Ξίνισε η «Εφημερίδα των Συντακτών» με το αποτέλεσμα του πλειστηριασμού για την πώληση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Με μια χονδροειδή για αριστερό έντυπο ανάλυση αφιέρωσε το πρωτοσέλιδο της Πέμπτης στο θέμα, με τίτλο «Δημοσιογραφικός Οργανισμός Μαρινάκη Μητσοτάκη». Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών, πριν ολοκληρωθεί και τυπικά από το δικαστήριο η αγοραπωλησία, πριν εγκατασταθεί ο νέος ιδιοκτήτης, ώστε να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής, σπεύδει η συνεταιριστική εφημερίδα να χαρακτηρίσει απαξιωτικά την εξέλιξη. Προδικάζει ένα σκοτεινό μέλλον με μια παιδαριώδη εξίσωση: ο Μαρινάκης είναι φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη, άρα τα μέσα του ΔΟΛ γίνονται δεξιά, και δη μητσοτακικά!
Κανονικά οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί, καθώς έχουν ζήσει την οδύνη της κατάρρευσης της «Ελευθεροτυπίας», έχουν υποστεί τις συνέπειες. Κανονικά θα έπρεπε να γιορτάζουν, καθώς έγινε ένα μεγάλο βήμα για να σωθεί ένα ιστορικό συγκρότημα Τύπου. Επρεπε να γιορτάζουν για τους συναδέλφους τους που, ύστερα από έναν μαρτυρικό χρόνο κατά τη διάρκεια του οποίου εργάστηκαν απλήρωτοι, με αυταπάρνηση και υποδειγματικό επαγγελματισμό, κατάφεραν να σώσουν μια επιχείρηση Τύπου από τη χρεοκοπία. Πού πήγε άραγε η αριστεροσύνη των συναδέλφων, ποια κοντόφθαλμη αντίληψη περί ανταγωνισμού τούς έκανε να περιφρονήσουν τον ρόλο των δημοσιογράφων στη νέα εποχή του Συγκροτήματος Λαμπράκη; Διάβασα με προσοχή το θέμα που υποστηρίζει το πρωτοσέλιδο, πουθενά, όπως είναι φυσικό, δεν τεκμηριώνεται ο τίτλος της πρώτης σελίδας. Με το τίμημα που είναι πολύ μικρό αγκομαχάει το ρεπορτάζ! Αγνοεί ότι επρόκειτο για κλειστό πλειοδοτικό διαγωνισμό, αγνοεί δηλαδή ότι τα χρήματα που προσφέρθηκαν, καλώς ή κακώς, ήταν αυτά που η αγορά εκτιμά ότι έπρεπε να δοθούν. Ξεχνάει επίσης σε τι άθλιο κλίμα προσκηνίου και παρασκηνίου έγινε ο διαγωνισμός, με την κυβέρνηση να δίνει λυσσώδη μάχη να πάει το μαγαζί σε «δικό της» επιχειρηματία ή να κλείσει. Αυτό το κλίμα ίσως απέτρεψε μεγαλύτερη συμμετοχή και υψηλότερο τίμημα. Δεν έτυχε να ακούσουν τίποτα τόσο καιρό στην «Εφ.Συν.», για τα προσκόμματα, τα εμπόδια, τα νομικά κόλπα, την οικονομική ασφυξία στην οποία υποχρεώθηκαν τα Μέσα του Οργανισμού, μπας και λυγίσουν οι δημοσιογράφοι και τα παρατήσουν; Γιατί δεν μπήκαν στον κόπο να υπολογίσουν τι τίμημα θα πλήρωναν τότε, όσοι θα χιμούσαν στους τελειωμένους τίτλους; Ψίχουλα.
Ο νέος ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, εκτός από τα 23 εκατομμύρια της εξαγοράς, προφανώς θα επενδύσει πάρα πολλά ακόμη, για να ανατάξει το πληγωμένο από την παρατεταμένη κρίση Συγκρότημα, να το αναπτύξει και να το οδηγήσει στη νέα, σύνθετη πραγματικότητα της ενημέρωσης. Κυρίως βεβαίως έχει να κερδίσει το στοίχημα των αναγνωστών, των ακροατών, από τους οποίους εξαρτάται αποκλειστικά η μακροημέρευση του ΔΟΛ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
