια. Καταχωρήθηκε τότε στις συνειδήσεις μας ως ένας αστός εκσυγχρονιστής. Ομως με αντανακλαστικά Μεσαίωνα δεν θα διαλυθούν τα ελληνικά σκοτάδια.
