Το επταήμερο του Διόδωρου

Ημερολόγιό μου, αυτό είναι απαράδεκτο, παράνομο, ανήθικο, διαπλοκικό: εξαφάνισαν την προσφορά μου! Κατέθεσα δεόντως, εγκαίρως και νομοτύπως την προσφορά μου των 101 εκατομμυρίων ευρώ και ούτε λέξη για αυτήν. Σαν να μην υπήρξε, σαν να κατατέθηκε σε άλλο παράλληλο σύμπαν, καμιά απολύτως αναφορά –ούτε καν στις σκανδαλοθηρικές ιστοσελίδες που τα ψάχνουν όλα αυτά.

Και εμφανίζουν πλειοδότη κάποιον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος μόνο με 23 εκατομμύρια ευρώ πήρε τον ΔΟΛ. Ο περιλάλητος ομογενής και πρώην βουλευτής του Πουτινικού κόμματος στη Ρωσία Ιβάν Σαββίδης ούτε τα μισά δεν πρόσφερε, μόλις 11 εκατομμύρια. Κρίμα –γιατί θα αποκτούσαμε στην Ελλάδα το αντίστοιχο του L’ Osservatore Romano στο Βατικανό, το επίσημο όργανο του Πάπα.

Διότι είχε δηλώσει ο Ιβάν Σαββίδης ότι, όταν πάρει το Mega, στα δελτία ειδήσεων «θα έχει στην πρώτη θέση την ηθική και την αλήθεια». Την ηθική όπως την αντιλαμβάνεται το Πατριαρχείο της Μόσχας, υποθέτω. Μπορεί και του Κρεμλίνου την ηθική –σε κάθε περίπτωση, εφαρμόζοντας τις ίδιες αρχές και στις εφημερίδες, θα γλιτώναμε από κάτι ανήθικα γυμνά που δημοσιεύει εκείνος ο άθλιος ανηθικότατος συνονόματός μου στις σελίδες του «Βήματος».

l Πάντως, πρέπει να έχει δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ: έδωσαν 38 εκατομμύρια μέσω ΣΕΚΑΠ για να αγοραστούν ραδιόφωνα, εφημερίδες, κανάλια και διατέθηκαν μόνο 5 για το Μega. Τι έγιναν τα υπόλοιπα 33; Τους έπιασαν κορόιδα;

l Παρασύρθηκα από τα πάθη μου και απομακρύνθηκα από το κρίσιμο: τι την έκαναν την προσφορά μου; Θα τους κάνω μήνυση, θα καταφύγω στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα πάω στον ΟΗΕ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Είναι απαράδεκτο, δεν αφήνουν έναν μικρομεσαίο εκατομμυριούχο να προκόψει και επιπλέον αφήνουν την ανηθικότητα να ανθεί –θα ψηφίσω ΚΚΕ στις εκλογές.

l Εγώ έχασα τον ΔΟΛ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχασε τα γκολπόστ: «Νιώθω σαν προπονητής ποδοσφαίρου που ετοιμάζω την ομάδα μου χωρίς κανείς να μου λέει πού είναι τα δοκάρια» ανακοίνωσε σε συνέδριο στη Φρανκφούρτη. Αλλά ένα τουλάχιστον από τα δοκάρια ήταν δίπλα του, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Λίγο να κοίταζε πέρα από τη μύτη του ο υπουργός Οικονομικών, θα το έβλεπε και αν κούραζε λίγο και το μυαλό του, θα έβλεπε και τα άλλα.

Αλλά δεν έχει μυαλό και μάτια παρά για τη Σκάρλετ Γιόχανσον… αν την αγάπησε πολύ, συχωρεμένος να ‘ναι.

Siste viator

Σχεδόν 100 χρόνων έφυγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης· αν εξαιρέσεις τα είκοσι πρώτα και τα 15 τελευταία, 65 χρόνια θήτευσε στην άγρια ελληνική πολιτική αρένα. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε την ανθεκτικότητά του αλλά και την εμμονή του στη φιλελεύθερη παράδοση μέσα στη δεξιότατη Νέα Δημοκρατία –και να του καταλογίσουμε την οξύτητά του: ποτέ δεν δίστασε να οδηγήσει στα άκρα την πολιτική σύγκρουση, είτε την εποχή του «Ανένδοτου Αγώνα» (που έλεγε πως ήταν δική του έμπνευση και το περηφανευόταν) είτε την εποχή των Ιουλιανών είτε την εποχή της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο –που έλεγε πως ήταν έμπνευση και επιμονή των Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου. Αλλά αυτοί έχουν φύγει προ πολλού.

Αυτό που γλιτώσαμε μετά το 1974, ημερολόγιό μου, ήταν η χρησιμοποίηση του στρατού από πολιτικούς, κάτι που ήταν αυτονόητο προηγουμένως. Παραδέχθηκε η ελληνική πολιτική ελίτ τον δημοκρατικό κανόνα, ότι θα μετράνε ψήφους για να δουν ποιος είναι ισχυρότερος, όχι λόγχες ταγμάτων. Γλιτώσαμε έτσι από δικτατορίες –αλλά η οξύτητα της αντιπαράθεσης σε βάρος κάθε έννοιας δημόσιου ή κοινωνικού συμφέροντος δεν μειώθηκε: στις κρίσιμες περιόδους, όπως το 1989 ή από το 2010 ως σήμερα, η πολιτική αντιπαράθεση συνεχίστηκε σαν εμφύλιος πόλεμος με άλλα μέσα.

Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια και δεν μας φταίνε ούτε τα γκολπόστ ούτε οι δανειστές. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και όλοι οι συνάδελφοί του πολιτικοί φταίνε.

l Οτι η πρώην βασιλική οικογένεια πήγε στην κηδεία του το κατανοώ: πριν από τις εκλογές του 1989 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε δηλώσει πως ήταν unfair η στάση του ελληνικού κράτους απέναντί της. Και έτσι, ούτε βασιλόφρονες ούτε χουντικοί εμφανίστηκαν στις εκλογές, η «φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία» είχε φουλάρει τη δεξαμενή ψήφων της Δεξιάς, κανείς δεν έλειπε –α, όχι πλην του Κωστή Στεφανόπουλου που ανταμείφθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου με την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αλλά κάτι άλλο έλεγα –μάλιστα, θυμήθηκα: όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1990, έγιναν διάφορα περίεργα με τη βασιλική περιουσία, και τα ιστορικά κειμήλια του Τατοΐου βρέθηκαν σε οίκους δημοπρασιών ανά τον κόσμο. Πήγε λοιπόν στην κηδεία, δεν είναι αχάριστη η οικογένεια του πρώην.

Αλλά στο προσκύνημα της Φλαβίας Ιουλίας Ελένης γιατί πήγαν οι de Grecia; Μα για να τους υποδεχθούν ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης και ο δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας Γιώργος Καπλάνης, αυτοπροσώπως αμφότεροι –με τιμές πολιτικού λειψάνου, φυσικά.

l Και για να κλείνω με τα πεπραγμένα της εβδομάδας, την Τετάρτη το βράδυ, ράκος για την τρομερή αδικία που έγινε εις βάρος μου στη δημοπρασία, πήγα στο βιβλιοπωλείο του Σάμη Γαβριηλίδη, να πιω ένα ποτό και να ξεχάσω –συνδυάζονται παρηγορητικές πνευματικές και γήινες τροφές εκεί.

Είχα την τύχη λοιπόν να ακούσω τον ώριμο και αγαπημένο Τίτο Πατρίκιο να μιλά για έναν νέο και πολλά υποσχόμενο ποιητή, τον Βασίλη Στεφανή, που την πρώτη συλλογή του τη λένε Siste Viator –«σταμάτα ταξιδιώτη», έκκληση των ρωμαϊκών επιτάφιων στηλών προς τους περαστικούς να διαβάσουν αυτά που έγραφαν για τον θαμμένο.

Αγόρασα λοιπόν το μικρό βιβλίο, μια που βρέθηκα εκεί, και στην πρώτη πρώτη σελίδα διάβασα για τη μυθική χώρα της άστoχης πρoσδoκίας. Οπου κυριαρχούν Κoυβέvτες χωρίς περιεχόμεvo,/ ηλιόλoυστες δικαιoλoγίες,/ αvαλύσεις σπάvιας αvακρίβειας, / μεστoύ παραλoγισμoύ.

Και μου φαίνεται είναι ωραία ιδέα να βάλουμε πινακίδες Siste Viator σε όλους τα σύνορα της χώρας –και από κάτω αυτούς τους στίχους.