ΠΟΛΥ νερό κύλησε σε αυτά τα 125 χρόνια από την ίδρυση (1892) στη Λεμεσό του αρχαιότερου συλλόγου της Κύπρου «Ολύμπια» για να ακολουθήσει αμέσως μετά η Λευκωσία με τα ιστορικά «Παγκύπρια» (γνωστοί αμφότεροι οι σύλλογοι, φωνητικά, ως ΓΑ-ΣΙ-Ο και ΓΑ-ΣΙ-Π). Σήμερα ο αθλητισμός της Κύπρου, τηρημένων των πληθυσμικών δυνατοτήτων του κράτους, κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις των λεγομένων «μικρών χωρών» (με εξαίρεση φυσικά τα γνωστά «φαινόμενα» της Καραϊβικής). Ωστόσο η Ιστορία μάς διδάσκει ότι η θεμελίωση του αθλητισμού στη φίλτατη Κύπρο πρέπει να αναζητηθεί στη συνάφεια της άθλησης με το σχολείο.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ οραματιστής και πραγματοποιός αυτού του δημιουργικού δεσμού είναι ο αείμνηστος λαμπρός εκπαιδευτικός Αντώνης Παπαδόπουλος. Εφυγε δυστυχώς νωρίς από τη ζωή αλλά είναι σπουδαία τα όσα έπραξε στην Κύπρο από το 1969 μέχρι το 1981 ως ηγέτης του σχολικού αθλητισμού. Και είναι συνεπώς αξιέπαινη η εκδήλωση που οργάνωσε η Λέσχη Ιστορίας και Πολιτισμού της ΑΕΚ για τον Αντώνη Παπαδόπουλο. Οι μη γνωρίζοντες ασφαλώς θα αναρωτηθούν γι’ αυτήν τη συσχέτιση. Πρέπει να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω, όταν οι αθλητές της Κύπρου ήταν και μέλη ελληνικών σωματείων, και βέβαια της εθνικής ομάδας στίβου που αντλούσε εντυπωσιακών διαστάσεων ισχύ από τους κυπρίους πρωταθλητές των δεκαετιών κυρίως του ’50 και του ’60 αλλά και μέρους του ’70. (Τζιωρτζής, Αϊβαλιώτης, Ονησιφόρου, Μικελίδης, Λουκά, Μιχαηλίδης, Τελώνης, η Μαρούλα Λάμπρου και άλλοι νεότεροι, φιντάνια του σχολικού αθλητισμού της Κύπρου. Βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βαλκανική πρωτοπορία του Ρένου Φραγκούδη, του θρυλικού Στέλιου Κυριακίδη, της Δομνίτσας Λανίτη, της πρώτης Ελληνίδας του στίβου που έλαβε το ολυμπιακό χρίσμα.)
ΑΘΛΗΤΗΣ, λοιπόν, της ΑΕΚ τη δεκαετία του ’50 (άλμα επί κοντώ) ο Παπαδόπουλος. Πέραν του στίβου και άλλων αθλημάτων, εισηγητής και της ενόργανης γυμναστικής στην Κύπρο. Τον γνώρισα καλά στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μου έκανε αμέσως μεγάλη εντύπωση το πάθος για τη δημιουργική συνέργεια του σχολείου και της άθλησης. Ενα πάθος, μια «φιλοσοφία», ένα μεράκι, για τα οποία είχε πείσει νωρίτερα και τον εθνάρχη Μακάριο. Η μορφή του παραμένει ανεξίτηλη και σεβαστή και ως σύντροφος και συμμαχητής των ηρώων της ΕΟΚΑ στον εμβληματικό Μαχαιρά με τον Αυξεντίου. Αδιάσπαστη, λοιπόν, η ενότητα του αθλητή των στίβων με τον αθλητή της ελευθερίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
