Η τρομοκρατική ενέργεια στο Μάντσεστερ, τα καθημερινά επεισόδια στα Εξάρχεια, τα φαινόμενα βίας στον τελικό του κυπέλου Ελλάδος στο Βόλο, αλλά και στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση στο κέντρο των Αθηνών, και βέβαια η τρομοκρατική επίθεση εις βάρος του κ. Λουκά Παπαδήμου, γεγονός που είχε να βιώσει η Χώρα από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, επαναφέρουν στην ατζέντα των πολιτικών προτεραιοτήτων το θέμα της ασφάλειας.
Ένα θέμα που είτε για λόγους ανικανότητας, είτε λόγω ιδεοληψίας έχει αφεθεί στις τύχες του από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία αρνείται να αντιληφθεί ότι, εάν δεν αποκαταστήσουμε το αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη, καμία άλλη πολιτική δεν θα έχει σημασία. Γιατί η οικονομική ανάπτυξη και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής δεν είναι στόχοι που μπορούν να επιτευχθούν με φοβικούς πολίτες.
Και πως θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά όταν η εγκληματικότητα, στην οιαδήποτε έκφανσή της, δημιουργεί ρήγματα στην κοινωνική συνοχή και αποδυναμώνει την πίστη των πολιτών στο κράτος και στην ικανότητα των αρχών να προστατεύουν τον πολίτη.
Είναι λοιπόν ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι, στη σημερινή εποχή γενικευμένης ανασφάλειας, όπου οι απειλές ανθούν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, η προστασία του πολίτη και η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας είναι αξία προοδευτική και αποτελεί μείζονα στρατηγικό στόχο μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας.
Υπό το πρίσμα αυτό οφείλουμε να αναλύσουμε τα δεδομένα που προκύπτουν στο διεθνές στερέωμα και στο εσωτερικό για να σχεδιάσουμε, ει δυνατόν με διακομματική συναίνεση, μια νέα Εθνική Πολιτική Εσωτερικής Ασφάλειας που θα βασίζεται σε διακριτές αρχές και αξίες και θα θεμελιώνεται πάνω σε μια διακλαδική θεσμική και επιχειρησιακή αρχιτεκτονική.
Σήμερα, στο διεθνές περιβάλλον η τρομοκρατική απειλή εμφανίζεται πολυδιάστατη σε υπόβαθρο κινήτρων, πολυποίκιλη σε επιχειρησιακή δράση και τεχνάσματα, καθώς επίσης και δυναμική στον τρόπο που κλιμακώνεται.
Ο παγκόσμιος χάρτης κλυδωνίζεται από τρομοκρατικές επιθέσεις με μείζονες απώλειες και ενίοτε με χαρακτηριστικά ασύμμετρων απειλών.
Τρομοκρατικά χτυπήματα μαζικών απωλειών, μαζικές ομηρίες αθώων πολιτών και σοβαρές απειλές για επικείμενη χρήση Χημικών, Βιολογικών και Ράδιο – Πυρηνικών παραγόντων, καθώς και μορφές οργανωμένου εγκλήματος όπως, η διακίνηση και εμπορία ανθρώπων, όπλων και ναρκωτικών, που σχεδιάζονται και εκτελούνται, είτε για να επηρεάσουν τη λήψη πολιτικών αποφάσεων, είτε για να προσπορίσουν σημαντικά οικονομικά οφέλη, συνθέτουν ένα ασυνήθιστο πάζλ αβεβαιότητας και κοινωνικής ανασφάλειας.
Η διεθνής τρομοκρατία δεν καταφέρεται μόνον εναντίον ενός εσωτερικού πολιτικού συστήματος καθεστωτικής αντίληψης. Κατηγορεί συλλήβδην τον τρόπο και τη στάση ζωής άλλων πολιτισμών, κυρίως του Δυτικού Κόσμου.
Και σ’ αυτή την κατάσταση οδηγηθήκαμε λόγω της μετάβασης από την πολιτική στη θρησκευτική φονταμενταλιστική τρομοκρατία, η οποία δεν ενδιαφέρεται μόνο για μείζονα συμβολικά χτυπήματα κατά κρίσιμων υποδομών άλλων κρατών, αλλά και κατά μαζικών απωλειών πολιτών αυτών των χωρών – στόχων, με σκοπό την πρόκληση μαζικού πανικού, κάμψης του ηθικού και δημιουργίας φοβικών συνδρόμων.
Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, ίσως επειδή δεν έχουμε να επιδείξουμε σημαντικές διαφορές ή σύγκρουση συμφερόντων με τον ανατολικό ή ανατολίτικο κόσμο, η τρομοκρατία φέρει το μανδύα της κατ’ επίφαση πολιτικοποίησης και η όξυνση των παράνομων πράξεων και αντικοινωνικών συμπεριφορών έχει ως γενεσιουργό αιτία το συνδυασμό της οικονομικής κρίσης, της εντεινόμενης κοινωνικής περιθωριοποίησης μέρους του πληθυσμού και των αυξημένων μεταναστευτικών ροών.
Στο σκηνικό αυτό της κοινωνικής φθοράς, έρχεται να προστεθεί η επιμονή της παραδοσιακής εγκληματικότητας σε υψηλά επίπεδα, η έξαρση του διεθνικού και εθνικού οργανωμένου εγκλήματος και η συνεχιζόμενη παρουσία τρομοκρατικών οργανώσεων σε άμεση διασύνδεση με το οργανωμένο έγκλημα.
Ο βίαιος ακτιβισμός, ο χουλιγκανισμός εντός κι εκτός γηπέδων, ο βανδαλισμός δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σε συνδυασμό με καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, αποτελούν μερικές από τις βασικές συνιστώσες αντικοινωνικής συμπεριφοράς, οι οποίες στρέφονται ενάντια στην περιουσία, θέτοντας παράλληλα σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή πολλών συμπολιτών μας.
Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας, ακόμα κι αυτές οι μορφές ανομίας μπορούν να ενισχύσουν τα φοβικά σύνδρομα των ελλήνων πολιτών, των ξένων επισκεπτών και των δυνητικών επενδυτικών παραγόντων κι αυτό είναι καταστροφικό.
Η Ελλάδα, σε διεθνές οικονομικοκοινωνικό επίπεδο, αποτελεί τουριστικό προορισμό για εκατομμύρια ντόπιους και αλλοδαπούς πολίτες.
Σήμερα, παρά τις συγκρούσεις στην ευρύτερη ανατολική μεσογειακή λεκάνη και τη δυσμενή διεθνή οικονομική κρίση, συνεχίζει να αποτελεί ποιοτικό τουριστικό προορισμό με σταθερά αυξητική τάση.
Συνεπώς, η εξασφάλιση σταθερού και ήρεμου περιβάλλοντος ασφάλειας αποτελεί σημαντική παράμετρο ανάπτυξης και εισροών χρηματοοικονομικών προγραμμάτων, κεφαλαίων και παραγωγικών επενδύσεων.
Γι’ αυτό και κεντρικός – εθνικός στόχος πρέπει να είναι η ασφαλής Ελλάδα σε ένα αβέβαιο διεθνές περιβάλλον, στη βάση μιας νέας πολιτικής εσωτερικής ασφάλειας, η οποία πρέπει να οικοδομείται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές.
Πρώτον, στην προστασία του πολίτη από τις πάσης φύσεως ανθρώπινες, φυσικές ή τεχνολογικές απειλές και κινδύνους.
Δεύτερον, στον απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Γιατί, για τους προοδευτικούς πολίτες, ασφάλεια και ατομικά δικαιώματα συνυφαίνονται και αλληλοσυμπληρώνονται ως θεμελιώδη καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία πρέπει να υπηρετούμε ταυτόχρονα και χωρίς αμοιβαίους αποκλεισμούς.
Παράλληλα, θα πρέπει να εδράζεται σε δύο πυλώνες. Έναν για την αντιμετώπιση του μικροεγκλήματος και έναν για το οργανωμένο έγκλημα συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας.
Η αλληλοτροφοδότηση των δύο αυτών μορφών εγκλήματος και η ικανότητά τους να εξελίσσονται, επιτάσσει για τον περιορισμό τους δράσεις που μεταξύ άλλων θα εστιάζουν:
Στην επικαιροποίηση, μέσω της διαρκούς αξιολόγησης των αποτελεσμάτων, της παρούσας αντιεγκληματικής πολιτικής.
Στην θεσμική ενίσχυση της προσπάθειας εξάρθρωσης του οργανωμένου εγκλήματος.
Στον καταρτισμό και στην υλοποίηση εθνικού σχεδίου δράσης για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών.
Στη σύνταξη εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση βίαιων αντικοινωνικών συμπεριφορών.
Στη σύνταξη εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της ρύπανσης του περιβάλλοντος και του περιβαλλοντικού εγκλήματος.
Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, δεν έχουμε αντιμετωπίσει μείζονα τρομοκρατικά περιστατικά με σημαντικές απώλειες και καταστροφικές συνέπειες, ιδίως από τον διεθνή τρομοκρατικό παράγοντα, δεν μπορεί να μας εφησυχάζει.
Οι «μοναχικοί λύκοι», πριν την ενεργοποίησή τους, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ως εκ τούτου οι αρχές ασφαλείας οφείλουν να προετοιμάζονται για «πόλεμο» για να διασφαλίσουν την «ειρήνη».
Ο κ. Στέφανος Μ. Ξεκαλάκης, είναι Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
