Τι είν’ η πατρίδα µας τελικά; Οχι, πάντως, οι στερεοτυπικές ψευδαισθήσεις που έχουν στο μυαλό τους οι ξένοι, ανάμεσά τους και ο ξενοδόχος που με φιλοξένησε προσφάτως στη Βουλγαρία. Το ξενοδοχείο του ήταν χτισμένο από ξύλο. Ηχομόνωση μηδέν. Τα παιδάκια που έπαιζαν στο χολ νομίζαμε πως ήταν μέσα στο δωμάτιό μας, αν όχι μέσα στα κεφάλια μας. Στις 11 το βράδυ και ενώ συνέχιζαν ακούραστα, κλέβοντας τον ύπνο μας, ξύπνησε μέσα μας ο Βουλγαροκτόνος. Aναζητήσαμε τον ιδιοκτήτη, ο οποίος αντέδρασε μάλλον αγενώς στην παράκλησή μας να τα μαζέψει: «Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε! Εχουν έρθει στο ξενοδοχείο μου και Ολλανδοί και Γερμανοί, κανένας δεν παραπονέθηκε για φασαρία. Εξάλλου, ξέρω πως πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα δεν κοιμάστε στην Ελλάδα!». Και τι κάνουμε; «Διασκεδάζετε!». Και το πρωί φοράμε ψαράδικα παντελόνια, βάζουμε και ένα παραγάδι για καπέλο και, όπως στις ταινίες του Δαλιανίδη, χορεύουμε «Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι…».
Ιδού το στερεότυπο. Θα με πίστευε αν του έλεγα πως εγώ κάθε βράδυ γύρω στις 10.30 έχω βασιλέψει; Θα του χαλούσα την αισιόδοξη εικόνα που έχει για την πατρίδα μου; Την εικόνα ενός αδιάκοπου παραθαλάσσιου φλερτ μετά σουβλακίου και ρετσίνας, υπό τους ήχους του μπουζουκιού, που εξακολουθούν να έχουν πολλοί για την Ελλάδα; Και που συντηρούμε εμείς όταν επιμένουμε να καλούμε (μέσα από χρυσοπληρωμένες διαφημιστικές καμπάνιες) τους τουρίστες όχι για να δουν τα αξιοθέατά μας αλλά για να μεθύσουν, να ερωτευθούν και να συνουσιαστούν με θέα το απέραντο γαλάζιο. Ο λόγος για τον οποίο η τουριστική μας περίοδος συμπυκνώνεται σε τέσσερις το πολύ μήνες, ενώ θα μπορούσε να απλώνεται σε όλον τον χρόνο, είναι επειδή καταφέραμε να πλασάρουμε τη χώρα μας μόνο ως θερινό προορισμό για ξεσάλωμα, σχεδόν «κρύβοντας» πολιτιστικούς θησαυρούς, τους οποίους πολύ συχνά δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς οι ίδιοι.
Πριν από χρόνια είχαµε φιλοξενήσει στην Τήνο νεαρό Ρουμάνο, με τον οποίο ένα βράδυ βρεθήκαμε σε πανηγύρι. Από εκείνα τα ωραία νησιώτικα γλέντια, με τους μεζέδες τους, με τα βιολιά τους και με όλον τον κόσμο να γίνεται μια παρέα και να χορεύει στην πλατεία του χωριού. Κάποια στιγμή, και ενώ το κέφι είχε φουντώσει, ο ενθουσιασμένος Ρουμάνος άρπαξε το πιάτο του και το έσπασε με θόρυβο στο πάτωμα. Προτού προφτάσω να αντιδράσω έσπασε και το δικό μου πιάτο, ακολούθως το ποτήρι μου… «Ετσι γίνεται στην Greece» μας είπε. Του εξηγήσαμε πως έτσι γίνεται μόνο σε κάτι ασπρόμαυρες ταινίες και σε κάτι σκυλάδικα, όπου, επιπλέον, δεν σπάνε πιάτα με αποφάγια παρά πιάτα από γύψο ειδικά φτιαγμένα για τέτοια σόου. Αλλά και πως στα νησιώτικα γλέντια δεν σπάμε πιάτα, το μόνο που «σπάμε» με χάρη είναι η μέση μας την ώρα του μπάλου. Η απογοήτευσή του ήταν τεράστια, αφού κάπου είχε δει, κάπου είχε διαβάσει, κάποιοι του είχαν πει πως έτσι διασκεδάζουμε στην Ελλάδα, γιατί είμαστε έξω καρδιά!
Και η αγγλίδα συνάδελφος μιας φίλης που είχε έρθει για διακοπές επέστρεψε στην πατρίδα της πικραμένη που δεν την είχε ερωτευθεί βαρβάτος ψαράς με τρεχαντήρι και με σώμα σμιλεμένο από της θάλασσας την αλμύρα. Αυτή ήταν η Ελλάδα που είχε στο μυαλό της: σεξ με τον ψαρά-τοπ μόντελ εκεί που σκάει το κύμα, με μια παγωμένη μπίρα δίπλα σε περίπτωση που ξεραινόταν ο στόμας της. Και ηλιοβασίλεμα στο φόντο.
«Στόχος και όραμά μας είναι να καθιερώσουμε την Ελλάδα ως παγκόσμιο ελκυστικό προορισμό για τουρισμό 365 ημέρες τον χρόνο» είχε δηλώσει η αρμόδια υπουργός Ελενα Κουντουρά. Επειτα από τόσα χρόνια υποσχέσεων για οργιαστικά ξενύχτια, τρέλες στην ακροθαλασσιά, έρωτες στο πυρωμένο κατάστρωμα της τράτας, παθιασμένα φιλιά με γεύση τζατζικιού, χορό πάνω στην μπάρα και μοχιτοποσία μέχρι τελικής πτώσεως στα φρεσκοασπρισμένα καλντερίμια, θα ήταν ωραίο να γοητεύαμε εκ νέου τους πελάτες μας (αυτούς που όπως λένε οι προβλέψεις πρόκειται να μας επισκεφθούν στο άμεσο μέλλον κατά χιλιάδες) με την πραγματική, επιτέλους, εικόνα της χώρας. Με μια Ελλάδα διαφορετική από αυτό το στερεοτυπικό μπάχαλο που τους έχουμε πλασάρει. Με κάτι πολύ πιο μεγάλο και σημαντικό από μια γαλαζοπράσινη αμμουδιά με μια-δυο αρχαίες κολόνες παραχωμένες στην άμμο, και με τις πενιές του «Ζορμπά» να συνοδεύουν τους οργασμούς των παραδομένων στον god Dionysus τουριστών.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Μαϊου 2017.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
