Την ώρα που γράφονται αυτές οι σκέψεις, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος θα προσγειωνόταν στο Παρίσι, για να μετάσχει αύριο (29/05) σε εκδήλωση προς τιμή του, που θα οργάνωνε η ΑΡΓΩ – ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΙΣΙΟΥ (με μέλη Έλληνες – ανώτερα στελέχη του ιδιωτικού τομέα στο Παρίσι).
Η άνανδρη και ειδεχθής τρομοκρατική ενέργεια εναντίον του εμπόδισε, φυσικά, την πραγματοποίηση της εκδήλωσης. Για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα κρεμάστηκε στα μανταλάκια της αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας. Και για μια ακόμη φορά, οι ξένοι φίλοι και συνομιλητές μας μοιράστηκαν μαζί μας αυτό το τόσο αφοπλιστικό, ψυχοφθόρο και προσβλητικό, εν τέλει, σχόλιο: «Δεν σας καταλαβαίνουμε πια! Ακόμη και στην τρομοκρατία, είστε μια αποκλίνουσα χώρα και με υστέρηση ετών!».
Πολλά γράφτηκαν από προχθές για τους πιθανούς λόγους και τα κίνητρα που οι διεστραμμένοι αυτοί εγκέφαλοι έφτασαν να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν μια τέτοια αποκρουστική πράξη. Τα περισσότερα είναι σωστά. Αν και νωπά και εν θερμώ. Ωστόσο, σχεδόν προβλέψιμα εδώ και λίγα χρόνια.
Το «αυγό του φιδιού» εκκολάφτηκε σιγά-σιγά, αλλά μεθοδικά και με κλιμακούμενη ένταση. Ήταν μόλις την 1ηΜαΐου 2010, όταν «ακραιφνείς δημοκράτες» προπηλάκιζαν έναν από τους πιο ηθικούς και αποτελεσματικούς πολιτικούς της χώρας, τον πρ. Πρόεδρο της Βουλής, κ. Απόστολο Κακλαμάνη, ο οποίος «τόλμησε» να συμμετάσχει στην πορεία της πρωτομαγιάς και υβρίστηκε χυδαία και κυνηγήθηκε στη Στοά Κοραή – όχι, βεβαίως, από αναρχικούς…
Και, λίγους μήνες μετά – ζούσα και εργαζόμουν τότε στις Βρυξέλλες – είδαμε στις πρώτες ειδήσεις των διεθνών ΜΜΕ τη βάρβαρη επίθεση, στο κέντρο της Αθήνας, από παρόμοιους «ακραιφνείς δημοκράτες» εναντίον ενός από τους πιο εργατικούς και επιμελείς ευρωβουλευτές, του κ. Κωστή Χατζηδάκη.
Κι ενώ συνέβαιναν αυτές οι άθλιες επιθέσεις – τις οποίες ακολούθησαν και άλλες – και θα ανέμενε κανείς την ομόθυμη και απόλυτη καταδίκη τους από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, στη Βουλή των Ελλήνων αυτό δεν συνέβη… Αντιθέτως, ορισμένοι έχυναν περισσότερο λάδι στη φωτιά…
Θα σεβαστώ δε τη μνήμη των τριών νέων ανθρώπων και δεν θα αναφερθώ στο πιο τραγικό περιστατικό βίας των τελευταίων αυτών χρόνων…
Για να φτάσουμε προχθές στην απειλή της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας του Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών και πρ. Πρωθυπουργού, κ. Λουκά Παπαδήμου, και των συνεργατών του.
Θεωρώ ότι η επιλογή του κ. Λουκά Παπαδήμου ως στόχου των τρομοκρατών δεν συνδέεται μόνον με το μίσος και ό,τι άλλο κατώτερο και βάρβαρο αίσθημα μπορεί να κυριεύσει τα μυαλά των νοσηρών αυτών εγκεφάλων. Δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς το βιογραφικό του ανδρός και την επαγγελματική του πορεία. Φυσικότατα και τη θητεία του ως ανώτατου λειτουργού, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και ως πολιτικού στελέχους και Πρωθυπουργού. Μια πορεία διακρίσεων, προσφοράς και ήθους. Ένας Έλληνας με υψηλή επιστημονική κατάρτιση, με διεθνή καριέρα και με τεχνοκρατική συγκρότηση, αλλά και, παράλληλα, με γνώση και αγάπη για τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Με άλλα λόγια, ένας Έλληνας κοσμοπολίτης, των ανοιχτών οριζόντων και των επιδόσεων σε διεθνή περιβάλλοντα, της μόρφωσης και της παιδείας. Αυτός ο διακεκριμένος Έλληνας προσέφερε και εργάστηκε για τη χώρα του. Κάθε φορά που του ζητήθηκε. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Και το έκανε ανιδιοτελώς. Ούτε καν τους μισθούς που προβλέπονταν από τις δημόσιες θέσεις που κατείχε, δεν δέχθηκε να λάβει.
Έναν τέτοιον Έλληνα, μακράν πάνω από τον μέσο όρο, οι τρομοκράτες έβαλαν ως στόχο. Για να τρομοκρατήσουν, τελικά, και κάθε άλλον άξιο Έλληνα πολίτη, που θα ήθελε να προσφέρει στην πατρίδα του, με αποτελεσματικότητα, ήθος και πατριωτική αφοσίωση.
Για αυτό και η τρομοκρατική αυτή ενέργεια εναντίον του κ. Λουκά Παπαδήμου δεν αρκεί να καταδικαστεί από τις ηγεσίες της χώρας. Η ηθική καταδίκη των αυτουργών και εκτελεστών της θα πρέπει να είναι καθολική, από τον κάθε πολίτη. Τέτοιες ώρες καλούμαστε όλοι να σκεφτούμε νηφάλια και να διδαχθούμε, αναγνωρίζοντας και δικαιώνοντας, επιτέλους, όσους εργάστηκαν και προσέφεραν σε αυτή τη χώρα…
Ο κ. Ανδρέας Γιαννόπουλος είναι πρόεδρος ΑΡΓΩ – ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΙΣΙΟΥ
