Δύο ήταν τα μεγάλα νέα χθες για την Ελλάδα: το ένα, ήταν η απόφαση του Eurogroup. Το άλλο, ήταν η πολύ ουσιαστική πρόοδος στη στρατηγική ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ και την Κύπρο, η οποία εξελίσσεται και σε πλήρη εναρμόνιση με την αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μπορεί η κυβέρνηση να διαφημίζει ως τεράστια επιτυχία της το πρώτο, όμως, εκείνο που πραγματικά έχει καθοριστική σημασία για το μέλλον της χώρας και αποτελεί μεγάλο εθνικό επίτευγμα, είναι το δεύτερο.
Οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες ήταν επί της ουσίας αναμενόμενες: όλα τα σκληρά προαπαιτούμενα είχαν εκ προοιμίου ψηφιστεί, ενώ η γερμανική θέση για το χρέος δεν μετακινήθηκε ούτε στο ελάχιστο, παρά τις περί του αντιθέτου θριαμβολογίες.
Ο λόγος για τον οποίο η απόφαση ήταν αναμενόμενη είναι ότι η Γερμανία βαδίζει σε εκλογές και δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να προκαλέσει η ίδια όποια αποσταθεροποίηση, ειδικά αφού δεν υπήρχε και κανένας λόγος, αφού, επί της ουσίας, επικράτησε πλήρως η γραμμή της. Οι διατυπώσεις που επιτρέπουν στην Ελλάδα να λέει ότι κάτι άλλαξε, είναι απολύτως μη δεσμευτικές για το μέλλον.
Οσον αφορά την ποσοτική χαλάρωση, η Ελλάδα έμεινε εκ νέου εκτός, ενώ οι όποιες «υποσχετικές» για το θέμα στερούνται σημασίας, αφού είναι πολύ πιθανό αν και όταν έρθει η στιγμή να εξεταστούν το σχετικό πρόγραμμα της ΕΚΤ να μην υπάρχει πια… Γι αυτούς τους λόγους άλλωστε, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες της παρούσας στήλης, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν αμφισβητήθηκε, από αυτήν τουλάχιστον, το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας. Ηταν αδύνατο να μην υπάρξει.
Όμως το δεύτερο νέο, το οποίο πολύ λιγότερο πανηγυρίζεται, έχει τεράστια σημασία για τη χώρα και συνιστά πραγματικά μια τομή για την πορεία της στο μέλλον. Οι χθεσινές εξελίξεις στη Θεσσαλονίκη για τον αγωγό EastMed θέτουν τα θεμέλια μιας πραγματικής στρατηγικής σχέσης με το Ισραήλ και την Κύπρο, υπό την ουσιαστική ομπρέλα των ΗΠΑ. Σχέση που βασίζεται στην ενέργεια αλλά ασφαλώς συναρτάται ευθέως και άμεσα και με την ασφάλεια και με μία σειρά άλλων ζητημάτων.
Πρόκειται για το σημαντικότερο νέο που αφορά την Ελλάδα εδώ και χρόνια. Και έρχεται σε μία στιγμή κατά την οποία οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Αγκυρα βαδίζουν με ταχύτητα προς το ιστορικό ναδίρ τους, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά εξίσου και με την Αίγυπτο.
Η Ελλάδα αναβαθμίζει και οδηγεί προς ένα εντελώς νέο επίπεδο, μέσα από αυτή την εξέλιξη τόσο την ασφάλεια, όσο και το ρόλο της, όπως φυσικά και τις οικονομικές της δυνατότητες με μία νέα πηγή ανάπτυξης. Η παρούσα στήλη έχει δεκάδες φορές στο παρελθόν επισημάνει ότι η τετραμερής συμμαχία με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Κύπρο είναι η μόνη στρατηγική στόχευση για τον ελληνισμό στις δεκαετίες που έρχονται. Και είναι στόχευση εθνική: ξεπερνάει κόμματα και πολιτικές συγκρούσεις – άλλωστε οι σχετικές διεργασίες είχαν ξεκινήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ως τέτοια πρέπει να δούμε τη χθεσινή εξέλιξη: ως ένα μεγάλο εθνικό επίτευγμα που υπερβαίνει κόμματα και κυβερνήσεις και αφορά την ασφαλή πορεία της Ελλάδας προς το μέλλον, σε ένα περιβάλλον που γίνεται διαρκώς όλο και πιο επικίνδυνο.
Και πρέπει η χώρα να συνεχίσει να εργάζεται ομόθυμα με όλες της τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά δε, μετά τον ενεργειακό τομέα, εξίσου και στα θέματα άμυνας και εσωτερικής ασφάλειας.
Μόνον έτσι θα μπορέσει να σταθεί ισχυρή και ακέραιη στα χρόνια που έρχονται.
