Τα μέτωπα και το μέτωπο

«… Είναι μια διαδικασία σταδιακής εξαπάτησης…»

Οι κυβερνητικοί εξουσιαστές στροβιλίζονται γύρω από τα κατασκευασμένα μέτωπα. Ολα πια έχουν απογυμνωθεί και η διαδικασία της σταδιακής εξαπάτησης δεν επιδέχεται πλέον ούτε μεταμφίεση ούτε περιβολή.

Η αφετηρία είναι γνωστή. Τα αλλεπάλληλα μέτωπα στήθηκαν με σκοπό την αλληλοτροφοδότησή τους, μακράν, πέραν και εναντίον των πραγματικών αναγκών του λαού. Από την «Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας» μέχρι την παρακλητική πολιτική για το χρέος επιχειρήθηκε –αποτελεσματικά –η πολιτική τροφοδότηση των μετώπων.

Ως συνειδητή δύναμη κοινωνικής καταστροφής με σκοπό την πολιτική κυριαρχία, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένας επίμονος εργάτης κατασκευής συγκρούσεων και μετώπων. Μνημόνιο, διαπλοκή, κάθαρση, τοκογλύφοι, δανειστές, Σόιμπλε, πέμπτη φάλαγγα, εχθροί του λαού, προδότες. Αυτός ο βίαιος λόγος δεν είναι η πρόσοψη, είναι ο πυρήνας της πολιτικής συνείδησης των κυβερνητικών. Αυτά είναι τα οικοδομικά υλικά των μετώπων.

Η ποικιλομορφία αυτών των μετώπων και η ποικιλοχρωμία των κατασκευών είναι μια διαρκής προσπάθεια μετάθεσης. Είναι μια, συνειδητά και μηχανικά εκ μέρους τους, εξελισσόμενη διαδικασία παραπλάνησης.

Τα κατασκευασμένα μέτωπα στόχο έχουν να ακυρώσουν το πραγματικό μέτωπο. Να παρεμποδίσουν την κίνηση που θα οδηγούσε τη χώρα στην επόμενη φάση. Που θα έθετε σε λειτουργία τον εκρηκτικό «μηχανισμό» συνειδητοποίησης και αυτογνωσίας. Καθετί που θα οδηγούσε τον ηττημένο λαό στην αναζήτηση του τρόπου ανάκτησης του ίδιου του εαυτού του.

Η καθυστέρηση που παρατηρούμε καθημερινά στο μέτωπο της κατανόησης της πραγματικότητας και των αντίστοιχων συμπεριφορών που προκύπτουν αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε αποτελεσματικά και ως αυτό που στο βάθος είναι, ως δύναμη συντήρησης. Αποτελεσματικό ανάχωμα στη συνειδητοποίηση δηλαδή, που αποτελεί το οξυγόνο της μάχης απέναντι στην αιχμαλωσία της ανάγκης και το ξίφος της σύγκρουσης απέναντι στη διαδικασία εξαπάτησης.

Η συνολική αυτή στάση των κυβερνητικών δεν είναι αποτέλεσμα αδυναμίας. Είναι η οδός της κεντρικής τους επιλογής. Ως ανάχωμα στη συνειδητοποίηση και ως συντελεστής ματαιότητας, εγκαθιστά την αδράνεια στο κοινωνικό σώμα, τα κατασκευασμένα μέτωπα επικαλύπτουν το πραγματικό. Αυτό το πραγματικό φέρει μέσα του και την απειλή της κοινωνικής και πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον λόγο αυτόν οι κυβερνητικοί θα παραμένουν παγερά αδιάφοροι για καθετί που ονομάζουμε λύση ή αποτέλεσμα. Η σύνδεσή τους με το μέτωπο της πραγματικής ζωής θα σήμαινε και τον πολιτικό τους θάνατο.

Μέχρι τότε θα παραμένουν «μια βασανιστικά αργή, διεξοδική, ιστορία πτώχευσης».

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.