«Ως εδώ. Δεν πάει άλλο» δήλωσε η Τερέζα Μέι –που είχε διατελέσει επί έξι χρόνια υπουργός Εσωτερικών προτού αναλάβει πρωθυπουργός –μετά το τρίτο τρομοκρατικό χτύπημα που έπληξε τη Βρετανίατους τελευταίους μήνες. Και έσπευσε να δεσμευτεί για την αλλαγή, προς το αυστηρότερο, της νομοθεσίας περί των ανθρώπινων δικαιωμάτων με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση της τρομοκρατικής απειλής. Γιατί όμως τώρα;
Δυστυχώς η απάντηση είναι απλή: το προηγούμενο Σάββατο αποδείχτηκε με τον πλέον αιματηρό τρόπο ότι οι «Τζιχαντιστές της διπλανής πόρτας», ενός ντοκιμαντέρ του τηλεοπτικού δικτύου Channel 4 για τη ριζοσπαστικοποίηση των νεαρώνμουσουλμάνων της Βρετανίας, είναι πράγματι οι «τζιχαντιστές της διπλανής πόρτας» καθώς μεταξύ των πρωταγωνιστών της τηλεοπτικής παραγωγής συγκαταλεγόταν και ο 27χρονος γεννημένος στο Πακιστάν Βρετανός Χουράμ Σαζάντ Μπατ, ένας από τους τρεις ενόπλους που άνοιξαν πυρ στη γέφυρα του Λονδίνου το περασμένο Σάββατο με οκτώ θύματα. Τζιχαντιστές της διπλανής πόρτας ήταν και οι δράστες των επιθέσεων στο Μάντσεστερ και το Ουεστμίνστερ. Αποτελεί όμως η καταστολή των ανθρώπινων δικαιωμάτων τη λύση;
«Ολοι όσοι αντιτίθενται στις προθέσεις της Μέι υποστηρίζουν ότι οι νόμοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα επιτρέπουν στην εκάστοτε κυβέρνηση να εφαρμόζει αυστηρά μέτρα κατά της τρομοκρατίας, προστατεύοντας παράλληλα τα βασικά δικαιώματα του συνολικού πληθυσμού και πως ήδη η κυβέρνηση διαθέτει και την απαραίτητη νομοθεσία και τα απαραίτητα μέσα επιτήρησης για την αποτροπή επιθέσεων στο μέλλον. Οιαναφορές για ενδεχόμενη αλλαγή των νόμων για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων αποτελούν εν μέρει μια αντίδραση στις επιθέσεις έτσι ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κάτι μπορεί να γίνει αλλά στην προκειμένη περίπτωση ρόλο διαδραμάτισε και η εκλογική αναμέτρηση. Σχετίζεται επίσης με το ζήτημα της αστυνόμευσης και τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης περί μείωσης του αριθμού των αστυνομικών κατά 20.000 τα τελευταία χρόνια λόγω της λιτότητας» εξηγεί στο «Βήμα» ο δρ Αρτσι Σίμπσον, καθηγητής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ με ειδίκευση στη διεθνή ασφάλεια.
Υποστηρίζει επίσηςότι«η υπόσχεση για τη λήψη μέτρων στον απόηχο των τραγικών αυτών γεγονότων αποτέλεσε μια εύστοχη πολιτική κίνηση, δεδομένου ότι ταιριάζει και το αφήγημα περί της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ κατά την επόμενη διετία. Η «ανάκτηση του ελέγχου» αποτέλεσε μια από τις βασικές θέσεις του προγράμματος των Συντηρητικών, ελέγχου των συνόρων και της νομοθεσίας. Κατ’ επέκταση ενώ ο περιορισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτωνπαρουσιάζεται ως μέσο για τη θέσπιση νέων αντιτρομοκρατικών νόμων, την ίδια ώρα αφορά ιδιαίτερα το Brexit».
Τι γίνεται όμως σε πρακτικό επίπεδο για την αποτροπή τρομοκρατικών επιθέσεων από ανθρώπους της διπλανής πόρτας που έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί;
Η Μέι έκανε λόγο για περιορισμό της ελευθερίας κίνησης, άμεση απέλαση των αλλοδαπών που είναι ύποπτοι για τρομοκρατία και βαρύτερες ποινές κάθειρξης. Μεταξύτων όποιων αυστηρότερων μέτρων που θα μπορούσε να λάβει η νέα πλέον κυβέρνηση της Βρετανίας, όταν αυτή σχηματισθεί, συγκαταλέγονται επίσης η διεύρυνση των εξουσιών των μυστικών υπηρεσιών για την αρτιότερη ηλεκτρονική παρακολούθηση υπόπτων, η αύξηση του αριθμού των αστυνομικών και η ποινικοποίηση του εξτρεμισμού στον αχανή κόσμο του Διαδικτύου όπου ισλαμιστικές πλατφόρμες αποτελούν τους Δούρειους Ιππους για την προώθηση της τυφλής βίας.
Σύμφωνα με τον Μπιλ Ντουροντί, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ και πρώην στέλεχος της Αμυντικής Ακαδημίας της Βρετανίας, οι Βρετανοί πρέπει όντως να δείξουν «αποφασιστικότητα», όχι όμως για τον περιορισμό των ελευθεριών αλλά για τη δημιουργία ενός σχεδίου δράσηςπου δεν θα περιορίζεται στα στενά πλαίσια της τρομοκρατίας και της αντιμετώπισής της. Αυτό που έχει ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η Βρετανία αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη είναι ένα νέο αφήγημα στο οποίο θα υπάρχει χώρος και για εκείνους τους λίγους που αδυνατώντας να ενταχθούν, ώστε να νιώσουν ότι ανήκουν στην κοινωνία των πολιτών, καταφεύγουν στη σκοταδιστική ιδεολογία των τζιχαντιστών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
