«Πού βρίσκεται η Τερέζα Μέι;» αναρωτήθηκε ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ της Τετάρτης, στο οποίο η πρωθυπουργός απέφυγε να παρευρεθεί. «Είναι οι πολιτικές του μανιφέστου σας κοστολογημένες και αν ναι, πού βρήκατε τα χρήματα;» απαντούν με τη σειρά τους οι Συντηρητικοί. Ομως τα ερωτηματικά αφθονούν κυρίως στις τάξεις του εκλογικού σώματος. Ποιο το περιεχόμενο της λευκής επιταγής που η Μέι ουσιαστικά ζητεί από τους ψηφοφόρους, ώστε να διαπραγματευτεί με τις Βρυξέλλες, και ποια θα είναι η πραγματικότητα ενός «σκληρού» Brexit; Το «Βήμα» επέλεξε να στραφεί σε απλούς νέους ανθρώπους, εργαζόμενους, φοιτητές, μετανάστες, αυτούς που το αποτέλεσμα των εκλογών θα επηρεάσει πιο άμεσα.
Αποδόμηση του κοινωνικού κράτους
Ενα κοινό πρόβλημα για όλους είναι η ολοένα αυξανόμενη ανισότητα, μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και μεταξύ των περιοχών του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και η κρίση του εθνικού συστήματος υγείας και των κοινωνικών υπηρεσιών. Οπως τόνισε ο συγγραφέας και σκιτσογράφος Τζόναθαν Χατς, «η φτώχεια τα τελευταία επτά έτη έχει αυξηθεί αστρονομικά, σχολικοί προϋπολογισμοί πετσοκόβονται, το NHS (σ.σ.: εθνικό σύστημα υγείας) είναι στα τελευταία του, ενώ όλο και περισσότεροι στρέφονται σε συσσίτια». Δυστυχώς ο συνομιλητής μας έχασε αρκετά μέλη της οικογένειάς του τα τελευταία χρόνια, και η ιατρική τους περίθαλψη ήταν καταπληκτική. «Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν ο θάνατος ενός από αυτούς θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν έχει σταλεί για εξετάσεις νωρίτερα. Αν το NHS συρρικνωθεί και άλλο, τέτοια θα συμβαίνουν συχνότερα». Εντονη επίσης η ιδεολογική πόλωση, καθώς υπάρχει «ένα ιδεολογικό χάσμα το οποίο γίνεται ολοένα μεγαλύτερο. Κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε Αμερική στο πολιτικό επίπεδο».
Ηδη, όπως δήλωσαν όλοι οι συνομιλητές μας, η φυλετική ένταση και η ξενοφοβία βρίσκονται σε άνοδο, ειδικά σε περιοχές εκτός Λονδίνου.
Συλλογική απάθεια
«Ισως είναι μόνο η οπτική μου, αλλά αισθάνομαι ότι η γενιά μου παρακολουθεί απλώς, καθώς τα πράγματα χειροτερεύουν» εκμυστηρεύτηκε στο «Βήμα» η Μέγκανι Μπράουνι, διανομέας και συνδικαλίστρια. «Νιώθω σαν να υπάρχει συλλογική κατάθλιψη και απάθεια. Δεν έχω ελπίδα ότι θα έχω ποτέ δικό μου σπίτι, η δουλειά μου δεν έχει καμία πραγματική ασφάλεια, έχω ασταθείς απολαβές και δυσκολεύομαι να σχεδιάσω το μέλλον μου. Θα ήθελα να επιστρέψω στο πανεπιστήμιο αλλά τα έξοδα είναι σαν ένα σκοτεινό σύννεφο στρες που κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου όταν το σκέφτομαι. Οι Εργατικοί προσφέρουν μια ελπίδα και ενσωμάτωσαν τα αιτήματα του συνδικάτου μου στο μανιφέστο τους. Αλλά έχω μάθει να είμαι επιφυλακτική με τα μεγάλα κόμματα». Σημαντικότατο επίσης είναι το πρόβλημα της στέγασης, καθώς όπως χαρακτηριστικά τόνισαν η Ελεν Γκέιλ, φοιτήτρια και εργαζόμενη, και ο Λούις Λάγκο, μετανάστης εργαζόμενος, «καταλαμβάνει δυσανάλογα μεγάλο κομμάτι του εισοδήματός μας» και αποτελεί τεράστιο «σταυρό», ειδικά για τους νέους ανθρώπους.
Brexit και εκλογές
Ολοι οι συνομιλητές μας παραδέχθηκαν πόσο σημαντικές είναι οι εκλογές της Πέμπτης, με την Ελεν να κάνει λόγο «για τη σημαντικότερη πολιτική επιλογή της γενιάς μας». Οσο για το πώς πιστεύουν πως θα είναι η χώρα μετά το Brexit; Κατά τον Τζόναθαν, «σαν ένας παλιός κινηματογραφικός αστέρας που δεν έχει παίξει πουθενά εδώ και 10 χρόνια και προσπαθεί να εντυπωσιάσει το αδιάφορο κορίτσι στο μπαρ με ιστορίες από την καριέρα του. Νομίζω ότι θα υπάρξει πολλή πικρία, πολλή λύπη και όλοι θα είμαστε πολύ φτωχότεροι». Η Ελεν τόνισε: «Θα μείνω χωρίς φίλους, οι περισσότεροι είναι από την ΕΕ. Αυτή είναι η λογική μου. Προσπάθησα να το επενδύσω με οικονομικοκοινωνικά επιχειρήματα… Αλλά αν το Brexit μου πάρει τους φίλους μου, θα είμαι πολύ τσατισμένη». Και τα ερωτήματα συνεχίζονται. Πώς και πού θα διοχετευθεί η –τόσο έντονη που την αισθάνεσαι στην ατμόσφαιρα –κοινωνική δυσαρέσκεια όταν συνειδητοποιηθεί πλέον ότι το Brexit διαφέρει ριζικά από τα υπεσχημένα;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
