Το μήνυμα των βρετανικών εκλογών είναι εκκωφαντικό. Στη σημερινή εποχή των μεγάλων ανατροπών και ανακατατάξεων τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Οποιος επαναπαυτεί πάνω στις προσωρινές δάφνες του και ποντάρει στη θεωρία του σάπιου φρούτου κινδυνεύει να έχει την τύχη της Τερέζα Μέι!
Και το μήνυμα αυτό δεν αφορά μόνο τη Βρετανία και την ασυγχώρητη υπεροψία της ψευδοσιδηράς κυρίας. Αφορά όλη την Ευρώπη –είδατε τι έπαθαν τα παραδοσιακά κόμματα της Γαλλίας από τον ακούραστο κ. Μακρόν.
Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση της χώρας. Υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες και αναγκάστηκαν να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα, έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της δραχμής, υπέγραψαν δύο μνημόνια και ψήφισαν μια καταιγίδα μέτρων που χτύπησαν κυρίως τους φτωχούς. Ομως μετά από 2,5 χρόνια μιζέριας η οικονομία φαίνεται να περνάει σιγά-σιγά στην ανάπτυξη και η χώρα να ετοιμάζεται να βγει δοκιμαστικά στις αγορές.
Οι πολίτες είναι εξοργισμένοι από την ανικανότητα και τα ψέματα της κυβέρνησης της αριστεροδεξιάς, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την πρωτιά της ΝΔ με 15 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά και όλοι οι αναλυτές προεξοφλούν ότι οι εκλογές θα αναδείξουν μια –κατά πάσα πιθανότητα –αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αυτό όμως πίστευε και η Μέι όταν προκήρυξε τις εκλογές τον Απρίλιο –προηγούνταν εξάλλου 24 ποσοστιαίες μονάδες του Κόρμπιν στις δημοσκοπήσεις. Για να αναγκάζεται τώρα να κάνει κυβέρνηση με τους «πυροβολημένους» συντηρητικούς προτεστάντες της Βόρειας Ιρλανδίας του γραφικού –κάποτε –Ιαν Πέισλι.
Βέβαια η Μέι τα έκανε όλα λάθος –σνόμπαρε τα ντιμπέιτ, έβαλε «φόρο άνοιας» στους γέροντες που απέσυρε μετά από σφοδρές αντιδράσεις και θεωρήθηκε υπεύθυνη για τις ελλείψεις στην αστυνομία μετά τις επιθέσεις τρομοκρατών. Στην «ήττα» της βοήθησε η απρόσμενη αντίδραση εκατομμυρίων νέων κατά του Brexit, αλλά και η πετυχημένη καμπάνια Κόρμπιν υπέρ της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους σε μια χώρα όπου οι κοινωνικές υπηρεσίες συνεχώς υποβαθμίζονται.
Είναι απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να κάνει το θαύμα των Εργατικών. Ομως είναι σαφές ότι ποντάρει σταθερά σε μία πελατειακή στρατηγική, με χιλιάδες διορισμούς και δημιουργία κομματικών θυλάκων σε σημαντικές θέσεις της κρατικής μηχανής. Και απ’ την άλλη η ΔΗΣΥ, το Ποτάμι και η Ωρα Αποφάσεων που θα μπορούσαν να προσελκύσουν απογοητευμένους ψηφοφόρους εξακολουθούν να παίζουν με τα «κουβαδάκια» τους.
Ο κ. Μητσοτάκης αγωνίζεται να περάσει στην κοινωνία ότι η ΝΔ έχει μία εναλλακτική πρόταση για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση αλλά χρειάζεται να είναι πιο τολμηρός για να πείσει και αυτούς που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ ΝΔ. Κυρίως γιατί τα πολιτικά βαρίδια που κουβαλάει το κόμμα, οι κλίκες, οι βαρόνοι, και βέβαια οι αιώνιοι βουλευτές που αντιπροσωπεύουν το «χθες» θολώνουν την εικόνα της αλλαγής σελίδας. Το σύνδρομο της Μέι τον απειλεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
