Πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 6 Ιουνίου ο κόσμος θυμήθηκε την περίφημη D-Day, την επέτειο της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία το 1944, που σήμανε το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Οι γιορτές για αυτή την τόσο καθοριστική μάχη μπορεί να πει κανείς ότι φέτος ήταν υποτονικές. Και πως άλλωστε θα γινόταν αλλιώς, όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι νικητές του μεγάλου πολέμου είναι απορροφημένοι από άλλα και πρώτοι αυτοί υπονομεύουν τα αποτελέσματα της μεγάλης απόβασης στη Νορμανδία.
Οι Αμερικανοί που πρωταγωνίστησαν στη νίκη κατά του Ναζισμού και των δυνάμεων του Άξονα σχεδόν αρνούνται το διεθνή ρόλο τους και τείνουν στον καιρό του Τραμπ να μετατραπούν σε φορείς ενός ιδιότυπου προστατευτισμού, που αντιτίθεται στις αρχές της συμμαχίας του ελεύθερου κόσμου.
Αντιστοίχως οι Βρετανοί που με την αντίσταση τους στις δυνάμεις του Χίτλερ ενέπνευσαν τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης κίνησαν πρώτοι επί των ημερών μας τις διαδικασίες αναίρεσης των αποτελεσμάτων του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Εγκλωβισμένοι στο Brexit και στις εκλογές για την οριστικοποίηση του δεν μπορούσαν φέτος να γιορτάσουν την επέτειο της μεγάλης απόβασης. Κοινή είναι η πεποίθηση πια ότι ο κόσμος παραλογίζεται και η επέτειος της D-Day ήλθε ακριβώς να επιβεβαιώσει τον διεθνή παραλογισμό.
Φθάσαμε πια στο παγκόσμιο παράδοξο οι νικητές του μεγάλου πολέμου να αρνούνται τα αποτελέσματα του και οι ηττημένοι να τα εγγυώνται. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα η Γερμανία της Μέρκελ εγγυάται περισσότερο από κάθε άλλη χώρα τη σταθερότητα και την πρόοδο της Ευρώπης.
Με τα καμώματα του Τραμπ, τα αυτοκρατορικά του Πούτιν και την ελαφρότητα της Μέι, η Μέρκελ φαντάζει νησίδα ευθύνης, λογικής, σύνεσης και σταθερότητας σε ένα κόσμο παραλογισμού και ανευθυνότητας.
Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια την οποία οφείλουν να δουν άπαντες, ιδιαιτέρως οι τυφλωμένοι από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις της αντιμνημονιακής προπαγάνδας των τελευταίων τελευταίων ετών στην Ελλάδα της κρίσης.
