Μετανάστες, κινηματογράφος, εκπαίδευση

Tαξίδι, νόστος, εξορία. Στοιχεία που ανέκαθεν αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για κορυφαίους δημιουργούς του κινηματογράφου. Από την εποχή του βωβού κινηματογράφου και του Τσάρλι Τσάπλιν μέχρι τις μέρες μας, αμέτρητες ταινίες έχουν ασχοληθεί με το πέρασμα των συνόρων, την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, μα και τα εμπόδια για την κατάκτηση του ονείρου.

Τα τρία αυτά στοιχεία πλάθουν τον χαρακτήρα της σειράς προβολών στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Τετάρτη 31 Μαΐου 2017 (αίθουσα «Τάκης Κανελλόπουλος», ώρα 21.00): πρόκειται για τρία ντοκιμαντέρ τα οποία αναδεικνύουν έννοιες όπως «πρόσφυγας», «προσφυγιά», «μετανάστευση» και «άλλος», ενώ οι προβολές εντάσσονται στον κύκλο «Cinema in Exile: Documenting Diaspora», μια σειρά προβολών για εκπαιδευτικούς του Ευρωπαϊκού Πρoγράμματος Euforia που υποστηρίζεται από το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το διακρατικής συνεργασίας σχέδιο κινηματογραφικής εκπαίδευσης Euforia επικεντρώνεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση/Creative Europe, Media στο οποίο συμμετέχουν η Ελλάδα, η Πολωνία και η Ουγγαρία, από τις οποίες προέρχονται οι παρακάτω τρεις ταινίες του αφιερώματος.

«Feeling of a Home», Ελλάδα, 2017

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καστανίδης, Ηώ Χαβιάρα

Ειδομένη, 2016. Μια ηλικιωμένη γυναίκα θυμάται ιστορίες ντόπιων που πέρασαν τα σύνορα και δεν επέστρεψαν ποτέ. Οσο οι αφηγήσεις της ανασυνθέτουν την ιστορία του συνόρου, στον καταυλισμό των 15.000 προσφύγων που έχει δημιουργηθεί στην άκρη του χωριού, μια παρέα Παλαιστινίων από τη Συρία αποφασίζουν να στήσουν έναν παιδικό σταθμό. Ετσι, αντί να περιμένουν παθητικά το σύνορο να ανοίξει, ζουν στο παρόν και οραματίζονται το μέλλον, διεκδικώντας μια αίσθηση «εστίας».

«Lili», Ουγγαρία, 2012

Σκηνοθεσία: Νόρα Ρουζκάι, Ιστβαν Νάγκι

Η Λίλι είναι 20 ετών, κατάγεται από την Κίνα και ζει στη βιομηχανική πόλη Μίσκολτς της Ανατολικής Ουγγαρίας. Δουλεύει σ’ ένα στούντιο τατουάζ και αγαπάει πολύ το animation και την ουγγρική λογοτεχνία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους ανθρώπους της ηλικίας της, είναι για αυτήν ένας καλός τρόπος να εκφράζεται, «να ακούγεται», να επικοινωνεί. Ωστόσο, αν και μέσα από το δικό της διαδικτυακό κανάλι μεταφέρει τις ιδέες και τους προβληματισμούς της, δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρει την απάντηση σε ένα ερώτημα που τη βασανίζει καιρό: Πόσο Ουγγαρέζα ή Κινέζα είναι; Ενα ανθρωποκεντρικό ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται την πολιτισμική ταυτότητα της Λίλι, τους τρόπους που εκφράζεται και την περίπλοκη σχέση με τον πατέρα της.

«Mieszkam tu bo kocham» (ελεύθερη μετάφραση: «Μένω εδώ γιατί αγαπώ», Πολωνία, 2017)

Σκηνοθεσία: Eλενα Σουμπίνα, Μαλίνα Τζεζκάλο

Η Εντουαρντ, η οικογένεια Σκρίτσι και ο Πάκο Σαρ, μετανάστες που ζουν στην Πολωνία, αφηγούνται τα όνειρα και τις επιτυχίες τους μέσα από τις προοπτικές, τα επιτεύγματα και τις προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ενα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους που δίνει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει, να κατανοήσει και να προωθήσει μια διαφορετική, «φωτεινή» εικόνα για τους μετανάστες της Πολωνίας. Ο στόχος, όπως σημειώνουν οι δημιουργοί της ταινίας, είναι αυτές οι προφορικές αφηγήσεις να συμβάλουν στην εξάλειψη των προκαταλήψεων και του ρατσισμού.

Πριν από τις προβολές θα πραγματοποιηθεί κινηματογραφικό εργαστήριο, ενώ στην προβολή του ντοκιμαντέρ των Καστανίδη, Χαβιάρα οι σκηνοθέτες θα είναι παρόντες.