Μας συνήθισαν πια οι κυβερνώντες. Άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι και άλλα μαθαίνουμε ότι συνέβησαν στο Eurogroup. Μας μέτρησαν για τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης και μας βρήκαν ελλιπείς και λιποβαρείς. Αυτή είναι η αλήθεια. Μας έμεινε όμως ο απόηχος των δηλώσεων των κυβερνόντων:
Πριν ψηφισθούν τα «δρακόντεια» μέτρα ακούσαμε βροντερές κουβέντες και χαρμόσυνες εξαγγελίες για «γραβάτες», για «άνοιξη της ανάπτυξης», για ρύθμιση του χρέους, για έξοδο από τα μνημόνια κ.α. καλά και ευχάριστα νέα που παντρεύτηκαν με τα «αντίμετρα».
Μάλιστα ακούσαμε και κορώνες από τους «53» να είναι «απολύτως δεσμευτική η δήλωση του Πρωθυπουργού ότι δίχως λύση για το χρέος δεν θα εφαρμοσθούν τα μέτρα»!!!
Ακόμη μία μεγάλη αυταπάτη. Ακόμη μία παρέκκλιση από αυτό που λέγεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Αλλά και οι άλλες δηλώσεις των «53» για «αριστερή» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν στο κενό. Το τρένο της διακυβέρνησης έχει οριστικά εκτροχιαστεί στα δεξιά. Η εμπιστοσύνη έχει καταρρεύσει. Η ειλικρίνεια χάθηκε. Πως να πιστέψει κανείς τις δηλώσεις τους όταν ο επικεφαλής της υποτιθέμενης «αριστερής» πτέρυγας άλλα λέει και άλλα κάνει. Και δεν τολμάει μία συγγνώμη να ζητήσει από τον λαό όταν ψεύδεται κραυγαλέα για το αφορολόγητο; Μονάχη έγνοια μας πλέον πως θα διατηρηθούμε στην εξουσία. Αυτή είναι η πραγματική στροφή της αριστεράς.
Αυτή όμως η πολιτική μιζέρια πρέπει να αλλάξει. Αυτή η αρνητική αύρα των κυβερνόντων που παντού βρίσκουν εχθρούς και διχάζουν τον λαό πρέπει να πάρει τέλος. Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόσθηκε πλήρως με τα μνημόνια, απογοήτευσε τον κόσμο και τώρα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι για το πως θα διατηρηθεί στην εξουσία. Αγκαλιά με τα μνημόνια και με τους μέχρι εχθές «εχθρούς» και σήμερα φίλους. Με την πολιτική του όμως ανοίγει το δρόμο στην Ν.Δ. να ξανάρθει στην εξουσία. Δεν είναι όμως αυτή η λύση. Η επιστροφή στην κανονικότητα με νου και όραμα για το μέλλον έχει σαν βασική προϋπόθεση την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης. Υπάρχει άμεση κοινωνική και πολιτική ανάγκη να διαμορφωθεί ένας νέος Συνασπισμός Πολιτικών Δυνάμεων που θα συσπειρώσει τον δημοκρατικό και παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Ο Συνασπισμός αυτός θα αναδείξει μία νέα Πολιτική Διακυβέρνηση στη χώρα με σταθερές επιλογές:
α. Την ενότητα του λαού και το γεφύρωμα των «φυλετικών» και κομματικών συρράξεων. Όχι άλλος ακήρυκτος κοινωνικός πόλεμος με τις διαιρέσεις και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος.
β. Την καθαρή και σταθερή επιλογή μας να είμαστε συνεπιβάτες στο όχημα της Ε.Ε, Είναι το πιο ασφαλές όχημα για το μέλλον με τις όποιες ελλείψεις έχει.
γ. Την επιστροφή του αποστρατευμένου πολίτη στην καρδιά της πολιτικής. Να συσπειρωθεί, να συζητήσει και να συνδεθεί ο πολίτης στη βάση καθαρών πολιτικών επιλογών και δεσμεύσεων σε ένα κοινό πολιτικό πρόγραμμα που θα αναδειχθεί μέσα από τους παραγωγικούς φορείς, τις Περιφέρειες, τους επαγγελματίες και τους πολίτες.
δ. Είναι ώρα αποφάσεων και τολμηρών ενεργειών για αυτοργάνωση των πολιτών από τη βάση σε κάθε τοπική και περιφερειακή κοινότητα.
Ο νέος Συνασπισμός εξουσίας με νου και όραμα για το Μέλλον, πρέπει να συσπειρώσει όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις από το δημοκρατικό τόξο της αριστεράς μέχρι της παρυφές της δημοκρατικής δεξιάς.
Ο κόσμος της δημιουργίας, της παραγωγής, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες, οι νέοι οφείλουν με τη συμμετοχή τους να αλλάξουν τον κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πρόσωπο της Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, η Ώρα Αποφάσεων, οι Μεταρρυθμιστές και άλλα κινήματα περιβαλλοντικά, πρωτοβουλίες πολιτικών στελεχών, τοπικά, περιφερειακά και κεντρικά οφείλουν να τολμήσουν για τη συγκρότηση του νέου Συνασπισμού εξουσίας. Να πέσουν τα κομματικά τείχη. Να συσπειρωθούν οι πολίτες χωρίς εξαιρέσεις και διαπιστευτήρια στους μηχανισμούς. Να ανοίξουν οι συζητήσεις με τον λαό. Να διερευνήσουμε σοβαρές λύσεις στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες.
Το μεγάλο ΠΑΣΟΚ το 2009 ψηφίστηκε από 3 εκ. πολίτες. Το 2015 μόνο 300 χιλιάδες. Έχασε δηλαδή 2.7 εκ. πολίτες, οι οποίοι είτε γύρισαν την πλάτη στην κάλπη, είτε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα. Αυτός ο κόσμος είναι έτοιμος να κάνει μία νέα επιλογή. Να ξανάρθει ο πολίτης στο επίκεντρο της πολιτικής. Να κατανοήσουν οι νέοι μας ότι μπορούν να αλλάξουν την πορεία του τόπου.
Με ευθύνη, ωριμότητα και ρεαλιστικές προτάσεις μπορούμε να συσπειρωθούμε και να ανασυγκροτήσουμε «εκ βάθρων» τη νέα μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που έχει ανάγκη ο τόπος. Ο Μακρόν στη Γαλλία, ο Ρέτζι στην Ιταλία έστειλαν μήνυμα αισιοδοξίας αλλά και έμπρακτο παράδειγμα, ότι όταν ο λαός συσπειρώνεται και συμμετέχει στα κοινά μπορεί να αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο.
